andersen nexo martin matka (3)

Podstrony

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Nareszcie znalezli się nad rowem, za którym ciągnęły się zarośla iHelga została odcięta od Aage.Jednakże jednym skokiem przesadził rów i wpadł w zarośla.Cokolwiek dalej zrobił to samo Jens Helga stanęła i oglądała się zdziwiona; nie rozumiałatego biegu odbywał się wbrew wszelkim prawidłom gry.Słyszało się w zaroślach trzask iszelest.Potem, cały kawał dalej, wyłonił się Aage; liczył na to, że Helga pobiegnie dalej.Biegł ku niej, dając znaki. Biegnij, śpiesz się!" wołali inni i Helga pomknęła mu naprze-29ciw, brzegiem rowu.Ale w chwili, gdy prawie już się zetknęli, Jens wypadł w długim skoku zzarośli, objął obiema rękami kibić Helgi i pocałował ją.Dopiero po uciesze innych zoriento-wał się co uczynił; zmieszał się i zaczął biec.Galopował po murawie wkoło, niby koń cyrko-wy, coraz gwałtowniej i gwałtowniej, wierzgał nogami, rżał i tupał.A im bardziej jego bła-zeństwa bawiły patrzących, tym bardziej się rozzuchwalał.Nagle rzucił się na trawę, zaryłtwarz w ziemię i uspokoił się.Słońce zbliżało się do widnokręgu i wszyscy zgadzali się na to, że należy zakończyć za-bawę i rozejrzeć się wokoło, podczas gdy Metta zajmie się kolacją.Pani Berg i Helga poszłyna przechadzkę skrajem lasu, ale wkrótce powróciły, a stopniowo wracali i inni.Brak byłojeszcze tylko Karen i Aage Hennansena.Jens chciał udać się na poszukiwanie siostry. Nie,zostaw! powiedziała pani Berg i zaczęto jeść.Po upływie krótkiego czasu pojawiła się Ka-ren; szła wolno, ze spuszczonymi oczami, obrywając po drodze liście.Osunęła się na trawęobok pani Berg, Wkrótce potem nadszedł Aage.Był przy koniach; jeden się zerwał i tylko zwielkim trudem udało mu się go schwytać.Pani Berg obserwowała go; oczy mu świeciły, gdymówił, i zdawało jej się, że mają głębszy wyraz niż zazwyczaj.Wszyscy byli śmiertelnie zmęczeni i mieli tylko jedno pragnienie; wrócić do domu.Pokolacji skierowano się zaraz w stronę wozu.W pobliżu stał długi szewski chłopak; skoro tyl-ko spostrzegł towarzystwo, zaraz wymknął się na gościniec. Historia o powieszeniu nie była kłamstwem, można łatwo dostrzec, że szyja mu sięznacznie wydłużyła rzekł Aage Hermansen, śmiejąc się i wskazując nań biczyskiem. Biedny chłopak! powiedziała pani Berg co go popchnęło do takiego czynu? Na pew-no za dużo pracuje. Próbował to zrobić już dawniej rzekł jeden z blizniąt wtedy chodziliśmy jeszcze doszkoły.Nie uczył się dobrze i nauczyciel walił go bez ustanku.Pewnego dnia spytał, czy mo-że wyjść i powiesił się w suszarni.Na to przyszła dziewka i odcięła go, wtedy dostał za tood nauczyciela porządne cięgi.Gdy ujechali kawałek, dogonili go.Stanął na brzegu drogi i patrzał na nich błagalnie.AageHermansen zaciął konie. Ach, niech pan pozwoli mu wsiąść poprosiła pani Berg.Odparł,że to grzech w stosunku do koni, ale zatrzymał się i wyrostek wgramolił się na wóz.PaniBerg i Helga były jedyne, które z nim rozmawiały; wypytywały go, gdzie był, a tymczasemHelga przyglądała się ciekawie, czy nie dojrzy na jego szyi czerwonej pręgi.Ale z jego za-gmatwanych odpowiedzi trudno było czegoś się dowiedzieć.Wyglądało prawie na to, że wy-szedł im naprzeciw.Dawało się to wywnioskować głównie z tego, że jazda z nimi sprawiałamu taką przyjemność; siedział, przez cały czas szczerząc zęby i patrząc, to na matkę to nacórkę, wzrokiem wdzięcznego psa. To jakiś straszny dziwak rzekła Helga, kiedy znalazły się już w swojej sypialni. Sądzisz, że on naprawdę uczynił tę długą drogę dla nas? Tak, na to wygląda.Może nowy wielbiciel; nie można się niczego zarzekać. Fe, wstydz się! Mnie jest wprost przykro. Nie jestem wcale pewna, czy on nie odczuwa małej słabości dla ciebie, moje dziecko.Amoże być wcale nie gorszym od wielu innych; a ja przysięgam, że kamieni nie będę kładła nadrogę. Daj mi spokój z takim przekomarzaniem się, mamo.Myślisz, że jutro będzie pogoda? Zrobię co będę mogła.ale dlaczego o to pytasz? Ach, jutro zaczynają żniwa u Karen Petersen i. Helga zasnęła nie kończąc zdania.30IX.J�rgen Rag, terminator szewski, nie uchodził za mędrca, i nim też nie był.Był ufny i dawałsię łatwo zwieść i od dzieciństwa cała wieś stroiła z niego żarty.Po większej części, nie zda-wał sobie sprawy z tego, że go nabierano, ale nawet gdy to spostrzegł, zachowywał się tak,jak gdyby nic nie zaszło.Dzięki takim stosunkom, osiągnął wprawę w udawaniu i posiadałpewną zręczność w przedrzeznianiu własnej głupoty, co miało ten skutek, że uważano go zazupełnego idiotę i odnoszono się doń ze współczuciem.Był, jak to się mówi, dzieckiem miłości, Matka była ograniczoną kobietą, która ani chciała,ani potrafiła zarobić na chleb codzienny i dlatego w ciągu długich lat mieszkała w przytułkuparafialnym.Tam zaszła w ciążę, od pewnego włóczęgi, który spędził w przytułku jedną czydwie noce.Takich dzieci mieszkanek przytułku było w parafii więcej, wobec tego, że zwłasz-cza przy starym proboszczu, nie przestrzegano surowo tego, żeby męscy i żeńscy pensjona-riusze byli rozdzieleni.W przytułku J�rgen był dla wszystkich popychadłem i dostawał częściej cięgi niż strawę,dlatego był też taki długi i chudy.Zaś ciągłe kułaki i szturchańce, otrzymywane od najwcze-śniejszego dzieciństwa, uczyniły go jeszcze więcej nieśmiałym i lękliwym niż nim był z natu-ry.Po konfirmacji wstąpił na naukę do szewca, na czas nieograniczony [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

bezglutenowo.pev.pl