Dzieła w. Jan od Krzyża

Podstrony

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Dlaczego więc byłoby niemożliwe, byspełniała swoje akty poznania i miłości, lub aby się lepiej wyrazić, miała je już spełnione wTrójcy Zwiętej i pospołu z Nią, jak sama Trójca Zwięta? Z tym jednak, że sposobemudzielonym i przez uczestnictwo spełnia je Bóg w samejże duszy.To bowiem znaczy byćprzeobrażonym w Trzy Osoby, w potęgę, w mądrość i w miłość, i przez to właśnie dusza jestpodobna do Boga.I dlatego stworzył ją Bóg na swój obraz i podobieństwo (Rdz 1,26), bymogła ten stan osiągnąć.5.Jak to się dzieje, nie można ani zrozumieć, ani wyrazić inaczej, jak tylko wskazując, w jakisposób Syn Boży zdobył nam ten wzniosły stan i wysłużył ten wysoki stopień, że mamy moc, abyśmy się stali synami Bożymi", jak mówi św.Jan (1,12).I o to prosił swojego Ojca,gdy mówił w Ewangelii św.Jana: Ojcze, chcę, aby ci, których mi dałeś, byli ze mną tam,gdzie ja jestem, aby oglądali chwałę moją, jaką mi dałeś" (J 17, 24).Czyli innymi słowy: abyprzez uczestnictwo czynili w nas to samo, co ja czynię przez naturę, czyli by tchnęli DuchaZwiętego.I mówi jeszcze: A nie tylko za nimi proszę, ale i za tymi, którzy dla słowa ichuwierzą we mnie, aby wszyscy byli jedno, jako Ty, Ojcze, we mnie, a ja w Tobie; aby i onibyli jedno w nas.A chwałę, którą mi dałeś, przekazałem im, aby byli jedno, jako i my jednojesteśmy.Jam w nich, a Ty we mnie tak, aby byli w jedności doskonałymi, i aby świat poznał,żeś Ty mnie posłał i umiłowałeś ich, jakoś i mnie umiłował" (tamże, 17,20-23) (38).Toznaczy, byś im udzielił tej samej miłości, jakiej udzieliłeś Synowi.Chociaż nie przez naturę,jak Synowi, lecz, jak mówiliśmy, przez zjednoczenie i przeobrażenie miłości.Jak również nierozumie się tu, że Syn chce prosić Ojca, aby święci byli jedna istota i naturą, jak są Ojciec iSyn, lecz aby tym byli przez zjednoczenie miłości, jak Ojciec i Syn są jedno w miłości.6.Dusze posiadają więc przez uczestnictwo te same dobra, jakie Syn Boży ma przez naturę.Są więc prawdziwie Bogami przez uczestnictwo, równymi Bogu i Jego współtowarzyszami.Wtej myśli mówi św.Piotr: Aaska i pokój niech się w was pomnaża przez poznanie Boga iPana naszego Jezusa Chrystusa.Skoro Jego moc Boga obdarzyła nas tym wszystkim, co dożycia i pobożności należy, przez poznanie Tego, który nas wezwał własną chwałą i dobrocią, iprzez którego otrzymaliśmy największe i najcenniejsze obietnice, abyście stali sięuczestnikami Bożej natury" (2 P 1,2-4).W tych słowach św.Piotr tłumaczy jasno, że duszabędzie uczestniczyła w samym Bogu i będzie czyniła w Nim i wspólnie z Nim dzieło całejTrójcy Zwiętej w sposób wyżej wspomniany, właśnie na skutek zjednoczenia substancjalnegomiędzy duszą a Bogiem.Chociaż to dopełni się całkowicie w życiu przyszłym, to jednak wżyciu ziemskim, gdy dusza dojdzie do stanu doskonałego, jak tu mówimy, osiąga wyraznyzadatek i przedsmak tego, jak już mówiliśmy.Powtarzamy jednak, że tego nie możnawyrazić.7.O dusze stworzone dla tak wielkich rzeczy i do nich powołane! Co czynicie? Na czym sięzatrzymujecie? Jakże są niskie wasze pragnienia i jak nędzne wasze skarby! O nieszczęsnaślepoto oczu waszej duszy! Bo jakże jesteście ślepe na tak wielkie światło i jak jesteściegłuche na tak potężne wezwanie! Czyż nie widzicie, że szukając wielkości i chwały, jesteścienędzne i małe! Nie znacie bowiem tak wielkich dóbr i jesteście ich niegodne!Następuje teraz drugie określenie, jakiego dusza używa dla wyrażenia tego coś, a mianowicie:I śpiew słowika czułością drgający.8.Z tchnienia wiatru rodzi się w duszy słodki głos Umiłowanego, mówiącego do duszy i jejsłowa do Niego wymawiane wśród błogiej radości.Jedno i drugie nazywa tu dusza śpiewemsłowika.Zpiew słowika słychać zazwyczaj na wiosnę po przejściu zimna, deszczów iprzykrych zmian zimowej pory.Zpiew ten jest melodią dla słuchu i wytchnieniem dla ducha.Podobnie również w owym aktualnym udzielaniu się i przeobrażeniu miłości, do jakiej doszłaoblubienica w tym życiu, po uwolnieniu się i oderwaniu od wszelkich niepokojów i zmiandoczesnych, po wyzbyciu się wszelkich nędz i ciemności, niedoskonałości w częścizmysłowej i duchowej, zaznaje nowej wiosennej wolności, swobody i radości ducha, w jakichsłyszy słodki głos Oblubieńca, który jest jej słodkim słowikiem.Głos ten odnawia i orzezwiaistotę jej duszy, jako duszy już dobrze przygotowanej do drogi ku życiu wiecznemu i wzywają słodko i rozkosznie, podczas gdy ona odczuwa miły głos, który mówi: Wstań, śpiesz się,przyjaciółko moja, gołąbko moja, piękna moja, a przyjdz! Bo już zima minęła, deszczprzeszedł i ustał.Ukazały się kwiaty na ziemi naszej, przyszedł czas obrzynania winnic, głossynogarlicy słyszan jest w ziemi naszej" (Pnp 2,10-12).9.Na dzwięk tego głosu Oblubieńca, jaki słyszy we wnętrzu swej duszy, odczuwaoblubienica, że nastał kres wszelkiego zła, a przychodzi początek wszelkiego dobra.Ten głostak ją orzezwia, umacnia i budzi uczucie rozkoszy, że ona także podnosi swój głos w śpiewieradości do Boga.I śpiewa z Nim razem pobudzona przez Niego.I dlatego Oblubieniecprzemawia do duszy, by ona również pospołu z Nim przemawiała do Boga.Pragnie bowiem,aby dusza podniosła swój glos duchowy ku Bogu w owej radości, według tego, o co prosi jąsam Oblubieniec, gdy mówi w Pieśni nad pieśniami: Wstań przyjaciółko moja, piękna moja,a przyjdz! Gołębico moja w rozpadlinach skalnych, w szczelinie parkanu ukaż mi obliczetwoje, niechaj głos twój zabrzmi w uszach moich" (2,13-14).Przez uszy Boga rozumie się tuJego pragnienie, żeby dusza podniosła do Niego ten głos doskonałej radości.Aby ten głos byłdoskonały, żąda Oblubieniec, by go wydała w rozpadlinach skalnych, czyli we wspomnianymprzeobrażeniu przez Chrystusowe tajemnice.A że w owym zjednoczeniu miłości duszauwielbia i sławi Boga w Nim samym, jak to mówiliśmy o miłości, uwielbienie to jest więcwysoce doskonałe i mile Bogu, ponieważ dusza, będąc w stanie doskonałości, czyni wszystkonajdoskonalej [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

bezglutenowo.pev.pl