Bahdaj Adam Order z ksiezyca

Podstrony

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Gdy potarł zapałkę i przybliżył ją do tarczy zegarka, ze zdziwieniem spostrzegł, że minęła już północ."Za dwie godziny będzie dniało.Może jednak przeczekać do świtu?" - postarzał w myśli, idąc wciąż dalej.Czuł, że siły wykruszają się z wolna w nieubłaganej potyczce z czasem.Doznawał nieraz takiego uczucia, jak gdyby serce zamierało mu w piersi, a całe ciało omdlewało w martwocie.Wtedy mocniej zaciskał zęby i powtarzał w myśli: "Przecież już nieraz byłem w gorszych tarapatach, a jednak przetrwałem."Po jakimiś czasie w dole, jakby pod stopami, usłyszał głuchy, przytłumiony szum."Potok w Koprowej!" - ucieszył się i przyśpieszył kroku.Wtedy właśnie zahaczył butem o występ Skalny.Runął w mrok, jak w studnię, przekoziołkował.i upadł na sprężysty gąszcz kosówki.Porwany ciężarem plecaka toczył się długo, aż wreszcie zatrzymał się na piarżystym stoku.Był tak wyczerpany, że nie miał ani siły, ani ochoty podnieść się z piargu.Długą chwilę leżał z rozrzuconymi rękami, z głową zwisającą w dół.Gdy się podniósł, poczuł, że noga, którą skręcił podczas ucieczki, dokucza mu teraz dotkliwie."Pewno lekko zwichnięta w kostce - pomyślał i nagle opanowało go uczucie zwątpienia.- Teraz chyba nie dowlokę się o własnych siłach."Próbował przejść kilka kroków, lecz pierwszy kamień na piargu okazał się przeszkodą nie do przebycia.Usiadł więc, rozsznurował but i długo masował skręconą nogę.Ból nie ustawał, wokół kostki rosła spuchlizna."Co za pech! - myślał.- Gdyby nie mgła, już dawno byłbym w Ciemnych Smreczynach.Rozpaliłbym wielką watrę.Chłopiec, czując ciepło, nie przebudziłby się tak szybko.Zdążyłbym ugotować mu herbaty i usmażyć jajka.Jaki dobry chłop z tego Bartona.Nie zapomniał wsadzić do plecaka kilku świeżych jajek.»To dla chłopca - powiedział.- To mu dobrze zrobi.« Z tych jajek teraz pewno jajecznica." - Chciał sprawdzić, czy jajka się potłukły w plecaku, ale zabrakło mu sił."Ze skręconą nogą nie dowlokę się do Ciemnych Smreczyn.Trzeba będzie zaszyć się w kosówkę i odpocząć." Ale wnet wytłumaczył sobie: "Jeżeli zasnę, noga spuchnie jeszcze bardziej i nie ujdę nawet dziesięciu metrów.Choćbym się miał czołgać, muszę dobrnąć do Ciemnych Smreczyn."Zaczął mocniej masować nogę, a gdy ból nie ustępował, rozebrał się szybko, z dołu koszuli oddarł dwa szerokie pasy płótna i tym zaimprowizowanym bandażem bardzo mocno skrępował kostkę.Potem silnie zasznurował but i wstał.Unieruchomiona w stawie stopa była teraz sztywna jak z drewna, bolała, ale mógł już oprzeć się na niej.Spróbował schodzić piargiem.Pierwsze kroki stawiał ostrożnie."Nie jest tak źle" - odsapnął z ulgą.Po kilku minutach był już nad potokiem.Wezbrany potok wydał mu się nie do przebycia.Woda szumiała głucho, potężnie, rozbijając się o wystające głazy.Miał wrażenie, że cała ta lepka, otaczająca go ciemność ruszyła z przeraźliwym hukiem jak czarna rzeka.Parła przed siebie z wzmagającą się siłą, zalewała wszystko, zagarniała każdą myśl.Próbował znaleźć w ciemności przejście po sterczących z wody skałach, a gdy namacał wreszcie wielki głaz i chciał przeskoczyć potok, pośliznął się na wypolerowanej jak marmur gładziźnie i po kolana wpadł w lodowatą wodę.Trzęsąc się z zimna, przeklinając, wydostał się znowu na stromy brzeg."W tym miejscu nie przejdę - wnioskował.- Jeżeli nawet spróbuję iść w bród, wezbrana woda zniesie mnie i rozbije o najbliższe skały.Trzeba szukać innego przejścia." Przypomniał sobie, że droga w kilku miejscach przecina potok."Trzeba iść wzdłuż brzegu aż do pierwszego mostku" - postanowił.Przejście nie było jednak łatwe, zagradzały je zasieki gęstej smreczyny, piarżyste urwiska, piętrzące się skały, pola kosodrzewiny [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

bezglutenowo.pev.pl