Henryk Sienkiewicz Ogniem i mieczem

Podstrony

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Porwane pędem rzeki konie nie mogły płynąć wprost, fala poczęła je znosić z naówy-czajną szybkością. Nie dopłyną! krzyczeli chłopi. Potoną! Sława Bohu! O! o! Już koń jeden zanurzył się. Na pohybelże im!Konie przepłynęły trzecią część rzeki, ale woda znosiła je w dół coraz silniej.Widocz-nie poczęły tracić siły, z wolna też zanurzały się coraz głębiej.Po chwili sieóący na nichmołojcy byli już do pasa w woóie.Przeszedł czas jakiś.Nadbiegli chłopi z Szelepuchypatrzyć, co się óieje: już tylko łby końskie wyglądały nad falą, a mołojcom woda docho-óiła do piersi.Ale też przepłynęli już pół rzeki.Nagle jeden łeb i jeden mołojec zniknąłpod wodą, za nim drugi, trzeci, czwarty, piąty& liczba płynących zmniejszała się corazbaróiej.Po obu stronach rzeki zapanowało w tłumach głuche milczenie, ale szli wszyscyz biegiem wody, żeby wióieć, co się stanie.Już dwie trzecie rzeki przebyte, liczba pły-nących zmniejszyła się jeszcze, ale słychać już ciężkie chrapanie koni i głosy zachęcającemołojców; już widać, że niektórzy dopłyną.Nagle głos Zagłoby rozległ się wśród ciszy: Hej! ditki! do piszczeli�u u u ! na pohybel kniaziowym!Buchnęły dymy, zahuczały wystrzały.Krzyk z rzeki zabrzmiał rozpaczliwie i po chwilikonie, mołojcy, wszystko znikło.Rzeka była pusta, tylko góieś już dalej, w rozkrętachfal, zaczerniał czasem brzuch koński, czasem mignęła krasna czapka mołojca.Zagłoba patrzył na Helenę i mrugał&Książę wojewoda ruski, zanim pana Skrzetuskiego sieóącego na zgliszczach Rozłogówspotkał, wieóiał już o klęsce korsuńskiej, gdyż mu o niej pan Polanowski, towarzysz�u u vksiążęcy husarski, w Sahotynie doniósł.Poprzednio bawił książę w Przyłuce�u u w i stamtądpana Bogusława Maszkiewicza do hetmanów z listem wysłał pytając, góie by mu sięz całą potęgą stawić kazali.Gdy jednak pana Maszkiewicza z odpowieóią hetmanów długonie było widać, ruszył książę ku Perejasławiu�u u x , wysyłając na wszystkie strony podjazdyoraz rozkazy, by te pułki, które jeszcze po Zadnieprzu tu i owóie były rozrzucone, doAubniów�u u y jak najśpieszniej ściągały.Ale przyszły wieści, że kilkanaście chorągwi kozackich, na granicach ku Tatarszczyzniew polankach stojących, rozsypało się lub też do buntu poszło.Tak więc wióiał książę swesiły nagle uszczuplone i zgryzł się tym niemało, bo nie spoóiewał się, by ci luóie, którychtylekroć do zwycięstw prowaóił, kiedykolwiek opuścić go mogli.Jednakże po spotkaniu�u u u i zcze a. prymitywna ręczna broń palna, używana od XIV w.�u u v z z tu: rycerz, szłachcic, służący w wojsku.�u u w z (óiś ukr.: i) miasto w płn.-wsch.części Ukrainy, ok.80 km na płn.od Aubniów.�u u x e e miasto na środkowej Ukrainie, niedaleko K3owa, w XVII w.ośrodek kozacki; w 1630 oble-gane bez skutku przez polskiego hetmana Koniecpolskiego, w 1649 miejsce rokowań Polaków z Chmielnickim.�u u y nie miasto na Połtawszczyznie, na śr.-wsch.Ukrainie, rezydencja książąt Wiśniowieckich.Ogniem i mieczem 170z panem Polanowskim i po odebraniu wieści o niesłychanej klęsce, takową przed wojskiemzataił i ciągnął dalej ku Dnieprowi, chcąc iść na oślep w środek burzy i buntu i albo klęskępomścić, niesławę wojsk zetrzeć, albo samemu krew rozlać.Sąóił przy tym, że musiało sięcoś, a może i sporo wojska koronnego z pogromu ocalić.Ci, gdyby jego sześciotysięcznądywizję wzmogli, mógłby się z naóieją zwycięstwa z Chmielnickim zmierzyć.Stanąwszy tedy w Perejasławiu polecił małemu panu Wołodyjowskiemu i panu Kusz-lowi, by swoich dragonów na wszystkie strony, do Czerkas�u v p , do Mantowa, Siekier-nej, Buczacza, Stajek, Trechtymirowa i Rzyszczowa, rozesłali dla sprowaóenia wszelkichstatków i promów, jakie by się w okolicy znalazły.Po czym wojsko miało się z lewegobrzegu do Rzyszczowa przeprawić [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

bezglutenowo.pev.pl