Dick Philip K Trzy stygmaty Palmera Eldritcha (2)

Podstrony

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- Dobrze! Uczynię cię kamieniem, położę cię na brzegu morza; możesz tak leżeć przez milion lat i słuchać szumu fal.To powinno cię zadowolić.Ty durna pało, myślał z wściekłością.Kamieniem! Chryste!- To pranie mózgu, tak? - spytał nagle Barney.- Czy po to przysłali cię tu Proxi?- Nikt mnie nie przysyłał.Zjawiłem się tu z własnej woli.To lepsze od życia w próżni między odległymi gwiazdami.Zachichotał.- Z pewnością nie grzeszysz nadmiarem szarych komórek - i chcesz być kamieniem.Słuchaj, Mayerson; tak naprawdę to wcale nie chcesz zostać kamieniem.Pragniesz umrzeć.- Umrzeć?- Mówisz, że o tym nie wiedziałeś? - spytał z niedowierzaniem.- No, daj spokój!- Nie.Nie wiedziałem.- To bardzo proste, Mayerson; przeniosę cię do świata, w którym będziesz gnijącym ścierwem przejechanego psa; cóż za cholerna ulga, pomyśl.Będziesz mną; jesteś mną i Leo Bulero cię zabije.To ten przejechany pies, Mayerson; to ścierwo gnijące w rowie.A ja będę żył, powiedział sobie.Oto mój dar dla ciebie i pamiętaj, że po niemiecku słowo Gift[1] oznacza truciznę.Za kilka miesięcy pozwolę ci umrzeć za mnie i ten pomnik na Sigmie 14-B zostanie wzniesiony, ale ja będę żył dalej, w twoim ciele.Kiedy wrócisz z Marsa, aby znów podjąć pracę w P.P.Layouts, będziesz mną.W ten sposób uniknę swego losu.To takie proste.- W porządku, Mayerson - dokończył, zmęczony rozmową.- Naprzód i w nich, jak powiadają.Możesz uważać się za porzuconego; już dłużej nie jesteśmy jednością.Nasze losy potoczą się inaczej, osobno, tak jak tego chciałeś.Ty znajdujesz się na statku Connera Freemana odlatującym z Wenus, a ja z powrotem w Chicken Pox Prospects; zakładam tam nędzny ogródek warzywny i w każdej chwili mogę sobie pofiglować z Annę Hawthorne.Jak dla mnie, to całkiem przyjemne życie.Mam nadzieję, że ty polubisz swoje.W następnej chwili wrócił.Stał w kuchni swojej kwatery w Chicken Pox Prospects i smażył na patelni miejscowe grzyby.w powietrzu rozchodził się zapach masła i przypraw, a w pokoju z przenośnego magnetofonu dobiegały dźwięki symfonii Haydna.Tak spokojnie, pomyślał z zadowoleniem.Właśnie tego mi trzeba; trochę spokoju i ciszy.Mimo wszystko przywykłem do tego tam, w międzygwiezdnej próżni.Ziewnął, przeciągnął się i powiedział:- Udało się.Siedząca w pokoju Annę Hawthorne zerknęła znad wideogazety z wiadomościami emitowanymi przez jeden z satelitów ONZ i powiedziała:- Co ci się udało, Barney?- Doprawić je w sam raz - odparł z triumfem.Jestem Palmerem Eldritchem i znajduję się tu, a nie tam.Przeżyję zamach Leo i będę używał tu życia i cieszył się nim, do czego Barney nie byłby zdolny.Zobaczymy, jak mu się to spodoba, kiedy działa statku Leo rozniosą jego transportowiec na atomy.Wtedy pożałuje, że zmarnował resztę życia.Barney Mayerson zmrużył oczy przed padającym z góry światłem.Po chwili zdał sobie sprawę, że jest na statku; pomieszczenie wyglądało na typowe połączenie sypialni z salonem, ale zauważył, że wszystkie meble były starannie przyśrubowane do podłogi.Poza tym ciążenie było zupełnie inne; sztucznie wytwarzane, nieudolnie imitowało ziemskie.Opodal dostrzegł wizjer; wprawdzie nie większy od komórki pszczelego plastra, ale ukazujący pustkę rozpościerającą się za grubym plastykiem.Podszedł i spojrzał.Większość pola widzenia wypełniało oślepiające Słońce, więc sięgnął do przełącznika, aby włączyć czarny filtr.Robiąc to spojrzał na swoją rękę.Na swoją sztuczną, metalową, wspaniale sprawną protezę.Natychmiast wyszedł z kabiny i ruszył korytarzem, aż dotarł do zamkniętych drzwi sterówki; zabębnił w nie stalowymi palcami i po chwili gruba grodź rozsunęła się.- Tak, panie Eldritch?- powitał go młody pilot, kłaniając się z szacunkiem.- Wyślij depeszę - powiedział mu.Pilot wyjął pióro i zawiesił dłoń nad notatnikiem przymocowanym do krawędzi pulpitu sterowniczego.- Do kogo, proszę pana?- Do pana Leo Bulero.- Do Leo.Bulero - zapisał szybko pilot.- Czy to ma być przesłane na Ziemię, proszę pana? Jeśli tak.- Nie.On jest gdzieś tutaj, na swoim statku.Przekaż mu.- Urwał i zastanowił się.j- Chce pan z nim porozmawiać, proszę pana?- Nie chcę, żeby mnie zabił - odparł.- To właśnie zamierzam mu powiedzieć.Ciebie to też dotyczy.I każdego, kto oprócz nas znajduje się na pokładzie tego powolnego, idiotycznie wielkiego pudła.To beznadziejne, pomyślał.Ktoś z organizacji Felixa Blau, przezornie umieszczony na Wenus, widział mnie na pokładzie tego statku; Leo wie, że tu jestem.To koniec.- Chce pan powiedzieć, że konkurencja posunie się do wszystkiego? - spytał zaskoczony pilot.Pobladł.Pojawiła się Zoe Eldritch jego córka, w tyrolskim wdzianku i pantoflach obszytych futrem.- Co się dzieje?- Leo jest w pobliżu - odparł.- Ma uzbrojony statek i poparcie ONZ; zostaliśmy wciągnięci w zasadzkę.Nie trzeba było lecieć na Wenus.Hepburn-Gilbert musiał o tym wiedzieć.Próbuj się z nim połączyć - powiedział do pilota.- Ja wracam do kabiny.I tak nic na to nie mogę poradzić, powiedział sobie w duchu i ruszył do wyjścia.- Do diabła - zaklął pilot - niech pan z nim pogada.To o pana mu chodzi.Zerwał się z fotela, demonstracyjnie opuszczając swoje miejsce.Barney Mayerson usiadł i z cichym westchnieniem włączył nadajnik; nastawił go na pasmo alarmowe, podniósł mikrofon i powiedział:- Leo, ty draniu.Dostałeś mnie; zwabiłeś mnie tu i masz mnie w ręku.Ty i ta twoja przeklęta flota, która czekała na mnie od chwili, gdy wróciłem z Proximy.Wyprzedziłeś mnie już na starcie.Był teraz bardziej zły niż przestraszony.- Na tym statku nie ma niczego, co mogłoby nas obronić.Będziesz strzelać do nie uzbrojonej jednostki.To statek transportowy.Urwał, próbując coś wymyślić.Może powiedzieć, że jestem Barneyem Mayersonem i że Eldritch nigdy nie zostanie pochwycony ani zabity, ponieważ zawsze będzie się przenosił z jednego bytu do drugiego? I że Leo w rzeczywistości zabije kogoś, kogo zna i kocha?- Powiedz coś - ponagla Zoe.- Leo - rzekł do mikrofonu.- Pozwól mi wrócić na Proximę.Proszę.Czekał słuchając trzasków w głośniku.- Dobrze - powiedział w końcu.- Cofam to, co powiedziałem.Nigdy nie opuszczę Układu Słonecznego i nigdy nie uda ci się mnie zabić, nawet przy pomocy Hepburn-Gilberta czy kogokolwiek innego z ONZ.- No i jak? - rzekł do Zoe.- Jak ci się to podoba? Mam dość.Ze szczękiem upuścił mikrofon.Pierwszy strzał z lasera niemal rozłupał statek na dwie połowy [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

bezglutenowo.pev.pl