Harry Harrison Zemsta Stalowego Szczura

Podstrony

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Skończyło się równie szybko, jak zaczęło.Zmysły wróciły i zobaczyłem, że leżę na podłodze z bolącą głową - musiałem nieźle rąbnąć w ścianę.To małe draństwo generowało prądy o wybranych częstotliwościach, oddziaływujące na ośrodki nerwowe.Pomysłowe - po co torturować ciało, skoro można dostarczyć impulsy bólu bezpośrednio do systemu nerwowego.Czysto i skutecznie.- Wstać! - usłyszałem i pozbierałem się dość szybko.Jeśli to miała być nauczka, bym zachowywał się posłusznie, to została ona przekazana jasno i wyraźnie.- Przyrzekam, że będę grzecznym chłopczykiem - wychrypiałem przez zaciśnięte gardło.Potulnie podreptałem za nim do innego pomieszczenia.Było całkowicie puste, jeśli nie liczyć biurka i haka, wyraźnie świeżo wbitego w sufit.Za biurkiem siedział Kraj.Obejrzał mnie dokładnie, co - biorąc pod uwagę moje wdzianko - nie sprawiało mu specjalnych problemów.Nie dziwię mu się zresztą: po raz pierwszy oglądał Pas Ratunkowy, a nie duplikat Vaski.Znudziła mi się ta obserwacja i przejąłem inicjatywę.- Co chciałby pan wiedzieć?- Wiele rzeczy, ale na to przyjdzie czas później.- A dlaczego nie teraz? Biorąc pod uwagę zaawansowanie technik hipnotycznych i farmakologicznych, że nie wspomnę o przestarzałych torturach, jak ten tu kołnierzyk, nie jest możliwe ukrycie jakichkolwiek informacji, i to przed tak zdeterminowanym człowiekiem jak pan.A więc niech pan pyta.Postaram się odpowiedzieć w miarę wyczerpująco, ale uprzedzam, że moje informacje o Korpusie są raczej mgliste - oględnie mówiąc - jako że nie informowano mnie o niczym konkretnym, na przykład o położeniu baz i innych takich rzeczach, zapewne właśnie dla uniknięcie nieszczęść, które mogłyby wyniknąć z sytuacji podobnych do mojej.Moja inicjatywa nie mogła nikomu zaszkodzić.Byłem szczerze zdziwiony, gdy pokręcił przecząco głową.- Na informacje przyjdzie czas później.Chcę zadać panu wiele pytań, ale przedtem chcę pana zapisać do służby.Na ochotnika.Żeby pana do tego przekonać, muszę zacząć od jednej sprawy: nie zostanie pan zabity.Moi ludzie nie boją się śmierci, to byłaby zbyt łatwa ucieczka od wszystkich problemów, które ich codziennie gnębią.Pan nie będzie miał szansy takiej ucieczki.W miarę upływu czasu miałem coraz bardziej dość tego gadania, powiedziałem zatem po prostu:- Proszę o tym zapomnieć.Proszę zdać sobie sprawę z faktu, że nie podoba mi się ani pan, ani pańska organizacja, ani też jej cele.I nie zamierzam zmienić zdania.Jeśli nawet to panu obiecam, to nigdy nie będzie pan miał pewności, czy naprawdę będę panu pomagał zamiast szkodzić.Nie traćmy na to czasu.- Pozwoli pan, że będę innego zdania - mówiąc to nacisnął coś na biurku i pudełko z mruknięciem wciągnęło kabel, tak że musiałem stanąć na palcach, z kołnierzykiem wpijającym się w szyję.- Zanim z panem skończę, będzie pan błagał o okazję do współpracy i rozpłacze się pan ze szczęścia, kiedy ten moment nastąpi.Pozwoli pan, że zademonstruję jedną z naszych najprostszych, ale również i najskuteczniejszych technik argumentacyjnych.Stanął obok i dwoma szarpnięciami przypiął dolne części moich rąk do biurka za pomocą kajdanek w ten sposób, że nadgarstki i dłonie miałem wolne.Następnie wyjął coś z szuflady.Była to siekiera - prymitywna i skuteczna, o długim stylisku i stalowym, lśniącym ostrzu.Złapał ją oburącz i podniósł wysoko w górę.- Co robisz, idioto! - ryknąłem nie mogąc nic zdziałać.Siekiera z głuchym stukiem opadła na blat biurka.Przepraszam, ale krzyknąłem.Ból był przeszywający.Podobnie jak przerażający był widok mojej prawej dłoni odrąbanej w nadgarstku i leżącej na biurku.Z przegubu tryskała krew.Siekiera uniosła się ponownie i tym razem, jestem pewien, wrzeszczałem przez cały czas - aż do momentu, w którym moja lewa dłoń została potraktowana tak samo jak prawa.Przez ten ból i przerażenie dotarł do mnie wyraz twarzy Kraja.Ten skurwiel, po raz pierwszy odkąd go zobaczyłem, uśmiechał się.Potem była nicość, w której obracały się wolno jakieś olbrzymie koła.Kiedy otworzyłem oczy, leżałem na podłodze.Minęło trochę czasu i musiałem wysilić pamięć, aby odtworzyć, co właściwie się stało.Dopiero wstrząsająca wizja odrąbanych dłoni przywróciła mnie do świadomości.Usiadłem pocierając dłonie o siebie.Były zupełnie normalne i na miejscu.Co tu się, do cholery, wyrabia?- Niech pan wstanie - dobiegło mnie gdzieś z góry.Był to głos Krają i zdałem sobie sprawę, że siedzę przed biurkiem.Wstałem i spojrzałem na blat.Był czyściutki.- Przysiągłbym, że.- zatkało mnie, gdy zobaczyłem dwa głębokie ślady, które potężne uderzenie wyryło w metalowym blacie.Zupełnie jakby ktoś rąbnął weń na przykład siekierą.Podniosłem ręce i przyjrzałem się nadgarstkom.Każdy otoczony był czerwoną pręgą.Wzdłuż brzegów znajdowały się czerwone przecinki po usuniętych szwach.Ale mimo to moje dłonie były takie jak zawsze.Co tu się dzieje?- Czy zaczyna pan rozumieć, co miałem na myśli? - głos Krają był równie szary, jak jego ubranie.- Coście zrobili?! Nie mogliście amputować moich dłoni i przyszyć ich z powrotem.Powiedzmy, że mogliście, ale to wymaga czasu, nie mogliście.- zamilkłem zdając sobie sprawę, że zaczynam bełkotać.- Nie wierzy pan w to, co się stało? Mogę powtórzyć.- Nie!!!Pokiwał głową z aprobatą.- No to zaczynamy szkolenie.Utracił pan już jakiś odcinek rzeczywistości, zgubił gdzieś nieco swego czasu, nie wie pan, co właściwie się stało.Lecz na pewno nie chce pan, by zdarzyło się to jeszcze raz.I tak właśnie będzie.W końcu straci pan wszelki kontakt z rzeczywistością, którą poważał pan przez całe życie.Kiedy stan ten zostanie osiągnięty, uznamy pana za jednego z nas.A wtedy przejdziemy do szczegółów związanych z Korpusem.Mogę zaręczyć, że będzie pan nie tylko zamęczał swoją pamięć, ale również jak najaktywniej opracowywał plany zniszczenia tej służby.- To się wam nie uda.Nie jestem sam.Korpus wie o was i pracuje przeciwko wam.Jest tylko sprawą czasu, kiedy skończy swe dzieło, a wtedy wszystkie wasze plany będzie można utopić w rynsztoku.- Ależ skądże.Przez cały czas zdawaliśmy sobie z tego sprawę i uprzedzaliśmy każdy wasz krok.Schwytaliśmy i torturowaliśmy wielu waszych agentów.Wiedzieliśmy, że wszystko, co Korpus robił, podporządkowane zostało agentowi polowemu.I czekaliśmy na niego.Zjawił się pan [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

bezglutenowo.pev.pl