Podstrony
- Strona startowa
- Robert Cialdini Wywieranie wplywu na ludzi. Teoria i praktyka
- Freedom Long Max Wiedza tajemna w praktyce
- Bednarz Andrzej Medytacja teoria i praktyka (SC
- Bednarz Andrzej Medytacja teoria i praktyka
- FrontPage 2002 Praktyczne projekty
- Ellen G. White Komentarz Biblijny
- 03wininout (5)
- Rice Anne Godzina czarownic Tom 1 (2)
- Ognista reka
- Chmielewska Joanna Bulgarski bloczek
- zanotowane.pl
- doc.pisz.pl
- pdf.pisz.pl
- dudi.htw.pl
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.31.Nie oznacza to, że dopiero wtedy, po zburzeniu Jerozolimy, będzie ustanowione na ziemi królestwo Boże.Znaczy to, że przybliży się niejako i przyspieszony będzie ostateczny tryumf królestwa Bożego.32–33.Znów nie jesteśmy w stanie określić bardziej szczegółowo tej końcowejprzemiany – albo dokładniej: przemijania nieba i ziemi.Nawet św.Paweł niewiele wyjaśni,kiedy napisze w Liście do Rzymian: Stworzenie z upragnieniem oczekuje objawienia się synów Bożych.Stworzenie bowiem zostało poddane marności – nie z własnej chęci, ale ze względu na Tego, który je poddał – w nadziei, że również i ono zostanie wyzwolone z niewoli zepsucia, by uczestniczyć w wolności i chwale dzieci Bożych (Rz 8,19–21).Urzeczywistnienie się proroctwa o zburzeniu Jerozolimy miało zagwarantować pewnośćponownego przyjścia Jezusa.Interpretując tę perykopę byłoby rzeczą wskazaną rozpocząć oddrugiej części, wyraźnie zwracając uwagę na jej powiązanie z w.7 i 20.W ten sposób lepiej można będzie uwydatnić ideę końca dającego zarazem początek: koniec niewoli – począteknowego życia.Rozumie się wtedy właściwie myśl Kościoła otwierającego tą perykopą ewangelijną nowy rok liturgiczny.Ponowne przyjście Jezusa wzmiankowane w pierwszejczęści perykopy, a odczytane u progu oczekiwania na narodzenie się Zbawiciela, ma ujawnićjuż teraz moc wielką i majestat Tego, który przyjdzie wpierw jako bezradne Dziecię.Pewną trudność w opowiadaniu Łukasza stanowi to, że wspomniane przez niego ponowneprzyjście Syna Człowieczego (21,25–28) było już raz wzmiankowane, i to w kontekścieniezbyt odległym: 17,22–37.Mateusz (24,23–31) i Marek (13,24–27) natomiast wspominajątylko raz chwalebny powrót Jezusa, łącząc to wydarzenie ze zburzeniem Jerozolimy.Jakwytłumaczyć wspomniany wyżej dublet w Ewangelii Łukasza? Otóż pamiętać należy, żeŁukasz wyraźnie oddziela zburzenie Jerozolimy (21,6–24a) od opisu ponownego przyjściaJezusa (17,22–37).Ponieważ jednak tradycja katechetyczna i literacka wiązała z końcemświata wizję zburzenia Jerozolimy i zapowiedź ponownego przyjścia Jezusa, przeto – idąc zaMateuszem i Markiem – Łukasz przy opisie zburzenia Jerozolimy wspomniał także oponownym przyjściu Jezusa, mimo że już przedtem opisał ową paruzję dość dokładnie.POTRZEBA CZUJNOŚCI (21,34–36)34 «Uważajcie na siebie, aby wasze serca nie były ociężałe wskutek obżarstwa, pijaństwa itrosk doczesnych, żeby ten dzień nie spadł na was znienacka 35 jak potrzask.Przyjdzie on bowiem na wszystkich, którzy mieszkają na całej ziemi (Iz 24,17).36 Czuwajcie więc i módlcie się w każdym czasie, abyście mogli uniknąć tego wszystkiego, co ma nastąpić, i stanąć przed SynemCzłowieczym».34–35.Eschatologiczna mowa Jezusa u wszystkich trzech synoptyków kończy sięwezwaniem do czujności.Wezwanie to jest szczególnie rozbudowane w Ewangelii Łukasza,gdzie są wymienione główne czynniki sprawiające, że człowiek nie jest dostatecznie czujny.Otóż serce człowieka obciążają: hulatyka, pijaństwo i doczesne troski.Na ludzi oddanych tym sprawom dzień Pański przyjdzie znienacka, wtedy gdy na jego przyjście wcale nie będąprzygotowani.Nagłość przyjścia Syna Człowieczego ilustruje Łukasz nie przenośnią złodzieja, ale metaforą potrzasku, w który człowiek wpada nie wiadomo kiedy.36.Wreszcie okazuje się, że mimo największych osobistych wysiłków człowiek niebędzie mógł w pełni czuwać.Musi się nadto modlić, żeby Pan zaoszczędził mu cierpień, które spaść mają na świat cały.Zresztą czuwanie jest w Biblii zawsze ściśle powiązane z modlitwą: kto czuwa, ten się modli, bo trwa myślą przy Bogu, i odwrotnie, kto się modli, ten jestprzytomny umysłem i sercem.Modlitwie należy się oddawać ustawicznie, bo nigdy niewiadomo, kiedy nadejdzie Pan.OSTATNIE DNI JEZUSA (21,37–38)37 W ciągu dni nauczał Jezus w świątyni, [wieczorami] zaś wychodząc, noce spędzał na górzezwanej Oliwną.38 A rano cały lud śpieszył do Niego, aby Go słuchać w świątyni.37–38.Ostatnie chwile Jezusa były wypełnione ogromnym wysiłkiem
[ Pobierz całość w formacie PDF ]