Bahdaj Adam Trzecia granica

Podstrony

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Gestapowiec przerwał mu ostro:- Takie bajeczki to nie dla nas.Nikt ci nie uwierzy, że zarobiłeś dwadzieścia pięć tysięcy dolarów.- Jeżeli nie wierzycie, to trudno.Nic innego nie mogę wam powiedzieć.- Byłeś przecież kurierem.- Nigdy nie byłem kurierem.Przeprowadzałem ludzi przez granicę za pieniądze, a potem w Budapeszcie handlowałem.- Genug! - wrzasnął Lemke.Wnet jednak opanował się i jął mówić z jadowitą uprzejmością: - Ty, Bukowy.dam ci jedną radę.Za długo czekaliśmy na ciebie, żebyś teraz robił z nas wariatów.Ja lubię sportowców i postaram się być wyrozumiały.Wszystko zależy od ciebie.Jeżeli będziesz rozmawiał z nami po ludzku i powiesz wszystko, jak było, postaram się, żeby nie stała ci się krzywda.W przeciwnym razie, wiesz dobrze, co cię czeka.- Wiem - powiedział niemal zuchwale Bukowy.- To dobrze, że wiesz.Ale ja ci jeszcze przypomnę.Po pierwszym przesłuchaniu będziesz jeszcze zaciskał zęby i upierał się przy swoim.Po drugim zaczniesz się zastanawiać, czy warto się upierać, a po trzecim będziesz szmatą.szmatą, rozumiesz.i będziesz mówił to, czego od ciebie zażądamy.Więc po co niepotrzebnie przedłużać sprawę, skoro możemy załatwić wszystko czysto i szybko.Bukowy spojrzał na martwą jak maska twarz gestapowca.W jego szkłach widział własne odbicie, fragment okratowanego okna, a za oknem szare konary nagich drzew.Pomyślał, że może teraz, kiedy go jeszcze nie męczą, powinien wytoczyć ten ostatni argument, w którym pokładał wszystkie nadzieje.Wnet jednak zrozumiał, że za wcześnie.Nie uwierzą.Najpierw musi przejść pierwsze bicie, żeby myśleli, że mówi pod presją.Wzruszył więc lekko ramionami i powiedział z rozmysłem:- Macie protokół z pierwszego przesłuchania.To wszystko, co mogę powiedzieć.Lemke zabębnił palcami na krawędzi biurka.- Zastanów się, Bukowy.- Już dobrze się zastanowiłem.Lemke wstał.Jeszcze raz rzucił Bukowemu przelotne spojrzenie.Po chwili wyprostował się i zawołał suchym głosem:- Brauer!Ktoś pchnął drzwi, a w progu ukazał się niski, krępy gestapowiec o twarzy płaskiej i blisko siebie osadzonych oczach.Trzasnął obcasami, wyprężył się w służbistym oczekiwaniu.Lemke uczynił krótki ruch ręką.- Wyprowadzić go!*Po godzinie przy wlekli go znowu do pokoju Lemkego.Kiedy wchodził, w szkłach gestapowca zobaczył swoje odbicie.Przeraził się.Z rozciętej wargi na brodę spływała strużka krwi.Twarz miał siną, a oczy ginęły w opuchliźnie i krwawych naciekach.Nie poznał siebie.Lemke przywitał go szyderczym uśmiechem.- I po co ci to było, Bukowy? Zastanowiłeś się?- Tak - powiedział z chłodną rozwagą.- Więc skąd masz te dolary?- Zrabowałem.Lemke znieruchomiał.Otworzył usta w bezgranicznym zdumieniu, lecz po chwili zmarszczył brwi i rzucił ostro:- Nie żartuj, Bukowy.- Ja wcale nie żartuję.Możecie sprawdzić.- Rabowałeś? - w głosie gestapowca zabrzmiała nutka kpiny.- Ty.patriota, bohater.zrabowałeś pieniądze.Bukowy wyruszył ramionami.- Trzeba żyć.Zabezpieczyć się na przyszłość.Lemke trzepnął dłonią w blat biurka.- Das ist unmöglich - rzucił po niemiecku - Du, mensch.Ty mnie chcesz wykiwać.- Możecie sprawdzić - powiedział Bukowy z naciskiem.- Skumałem się z takimi dwoma.Spotkałem ich w górach.Razem napadaliśmy na ludzi po naszej i po słowackiej stronie.- Z jakimi dwoma?- A tacy jedni.Oni jeszcze grasują.Lemke odsunął się od biurka, jakby chciał lepiej przyjrzeć się przesłuchiwanemu.- Das ist unmöglich.- powtórzył cicho.- My dobrze wiemy, coś ty robił przez te lata.Byłeś kurierem.Bukowy uśmiechnął się.- Niech pan się dobrze zastanowi, czy kurier przechodziłby granicę ze strzelbą myśliwską i z karabinem.Możecie to sprawdzić.- A skąd miałeś tę broń? - wrzasnął wyprowadzony z równowagi gestapowiec.- Napadliśmy na słowackiej stronie na jednego leśniczego.- Gdzie?- A to było w Małej Fatrze, gdzieś pod Czyczmanami.A potem napadliśmy na adwokata pod Mikulaszem.Zabraliśmy mu złoto i futro z bobrowym kołnierzem.Jeżeli uda wam się złapać tych dwóch, to się przekonacie.Lemke zerwał nagle okulary, wyjął chusteczkę i przecierał szkła nerwowymi ruchami.- Złoto, mówisz? A gdzie macie to złoto?- Ukryliśmy w górach.- Gdzie?- W górach - powiedział przeciągle Bukowy.- Mogę was zaprowadzić.Wtedy pan przekona się na własne oczy.- Ile tego jest?Bukowy spojrzał ukradkiem na puszkę z dolarami.- Dobrze to nie wiem, ale na pewno dużo więcej niż w tej puszce, bo są i pieniądze.- Pieniądze.- powiedział Lemke w zamyśleniu.Naraz wstał, podszedł do okna i odwrócił się plecami, jakby nie chciał pokazywać twarzy.Bukowy śledził każdy jego ruch.Wiedział, że w tym momencie rozstrzyga się jego los.W ruchach gestapowca wyczuł wahanie.Nagle tamten odwrócił się, chwilę patrzał przenikliwie w oczy Bukowego, jak gdyby pragnął przejrzeć go na wskroś i wyczytać prawdę.Jędrek wytrzymał to spojrzenie.Lemke podszedł bliżej, oparł się o biurko, nachylił i powiedział przez zaciśnięte wargi:- Bandyta!.- W głosie jego zabrzmiała ni to nuta rozczarowania, ni podziwu.Potem nachylił się jeszcze głębiej: - Ty, Bukowy - cedził przez zęby - masz ostatnią szansę, ale pamiętaj, jeżeli przekonam się, że to bujda, każę cię na miejscu rozstrzelać.- Wyprostował się, sięgnął po leżącą na biurku papierośnicę.Zapalił [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

bezglutenowo.pev.pl