Morrell Dav

Podstrony

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Chłopcy mieli wtedy po siedem lat i od dwóch latznajdowali się pod jego opieką.Wyraznie pamiętał ich niewinne, podekscytowane twa-rze, ich rozpaczliwą potrzebę uczuć, pragnienie sprawienia mu przyjemności.Spośródwszystkich przybranych dzieci byli jego ulubieńcami.Trzydzieści lat? Tak szybko minąłczas? Czy żałował Chrisa, a może& siebie?Wkrótce również Saul będzie martwy.KGB zostało ostrzeżone.Jeżeli pośpieszą się, zdążą zastawić pułapkę.Wreszcie minie kryzys, tajemnica pozo-stanie tajemnicą.Została mu tylko dwójka przybranych dzieci, która teraz strzegła jegoszklarni: Kastor i Polluks.Pozostałe zginęły w jego służbie.Mogę przeżyć swoje dzieci, pomyślał ze smutkiem, życząc Saulowi odroczenia egze-kucji.Ale było to niemożliwe.Nagle ogarnął go niepokój.A jeżeli Saulowi uda się uciec? To nie do pomyślenia.A jeśli?& Dowie się, że Chris nie żyje.I przyjdzie po mnie.Saul nigdy się nie podda.Nic go nie powstrzyma.ksi|�ga czwartawyró�wnanie rachunkó�wFurie�� I.Saul wpatrywał się przez przednią szybę w przyćmione latarnie ulicy.Siedziałw wynajętym citroenie, zaparkowanym w rzędzie innych samochodów przed kamieni-cą czynszową.Eryka przytulała się do niego; najwyrazniej jeszcze jedna para w MieścieKochanków.Nie pozwalał sobie jednak na czerpanie przyjemności z tak bliskiego są-siedztwa.Nie wolno mu się rozpraszać.Zbyt wiele zależy od tej misji.Jeżeli Landish niekłamał, wkrótce czegoś się dowiemy powiedziała Eryka.Jej informatorzy z Mossadu ustalili, że Wiktor Pietrowicz Koczubej będzie dzisiej-szego wieczoru w ambasadzie radzieckiej.Francja i ZSRR podpisały właśnie nowytraktat i Koczubej uświetni przyjęcie z tej okazji wykonaniem Koncertu Skrzypcowe-go Czajkowskiego.Tam go jednak nie możecie przechwycić powiedział informa-tor. Wokół budynku prawie wszystkie wywiady zainstalowały kamery obserwującewyjścia z ambasady, przez dwadzieścia cztery godziny na dobę.Każdego podejrzanegoaresztuje policja.Nikt nie ma prawa zaszkodzić stosunkom francusko-sowieckim, którenigdy jeszcze nie były tak dobre.Największą szansę macie wówczas, kiedy będzie wra-cał do swojego mieszkania przy rue de la Paix. Nie będzie miał obstawy? zapytał Saul. Skrzypek? Dlaczego miałby go ktoś ochraniać?Osiem minut po pierwszej Koczubej przejechał obok nich w swoim peuge-ocie z zapalonymi reflektorami.Eryka wyszła z samochodu i ruszyła ulicą.Koczubej mężczyzna około pięćdziesiątki, wysoki, o wrażliwych, lecz nieco topornych rysachtwarzy zamknął drzwi peugeota, ostrożnie trzymając w ręku futerał ze skrzypcami.Miał na sobie smoking.Eryka podeszła do niego w momencie, gdy znalazł się przy por-tyku swojej kamienicy.Ulica była wyludniona.To on odezwał się pierwszy: Samotna kobieta nie powinna chodzić po ulicacho tak póznej porze.Chyba że ma coś do zaoferowania& Zamknij się, Wiktorze.W torebce mam bardzo wielki pistolet wycelowany w twojekrocze.Podejdz łaskawie do krawężnika i poczekaj, aż podjedzie samochód.216Rzucił jej osłupiałe spojrzenie, ale wypełnił polecenie.Saul zatrzymał samochódi przesiadł się do tyłu.Obszukał Koczubeja i zabrał mu futerał ze skrzypcami. Ostrożnie! To Stradivarius! Będzie bezpieczny. O ile będziesz współpracował powiedziała Eryka siadając za kierownicą. Współpracował? Koczubej nerwowo otwierał i zamykał usta. Jak? Nawet niewiem, czego chcecie! Przesyłki. Jakie przesyłki? Te dla Landisha. Pamiętasz? wtrąciła się Eryka. Pózniej dostawał je Eliot. Czyście oboje zwariowali? O czym mówicie?Saul pokiwał głową, opuścił szybę i o jej krawędz oparł futerał, tak że częściowo wy-stawał na zewnątrz. Powiedziałem: ostrożnie! Przesyłki.Co w nich było? Saul pchnął o kilka centymetrów dalej futerał. Stradivariusa nie można naprawić! W takim razie kupisz sobie drugiego. Zwariowałeś? Gdzie znajdę& ?Saul puścił futerał.Skrzypce zaczęły przechylać się na zewnątrz.Koczubej zawył i rzucił się do okna.Saul odepchnął go, ale chwycił futerał. Przesyłki. Nigdy nie wiedziałem, co w nich było! Byłem tylko kurierem! Myślicie, że ryzyko-wałbym egzekucję, łamiąc pieczęcie? Kto ci je dawał? Saul wciąż trzymał futerał w otwartym oknie. Szef rezy-dentury KGB! Kto? Aleksiej Golicyn! Proszę! Koczubej starał się drżącymi palcami chwycićskrzypce. Nie wierzę ci.Golicyna zastrzelono w 73-cim za zdradę. To wtedy przekazywał mi przesyłki! W 73-cim?Saul zmarszczył brwi.Hardy powiedział, że Eliot zniknął w 54-ym, a potem w 73-im.Co oficer KGB zastrzelony za zdradę miał wspólnego ze zniknięciem Eliota? Co wy-darzyło się w 73-im? To prawda! zaklinał się Koczubej. Możliwe. Stradivarius! Błagam!217Saul opierał skrzypce o szybę otwartego okna! Błysnęły światła przejeżdżającego sa-mochodu.Po namyśle wzruszył ramionami. To bezcelowe.Jeżeli wyrzucę skrzypce,nie będziesz miał żadnego powodu, żeby zmieniać swoją historyjkę.Po użyciu amytaluwkrótce się przekonamy, co naprawdę wiesz. Odstawił futerał na podłogę Bogu dzięki. To mnie podziękuj.�� II.Wyjechali z Paryża. Dla kogo pracujecie? Dla nikogo. Dokąd mnie zabieracie? Do Vonnas. Aha.Nagła zmiana nastroju Koczubeja zaniepokoiła Saula. Znasz to miejsce?Muzyk skinął głową, podejrzanie zadowolony z perspektywy odwiedzenia małegomiasteczka o pięćdziesiąt kilometrów na północ od Lyonu. Może pozwolicie mi naluksus jedzenia w Le Cheval Blanc. Obawiam się, że nasze diety na to nie pozwolą.Koczubej nagle skrzywił się. Wy, Amerykanie, jesteście takimi kutwami [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

bezglutenowo.pev.pl