Silverberg Robert Zamek lorda Valentaine'a t.1

Podstrony

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- A ty składałeś te raporty?- Tak, mój panie - wymamrotał Vinorkis ze wzrokiem wbitym w podłogę.- W każdym mieście.Po jakimś czasie zacząłem wątpić, czy ty, taki miły i łagodny, możesz być przestępcą, ale przecież brałem od nich pieniądze, i to z każdym raportem coraz większe.- Pozwól mi go zabić.Teraz - wychrypiał Sleet.- Nie będzie żadnego zabijania - rzeki Valentine.- Ani teraz, ani potem.- Panie mój, on jest niebezpieczny! - Już nie!- Nigdy mu nie ufałem - nie ustępował Sleet.- Tak samo zresztą jak Carabella i Deliamber.I to nie dlatego, że jest Hjortem, nie.W nim zawsze było coś fałszywego, przymilnego, śliskiego.Te ciągłe pytania, wyciąganie informacji.- Proszę o laskę.Nie miałem pojęcia, kogo zdradzam, mój panie.- I ty mu wierzysz?! - krzyknął Sleet.- Tak - odpowiedział Valentine.- Wierzę mu.Nie wiedział, kim jestem.Ja sam nie wiedziałem.Powiedziano mu, żeby śledził jasnowłosego przybysza, a zdobyte informacje dostarczał władzom.Czy to taka straszna rzecz? Służył swojemu Koronalowi, a przynajmniej tak myślał.Za lojalność nie musisz mu odpłacać sztyletem.- Mój panie, czasami bywasz zbyt prostoduszny - odparł Sleet.- Masz rację, czasami.Ale nie tym razem.Wybaczając mu możemy wiele zyskać, jego śmierć natomiast nic nam nie da.- Zwrócił się do Hjorta: - Wybaczam ci, Vinorkisie.Proszę tylko, żebyś pozostał równie lojalny w stosunku do prawdziwego Koronala, jak byłeś wobec fałszywego.- Przysięgam ci to, mój panie.- W porządku.Prześpij się teraz trochę.No i przestań się wreszcie bać.Vinorkis złożył ręce w geście gwiazdy i powrócił na miejsce miedzy dwoma Skandarami.Sleet nadal obstawał przy swoim.- To nie było mądre - powiedział.- A jeśli nadal będzie nas szpiegował?- W dżungli? Komu miałby przesyłać wiadomości?- A kiedy opuścimy dżunglę?- Zdaję sobie sprawę, że jego przyznanie się mogło być podwójną grą.Nie jestem taki naiwny, jak sądzisz.Na wszelki wypadek zobowiązuję cię, byś miał go na oku od chwili, gdy wrócimy do cywilizacji.Myślę jednak, że okazał prawdziwą skruchę i że można mu zaufać.Mam zamiar wykorzystać go do pewnych celów.- Do jakich, mój panie?- Szpieg może nas doprowadzić do innych szpiegów, a bądź pewny, że będą inni.Vinorkis powinien pozostać w dobrych stosunkach z królewskimi agentami.Mam nadzieję, że się rozumiemy.Sleet mrugnął okiem.- Tak, mój panie.Valentine uśmiechnął się.Umilkli obaj.Tak, powiedział sam do siebie, zarówno przerażenie, jak i skrucha Vinorkisa były szczere.Niemniej on, Valentine, powinien wiedzieć jedno: jeżeli Koronal tak chętnie płacił duże sumy za śledzenie od Pidruid aż po Ilirivoyne nic nie znaczącego włóczęgi, to jaką wartość tenże włóczęga ma dla niego teraz? Poczuł na skórze dziwne ukłucia.Spowiedź Vinorkisa była najlepszym potwierdzeniem wszystkiego, co wiedział o sobie.Oczywiście, jeśli technika, jakiej użyto w celu oddzielenia go od własnego ciała, była nowa i jeszcze nie sprawdzona, to spiskowcy nie wiedzieli, na jak długo można wymazać czyjąś pamięć, i dlatego nie mogli pozwolić, by obalony Koronal włóczył się po kraju poza wszelką kontrolą.Szpieg, a może szpiedzy gwarantowali możliwość szybkiej interwencji, na wypadek, gdyby ten włóczęga zaczął odzyskiwać pamięć.Ciekawe, pomyślał, jak skrupulatnie śledzi go królewska policja i w jakim momencie zdecyduje się przerwać jego podróż na Alhanroel.Wóz mknął nadal przez mroki nocy.Deliamber i Lisamon Hultin wiedli z Zalzanem Kavolem nie kończące się dyskusje na temat dalszej trasy.Inne duże osiedle Metamorfów, Avendroyne, leżało gdzieś na południowy wschód od Ilirivoyne, na górskiej przełęczy, i wszystko wskazywało na to, że posuwają się właśnie w tym kierunku.Oczywiście, jazdę do innego miasta tych potworów trudno byłoby uznać za mądre przedsięwzięcie; wszak Metamorfowie musieli już pchnąć tam kogoś z wiadomością o uwolnieniu więźnia i ucieczce żonglerów.Cóż jednak pozostawało innego? Powrót do Fontanny Piurifayne?Valentine, wybity ze snu, po raz setny odtwarzał w myślach pantomimę Zmiennokształtnych.Niewątpliwie była jawą.Pseudożonglerzy stali tak blisko, że mógł dotknąć ręką swojego sobowtóra, ucieleśnionego przez jednego z nich.Na własne oczy widział zmieniającą się twarz, raz ciemną, raz jasną, i znów ciemną, i znów jasną.Zmiennokształtni znali prawdę, w którą on wzbraniał się uwierzyć.Czy czytali w jego umyśle tak, jak to czasami robił Deliamber? I co odczuwali, wiedząc, że mają pośród siebie obalonego Koronala? Z całą pewnością nie współczucie.Nie szanowali Koronatów, którzy przypominali im o tamtej, poniesionej przed tysiącami lat klęsce.Prawdopodobnie on, sukcesor Lorda Stiamota, dostarczył im niezłej rozrywki, popisując się rzucaniem maczug i innymi głupimi sztuczkami.Oto Koronal, daleki od splendoru władcy Góry Zamkowej, tańczy w błocie ich zagubionej wśród lasów osady.Dziwne, pomyślał.Niczym sen.Rozdział 15Kiedy nadszedł świt, oczom podróżnych ukazały się wysokie, rozciągające się szeroko góry.Wóz zmierzał prosto ku przełęczy, gdzie zapewne leżało miasto Avendroyne.Zalzan Kavol, z szacunkiem, jakiego dotychczas nigdy i nikomu nie okazywał, podszedł do Valentine'a, aby omówić z nim dalszy plan działania.Miał dwie propozycje: albo ukryją się w lasach i dopiero nocą spróbują przemknąć się przez wrogie terytorium, albo w zuchwały sposób przejadą przez miasto już teraz.Valentine, nie przyzwyczajony do dowodzenia, zastanawiał się chwilę, usiłując przywołać na twarz wyraz skupienia i rozwagi.W końcu rzekł:- Jeśli pojedziemy w biały dzień, za bardzo będziemy rzucać się w oczy.Jeśli poczekamy do nocy, damy Metamorfom więcej czasu na podjęcie działań przeciwko nam.- Dzisiaj wieczorem - wtrącił się Sleet - w Ilirivoyne nadal będą świętować.Tutaj prawdopodobnie też.Wtedy przemkniemy nie zauważeni.W świetle dnia nie mamy żadnych szans.- Zgadzam się z tobą - przytaknęła Lisamon Hultin.Valentine powiódł wzrokiem po innych.- Carabello?- Czekając do nocy damy czas tamtym w Ilirivoyne na zorganizowanie pościgu.Jestem za tym, żeby jechać teraz.Vroon skromnie złączył koniuszki macek.- Naprzód.Objedźmy bokiem Avendroyne i zawróćmy do Verfu [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

bezglutenowo.pev.pl