Blad Elle Kennedy

Podstrony

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Proszę bardzo, pytanie za sto punktów: W szkole roi się od wrednych dziewczyn, a na farmie jestpełno __________.Gówna.Prawidłowa odpowiedz brzmi: gówna.Obcasy Ramony stukają z pośpiechem na wapiennych płytach i dopada mnie, jak tylko udaje mi sięznalezć na zewnątrz. Grace, zaczekaj.Odwracam się z zaciśniętymi zębami. Co znowu?W jej oczach błyska panika. Proszę, nie wkurzaj się na mnie.Nie znoszę, gdy jesteś na mnie wkurzona. O rany, jak mi przykro, że się zdenerwowałaś.Co mam zrobić, byś poczuła się lepiej?Jej dolna warga drży. Daruj sobie ten sarkazm.Przyszłam cię przeprosić.Kurde.Jeśli za chwilę odstawi tu szopkę z tymi swoimi krokodylimi łzami, to przysięgam, że mogęstracić nad sobą panowanie. Nie mam ochoty rozmawiać z tobą na ten temat po raz kolejny mówię chłodnym tonem.Mamto gdzieś, że posądzasz mnie o kłamstwo.Ja wiem, co się wydarzyło, i tylko to ma dla mnieznaczenie, rozumiesz? Ale chcę, byś wiedziała, że to mnie niewiarygodnie obraża.Skoro mojanajlepsza przyjaciółka, z którą się przyjaznię, odkąd skończyłam sześć lat, uważa, że& Jestem zazdrosna wyrzuca z siebie.Przestaję mówić. Co?Jej twarz załamuje się, gdy nasze spojrzenia się spotykają.Zcisza głos i powtarza swoje słowa: Jestem zazdrosna, dobra?Chyba piekło zamarzło.Bo nie ma innego wytłumaczenia na to, co słyszę.W ciągu trzynastu lat naszejprzyjazni Ramona nigdy nie przyznała, że jest zazdrosna o mnie. Od roku uganiam się za Deanem lamentuje. Od pieprzonego roku, a on nawet nie wie omoimistnieniu, a ty właśnie się spiknęłaś z jego najlepszym kumplem, nie kiwnąwszy nawet palcem. Najej twarzy maluje się niespodziewana bezradność, która łagodzi jej rysy. Zachowywałam się jakostatnia suka i za to przepraszam.Poczułam się niepewnie i wyżyłam się na tobie, co nie było fair,ale proszę, nie bądz na mnie wkurzona.W środę są twoje urodziny.Chcę je z tobą świętować i chcę,żebyśmy się pogodziły.Ja&Przerywam jej, wzdychając. Zgoda, Ramona. Naprawdę?Złość, tak swobodnie krążąca w moich żyłach, wyparowała, kiedy spoglądałam na jej pełną nadzieitwarz.To jest właśnie ta Ramona, w którą zainwestowałam trzynaście lat życia.Dziewczyna, któragodzinami słuchała mojej paplaniny o licealnych zauroczeniach, przynosiła mi zeszyty, gdy byłamchora, nauczyła mnie, jak się malować, i groziła, że skopie tyłek każdemu, kto spojrzy krzywo wmoją stronę.Może i czasami jest zbyt pochłonięta sobą i płytka, ale jest też bezwzględnie lojalna i niebywalemiła, kiedy przestaje się zgrywać na zimną sukę.Ta cała gówniana historia z Jess i Mayą nadal sprawia mi przykrość, ale nie mogę przekreślićwieloletniej przyjazni przez coś tak trywialnego. Zgoda zapewniam ją. Obiecuję.Cudowny uśmiech wypełnia jej twarz. To dobrze. Owija mnie w pasie rękami i ściska do utraty tchu. A teraz idziemy do pokoju,byś mogła mi opowiedzieć o każdym świństewku, które zrobił ci John Logan dziś rano.Znajmniejszymi szczegółami.Rozdział 8LoganJadę do Munsen w środę rano, poziom mojego entuzjazmu oscyluje wokół zera.Rzadko jestem zmuszony jechać do domu w trakcie roku akademickiego, ale bywa, że nie mamwyboru.Zazwyczaj dzieje się tak, gdy mechanik zatrudniony na pół etatu w warsztacie taty nie możezastąpić Jeffa, który zawozi tatę na wizytę do lekarza.Dzisiaj tak się zdarzyło, ale utwierdzam się wprzekonaniu, że dam radę wymieniać olej, stroić silnik przez kilka godzin i nie zwariować.A poza tym to będzie dobra rozgrzewka przed latem.Zdarza mi się zapominać, jak bardzonienawidzę pracować w warsztacie, więc ten pierwszy dzień po powrocie to jakby zesłanie na linięfrontu.Czuję ucisk w żołądku i ogarnia mnie strach uzmysławiam sobie, że z tego będzie sięskładać moje życie przez kolejne trzy miesiące.Jeśli dzisiaj tego skosztuję, to przynajmniej będęmiał małą namiastkę.Samochodu Jeffa już nie ma, gdy parkuję pikapem przed szyldem Warsztat samochodowy Logana iSynów.Ta nazwa jest nieco ironiczna, biorąc pod uwagę fakt, że warsztat nazywał się tak, jeszczezanim moi rodzice mieli dzieci.To dziadek założył ten biznes i pewnie miał nadzieję spłodzić wielupostawnych potomków płci męskiej.Spłodził tylko jednego, więc formalnie warsztat powinien sięnazywać Logan i Syn.Cały warsztat to jeden mały ceglany budynek, w którym jest miejsce tylko na dwa podnośniki.Ale tonie przez ten skromny metraż biznes tak cienko przędzie.Ojciec zarabia tyle, by utrzymać warsztat,opłacić rachunki i hipotekę na nasz parterowy dom usytuowany na tyłach nieruchomości.Jakodziecko nie znosiłem tego, że nasz dom był tak blis ko warsztatu.W środku nocy budziło nasdobijanie się do drzwi klientów, którym zepsuł się samochód gdzieś w pobliżu, albo słyszeliśmytelefony z pomocy drogowej informującej, że przywiezli jakiś wóz.Jednak od wypadku taty to bliskie sąsiedztwo stało się udogodnieniem, ponieważ oznacza, że droga zdomu do pracy zajmuje mu niecałą minutę.Nie żeby spędzał dużo czasu w warsztacie.To Jeff ma na głowie całą robotę, a ojciec upija się naszezlongu w salonie.Podchodzę do wgniecionych metalowych drzwi, które są zamknięte i zakluczone.Ktoś przykleił donich kartkę w linie poszarpanym kawałkiem taśmy izolacyjnej.Natychmiast rozpoznaję pismo brata.SP�yNIAEZ SI.Dwa słowa, drukowanymi literami.Kurde, Jeff się wkurzył.Używam swojego kompletu kluczy, by otworzyć boczne wejście, potem wchodzę do środka i uderzamprzycisk, który podnosi ogromne, mechaniczne drzwi do góry.Na zewnątrz wciąż jest chłodno, alezawsze trzymam drzwi otwarte, nie zważając na pogodę.To mój jedyny warunek pracy tutaj.Pochwili wszechobecny zapach oleju i spalin sprawia, że mam ochotę się zabić.Jeff zostawił mi listę rzeczy do zrobienia, ale na szczęście nie jest zbyt długa.W starym modelubuicka zaparkowanym na podjezdzie trzeba wymienić olej i przedni reflektor.Pikuś.Narzucam nasiebie niebieski kombinezon z logo L&S na plecach, nastawiam pierwszą znalezioną stację grającąmetal i zabieram się do roboty.Po godzinie robię pierwszą przerwę.Piję duszkiem wodę z kranu w biurze, a potem wyskakuję nazewnątrz na szybkiego papierosa.Właśnie zdążyłem zgnieść niedopałek glanem, gdy usłyszałem w oddali silnik samochodu.Widokprzedniego zderzaka białego vana mojego brata przesuwający się między drzewami rosnącymiwzdłuż podjazdu wywołuje bolesny ścisk w mojej klatce piersiowej.Jak tchórz daję nura do środka i pędzę do podniesionej maski buicka.Pochylam się i udaję, żesprawdzam silnik i jednocześnie jestem tym tak pochłonięty, że nie słyszę zatrzaskiwanych drzwi iszorstkiego głosu ojca, gdy warczy coś do mojego brata.Rozlega się chrzęst kroków, jedne są wolnei ciężkie [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

bezglutenowo.pev.pl