Tan Amy Corka Nastawiacza Kosci

Podstrony

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Chang mógłby przełknąć kłamstwo, gdyby nie to, że tydzień później została przyjęta propozycja złożona przez swatkę Najmłodszego Wuja.Kilka dni po ujawnieniu ich planów małżeńskich trumniarz przyjechał do Ust Góry i zaskoczył Drogą Ciocię, gdy wracała od studni.- Myślisz, że wolno ci mnie obrażać, a potem śmiać mi się w nos?- Kto kogo obraził? Prosiłeś, żebym została twoją drugą żoną, służącą pierwszej.Nie mam zamiaru zostać niewolnicą feudalnego małżeństwa.Gdy próbowała odejść, Chang chwycił ją za szyję, mówiąc, że może jej skręcić kark, a potem nią potrząsnął, jak gdyby rzeczywiście mógł ją złamać niczym zimową gałązkę.Ale tylko rzucił nią o ziemię, przeklinając ją i intymne części ciała jej matki.Kiedy Droga Ciocia odzyskała oddech, parsknęła:- Grubiańskie słowa, wielkie pięści.Sądzisz, że strachem możesz mnie zmusić, żebym okazała przykrość?Wtedy wypowiedział słowa, których nigdy nie mogła zapomnieć:- Niedługo każdy dzień twojego nędznego życia będzie dla ciebie przykrością.Droga Ciocia nie powiedziała o tym, co się stało, ani ojcu, ani Hu Senowi.Nie było sensu ich martwić.Po co jej przyszły mąż miałby się zastanawiać, czy Chang miał powód, by poczuć się dotkniętym? Wielu ludzi mówiło już, że jest zbyt silna i przyzwyczajona do chodzenia własnymi drogami.Być może to była prawda.Nie obawiała się kary ani poniżenia.Nie bała się prawie niczego.Miesiąc przed ślubem Najmłodszy Wuj przyszedł do Jej pokoju późnym wieczorem.- Chcę usłyszeć twój głos w ciemności - szepnął.- Chcę usłyszeć język spadających gwiazd.Wpuściła go do swego k'ang, a on ochoczo przystąpił do zaślubin.Lecz gdy była w ramionach Najmłodszego Wuja, poczuła na skórze dotyk wiatru i zaczęła drżeć.Zdała sobie sprawę, że po raz pierwszy się boi, boi się nieznanej radości.Ślub miał się odbyć w Nieśmiertelnym Sercu, tuż po początku nowego Roku Smoka.Był nagi wiosenny dzień.Na ziemi leżały śliskie placki śniegu.Rankiem do sklepu nastawiacza kości w Ustach Góry zawitał wędrowny fotograf.Przed miesiącem złamał rękę i zapłacił, robiąc zdjęcie Drogiej Cioci w dniu ślubu.Włożyła swój najlepszy zimowy kaftan z wysokim, obszytym futrem kołnierzem i haftowany czepek.Musiała przez długi czas patrzeć nieruchomo w obiektyw i kiedy to robiła, myślała, jak bardzo zmieni się na zawsze jej życie.Mimo że była szczęśliwa, ogarniał ją niepokój.Przeczuwała niebezpieczeństwo, lecz nie potrafiła go nazwać.Starała się spoglądać daleko w przyszłość, ale nic nie widziała.Na drogę do ślubu przebrała się w strój panny młodej, czerwoną szatę i spódnicę, fantazyjne nakrycie głowy z szalem, które musiała włożyć, opuszczając dom ojca.Nastawiacz kości pożyczył pieniądze, by wynająć dwa wozy ciągnięte przez muły, jeden na prezenty dla rodziny pana młodego, drugi na skrzynie z rzeczami oblubienicy.Oblubienica miała przebyć drogę w lektyce, a nastawiacz kości musiał także wynająć czterech nosicieli lektyki, dwóch woźniców, flecistę i dwóch strażników, którzy mieli uważać na bandytów.Dla swej córki wystarał się o wszystko, co najlepsze: najpiękniejszą lektykę, najczystsze wozy, najsilniejszych strażników, uzbrojonych w najprawdziwsze pistolety i proch.W jednym z wozów spoczywał posag: słoiczek opium i słoiczek kości smoka, ostatni z zapasów.Ojciec wielokrotnie zapewniał córkę, że nie powinna się martwić kosztami.Po jej ślubie może przecież iść do Małpiej Szczęki i zebrać nowe kości.W połowie drogi między wsiami z krzewów wyskoczyli dwaj zakapturzeni bandyci.- Jestem sławny Bandyta Mongolski! - ryknął wyższy.Droga Ciocia od razu rozpoznała głos Changa, trumniarza.Cóż to za niedorzeczny żart? Zanim jednak zdążyła cokolwiek powiedzieć, strażnicy rzucili swoje pistolety, nosiciele rzucili drzewce, a Droga Ciocia upadła na podłogę lektyki, tracąc przytomność.Gdy się ocknęła, przez mgłę zobaczyła twarz Najmłodszego Wuja.Wyjął ją z lektyki.Rozejrzawszy się wokół, stwierdziła, że skrzynie zostały splądrowane, a strażnicy i nosiciele lektyki uciekli.Potem dostrzegła ojca leżącego w rowie, z dziwnie przekręconą głową i szyją i twarzą bez oznak życia.Czy to sen?- Ojciec - jęknęła.- Chcę do niego iść.Pochyliła się nad ciałem, próbując objąć myślą to, co się stało, tymczasem Wuj podniósł porzucony przez strażnika pistolet.- Przysięgam, że odnajdę demony, które przyniosły mojej oblubienicy tyle rozpaczy! - zawołał i wystrzelił w niebo.Huk przestraszył jego konia.Droga Ciocia nie widziała kopnięcia, które zabiło Wuja, lecz usłyszała okropny trzask, z jakim musiała się otworzyć ziemia, gdy się rodziła.Przez resztę życia miała słyszeć ten dźwięk w odgłosie łamanych gałązek, trzaskającego ognia, rozłupywanego w lecie melona.I tak Droga Ciocia tego samego dnia została wdową i sierotą.- To klątwa - mówiła cicho, spoglądając na ciała mężczyzn, których kochała.Przez trzy bezsenne noce po ich śmierci Droga Ciocia przepraszała zwłoki ojca i Najmłodszego Wuja.Przemawiała do ich nieruchomych twarzy.Dotykała ich ust, choć nie wolno było tego robić i kobiety w domu bały się, że złe duchy mogą ją opętać albo pozostać.Trzeciego dnia przyjechał Chang z trumnami.- To on ich zabił! - krzyczała Droga Ciocia.Chwyciwszy pogrzebacz, próbowała uderzyć trumniarza.Zaczęła okładać pogrzebaczem trumny.Bracia Wuja musieli odciągnąć ją siłą.Przepraszali Changa za szaleństwo dziewczyny, a on odrzekł, że należy tylko podziwiać tak wielką rozpacz.Droga Ciocia nadal szalała z podziwu godnej rozpaczy, więc kobiety musiały ją związać od łokci po kolana paskami materiału.Potem położyły ją w k'ang Najmłodszego Wuja, a ona wiła się i skręcała jak uwięziony w kokonie motyl.Dopiero gdy Prababcia zmusiła ją do wypicia miseczki lekarstwa, jej ciało zwiotczało.Przez dwa dni i dwie noce śniła, że jest z Wujem, leżąc w jego k'ang jako żona.Kiedy odzyskała przytomność, leżała sama w ciemności.Miała wolne nogi i ręce, lecz była bardzo słaba.W domu panowała cisza.Droga Ciocia poszła szukać ojca i Najmłodszego Wuja.Dotarła go głównego korytarza, lecz ciał nie było, już zostały ukryte w drewnianych skrzyniach, zrobionych ręką Changa.Z płaczem chodziła po domu, ślubując, że niebawem znajdzie się razem z nimi w żółtej ziemi.Weszła do pracowni, gdzie robiło się tusz, szukając kawałka sznura, ostrego noża, zapałek, które mogłaby połknąć, czegoś, co sprawiłoby jej większy ból, niż teraz czuła.Wtedy dostrzegła naczynie z czarną żywicą.Zanurzyła w płynie czerpak i włożyła w czeluść pieca.Lepki tusz zmienił się w zupę niebieskich płomieni.Przechyliła łyżkę i połknęła jej zawartość.Prababcia pierwsza usłyszała głuche hałasy w pracowni.Wkrótce zjawiły się tam pozostałe kobiety.Droga Ciocia miotała się po podłodze, oddychając z sykiem ustami, które były czarne od krwi i tuszu.- Jakby w misce z jej ust pływały węgorze - powiedziała Matka.- Lepiej dla niej, żeby umarła.Lecz nie dopuściła do tego Prababcia.We śnie przyszedł do niej duch Najmłodszego Wuja i ostrzegł, że jeśli Droga Ciocia umrze, duchy ich obojga będą krążyć po domu, szukając zemsty na tych, którzy nie okazali jej litości.Wszyscy wiedzieli, że nie ma nic gorszego od mściwych duchów.Przez nie pokoje cuchną jak zwłoki.Przez nie w jednej chwili jełczeje tofu.Przez nie dzikie stworzenia wspinają się na ściany i bramy [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

bezglutenowo.pev.pl