Aldani Lino Ksiezyc dwudziestu rak

Podstrony

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Profesor Watson drgnął.*- Udało się - powiedział bardzo cichym głosem.I nakazał milczenie, podnosząc palec do ust.Z głośnika wydobywał się zimny, bezosobowy głos maszyny: - Ja jestem Kobe - mówił głos - gdzie są wasi Kumar? Nie chcę rozmawiać z wami, zaprowadźcie mnie natychmiast do waszych Kumar, czekają na mnie.Gdzie są wasi Kumar?I dalej powtarzał: - Gdzie są wasi Kumar? Gdzie są wasi Kumar?Nawet pułkownik Simpson, nie dowierzając, przysunął się do fotela.- Kumar? - spytał przestraszony - dlaczego maszyna nie tłumaczy tego słowa?- Widocznie jest nieprzekładalne - wyjaśnił profesor.- Nasz język musi być pozbawiony dokładnego odpowiednika tego terminu.- Czy chce pan powiedzieć - insynuował doktor Schroeder - że nie mamy słowa, bo nie mamy takiego pojęcia?- Dokładnie tak.Tymczasem stworzenie nabrało wigoru.Gestykulowało jak oszalałe, wymachując rękami zaciśniętymi w pięści i piszczało zupełnie jak mysz, zgodnie z określeniem pułkownika Simpsona.- Bardzo źle zrobiliście łapiąc mnie - mówił głos.- Kumar dowiedzą się o tym wcześniej czy później i ukarzą was.Kumar wiedzą wszystko, są naszymi panami i władcami.Ja jestem Kobe, gdzie są wasi Kumar? Dlaczego nie widzę przy was waszych Kumar? Nie powinniście byli mnie złapać.Kumar ukarzą was zabierając jedzenie, nie będą was głaskali, nie będą się chcieli z wami bawić.Gdzie są wasi Kumar?Profesor, cały przerażony, podkręcił głośnik.- Dlaczego ośmielacie się dotykać maszyny? - mówił głos.- Nie powinniście bawić się maszynami, to zabronione.Kumar ukarzą was także i za to.Maszyny należą do nich.Gdzie są wasi Kumar? Proszę was, zaprowadźcie mnie do waszych Kumar!Dosyć długo ciągnął w tym duchu.W końcu naukowcy zniecierpliwili się.Wszyscy chcieli uzyskać informacje, ale każdy z nich pragnął wiadomości dotyczących możliwie najściślej jego dziedziny zawodowej.Dlatego też zaczęli się przepychać, żeby zdobyć miejsce najbliżej stworzenia.Wyrywali sobie wzajemnie mikrofon i głośno się kłócąc jak oszalali wykrzykiwali swoje pytania.Dziwne stworzenie w końcu zdenerwowało się.Z rozzłoszczoną miną zerwało z głowy antenę i schowało się w głębi fotela.Musiało być wyczerpane, bo mimo strachu zamknęło oczy i zdrzemnęło się.Profesor Watson pierwszy się opanował.Wyłączył urządzenie i poprosił kolegów o spokój.- Spróbujmy podsumować sytuację - powiedział.- Nie rozumiem - zaczął doktor Ludwig.- Wydaje się, że Tłumacz umożliwia nam odbiór, ale nie nadawanie.Mam wrażenie, że stworzenie nie odebrało naszych pytań.- Zostawmy Tłumacza w spokoju - przerwał Watson, prawie obrażony.- Jeśli pozwolicie, chciałbym przedstawić moje wrażenia.Myślę, że to stworzenie jest tylko świnką morską.Ktoś umieścił je w kapsule, żeby zdobyć dane dotyczące warunków panujących w naszym systemie.My sami zrobiliśmy kiedyś coś podobnego, kiedy dwadzieścia lat temu wyruszaliśmy na badanie innych planet.Pytać teraz, skąd pochodzi homunkulus, pytać, czy kapsuła przybyła bezpośrednio, czy też została przetransportowana przez statek kosmiczny - jest bezcelowe.Nigdy się tego nie dowiemy, chyba żeby się zdarzył jakiś cud.Nie ma sensu obwiniać o to Tłumacza.Homunkulus niczego nie wie i nie może nam niczego powiedzieć.Zamknięto go w środku, ale mimo że jest inteligentny, nie zdał sobie sprawy z podróży, którą odbył.Mówcie, co chcecie, ale według mnie homunkulus jest przekonany, że nigdy nie opuścił świata, z którego pochodzi.Byli tacy, którzy usiłowali zgłaszać jakieś obiekcje, ale profesor Watson nieustraszenie ciągnął dalej.- Kumar! Oto cała tajemnica! Na tej planecie Kumar są gatunkiem dominującym, to chyba zrozumieliście.A ho- munkulusy są im podległe, i jak zwierzęta domowe, pełne szacunku.Tak, moi panowie, między Kumar a tym stworzeniem zachodzi analogiczny związek jak między nami a naszymi psami.Z przykrością trzeba to stwierdzić, ale wydaje mi się, znakomici koledzy, że w powszechnej skali inteligencji gatunek ludzki nie zajmuje najwyższego miejsca.- Sprzeciwiam się! - wrzasnął pułkownik Simpson.- Nigdy się z tym nie zgodzę.Ten potworek chce nas wodzić za nos, albo też pański Tłumacz wszystko poprzekręcał.- Możliwe - przyznał profesor z udawaną grzecznością.I zwrócił się do innych: - Gdybyśmy tylko wiedzieli coś więcej o tych Kumar! Na przykład - jak wyglądają? Dla mnie, biologa i antropologa, jest to nadzwyczaj interesujące.Wzburzeni zaczęli rozprawiać nad przypuszczalnym wyglądem fizycznym Kumar.- Może są jak aniołowie - powiedział doktor Ludwig.- Przepiękni i wspaniali, a nade wszystko niebywale wykształceni.- Być może są czystymi duchami - rzekł ktoś inny- czymś eterycznym, co przybiera konkretną formę tylko wtedy, gdy się chce porozumieć z homunkulusami.- Półbogowie - dodał ktoś trzeci - z pewnością są jednostkami pośrednimi między Bogiem a człowiekiem.- To niemożliwe - wrzeszczał pułkownik Simpson- najwyższą formą stworzenia jest człowiek.- Popytajmy go jeszcze - zaproponował profesor.- Może zdołamy dowiedzieć się czegoś na temat wyglądu Kumar.Podszedł do homunkulusa i poklepał go lekko dłonią po nóżkach.Stworzenie otworzyło oczy.Watson natychmiast założył mu antenę i włączył przycisk Tłumacza.W tym momencie otworzyły się z tyłu za nimi drzwi pokoju i Togo, wymknąwszy się nie wiadomo jak spod opieki agentów, wpadł do środka wyczyniając różne harce.- Przebrzydła małpo! - krzyknął pułkownik Simpson.- Precz! Precz stąd!Togo uniknął gniewu pułkownika wskakując na biurko; wykonał trzy czy cztery koziołki, po czym usadowił się przed homunkulusem.- Kumar! - zabrzmiał głośnik.- Kumar, najpotężniejszy, nareszcie przybyłeś!Homunkulus, zeskoczywszy z fotela rzucił się, żeby objąć nogi Togo w przypływie oddania.Szympans najpierw przypatrywał się mu ze zdziwieniem, po czym obojętnie go odepchnął i jednym zwinnym skokiem usadowił się na zwolnionym przed chwilą fotelu.Pułkownik Simpson zemdlał.ŚMIERĆ TAJNEGO AGENTAJuż od czterystu lat Ziemi i Marsowi nie udaje się żyć w zgodzie.Dzieje się tak od chwili, kiedy koloniści z Czerwonej Planety, zakończywszy długotrwałą i zaciekłą wojnę, ogłosili swoją niezależność polityczną.Dziś Mars jest kwitnącą planetą w pełni rozwoju; planetą bogatą w zasoby naturalne, na której młodzi i silni ludzie marzą o wyruszeniu na podbój całego Układu.Dlatego właśnie Ziemia roi się od szpiegów.Marsjańscy szpiedzy są ukryci wszędzie: w biurach, za ladami wielkich sklepów, w fabrykach i laboratoriach, w wojsku.Nie ma na nich żadnej rady; na miejsce każdego unieszkodliwionego pojawiają się setki nowych, bardziej przebiegłych, lepiej zorganizowanych, bardziej niebezpiecznych.Zło jest nieuniknione.Także Mars roi się od ziemskich szpiegów, równie przebiegłych i świetnie zorganizowanych.Toczy się cicha wojna, walka prowadzona w klimacie zimnej, najbardziej zaciekłej i szarpiącej nerwy wojny, jaką pamięta historia ludzkości.Gregory Barnes wyszedł z portu lotniczego w Nowym Waszyngtonie punktualnie o 15.00.Niezdecydowany zatrzymał się na chwilę pod olbrzymim sklepieniem.Miał zameldować się u pułkownika Lunigana do godziny osiemnastej, żeby złożyć ten sam co zwykle podpis kontrolny.Pomyślał, że zdąży jeszcze się ogolić, wziąć prysznic i odpocząć kilka godzin.Przywołał helitaksówkę [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

bezglutenowo.pev.pl