Glen Cook Biala Roza (3)

Podstrony

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Wieczny Strażnik nie miał już funduszy na utrzymywanie krainy w należytym porządku.Monitor Upiaszczony prowadził rozpaczliwą walkę z czasem.Nic nie rosło dobrze w Krainie Kurhanów.Wegetacja była zahamowana i spaczona z powodu cieni kurhanów, menhirów i fetyszów, które ograniczały Schwytanych.Bomanz spędził całe lata na zaznaczaniu, który kurhan jest czyj, kto gdzie leży oraz gdzie stoi każdy menhir i fetysz.Jego mistrzowska mapa, jedwabny skarb, była prawie gotowa.Znał ją prawie na pamięć.Kusiło go, żeby spróbować, zanim będzie naprawdę przygotowany, ale nie był głupcem.Zamierzał wydoić najczarniejszą krowę, więc nie mógł popełnić najmniejszego błędu.Po jednej stronie miał Upiaszczonego, a po drugiej truciznę starodawnego zła.Ale gdyby mu się udało.Ach, gdyby mu się udało.Gdyby nawiązał kontakt i posiadł sekrety.Ludzka wiedza bardzo by się wzbogaciła.Stałby się najpotężniejszym z żyjących czarowników.Jego sława rozniosłaby się z wiatrem.Jasmine miałaby wszystko, czego domagała się za poświęcenie.Gdyby nawiązał kontakt.Zrobi to, do diabła! Ani strach, ani niemoc związana z wiekiem nie powstrzymają go teraz.Jeszcze kilka miesięcy i będzie miał ostatni klucz.Bomanz tak długo żył kłamstwami, że oszukiwał już nawet siebie.Nawet w chwilach szczerości nigdy nie przyznawał się, że głównym motywem jego działania był jego intelektualny związek z Panią.To właśnie ona intrygowała go od samego początku.To z nią próbował się skontaktować.To ona uczyniła literaturę nieskończenie fascynującą.Ze wszystkich władców Dominacji ona była najbardziej tajemnicza, otoczona mitem i najmniej obciążona historycznymi faktami.Kilku uczonych nazwało ją największą pięknością, jaka kiedykolwiek żyła, utrzymując, że wystarczyło raz na nią spojrzeć, by stać się jej niewolnikiem.Inni nazywali ją prawdziwą siłą napędową Dominacji.Wielu przyznawało, że ich dokumentacje rzeczywiście były czymś więcej niż romantycznymi fantazjami.Inni nie przyznawali się do niczego, prócz demonstracyjnych upiększeń.Bomanz został zamieszany w to na wieki, jeszcze gdy był studentem.Po powrocie na swoje poddasze rozpostarł jedwabną mapę.Jego dzień nie był całkiem stracony.Zlokalizował nieznanego menhira i zidentyfikował zakotwiczone w nim czary.Znalazł też położenie TelleKurre.Kupiłby za to baraninę i fasolę.Spojrzał na mapę, jakby mógł zakląć informacje, których potrzebował.Były tam dwa diagramy.Górny przedstawiał pięcioramienną gwiazdę w nieco większym okręgu, czyli schematyczną konstrukcję Krainy Kurhanów.Gwiazda stała ponad pagórkami, podparta ścianami ze skał wapiennych.Okrąg symbolizował zewnętrzny brzeg rowu obronnego, z którego użyto ziemi do budowy kurhanów, gwiazdy i pięciokątu w jej centrum.Dzisiaj po wspomnianym rowie pozostał już tylko pas bagien.Poprzednicy Upiaszczonego nie byli w stanie nadążyć za Naturą.Pięciokąt, wyznaczony przez przecinające się ramiona gwiazdy, również był podparty, lecz ściany zawaliły się i porosły zielskiem.W jego centrum, na północno-południowej osi, znajdował się Wielki Kurhan, w którym spał Dominator.Bomanz ponumerował ramiona gwiazdy na swoim schemacie zgodnie z ruchem wskazówek zegara, zaczynając od szczytowego.Wszystkie numery, które wpisał, były nieparzyste, a obok nich widniały imiona: Duszołap, Zmienny, Nocny Pełzacz, Władczyni Burz, Gnatożuj.Zidentyfikował Schwytanych, spoczywających w pięciu zewnętrznych kurhanach.Pięć wewnętrznych punktów opisał parzystymi numerami, zaczynając od prawego u nasady ramienia, wskazującego północ.Przy czwórce dopisał Wyjca, a przy ósemce Kulawca.Pozostały mu do zidentyfikowania jeszcze trzy kurhany Dziesięciu, Którzy Zostali Schwytani.— Kto leży w tej przeklętej szóstce? — mruczał Bomanz, stukając palcem w stół.— Do diabła! — Minęły cztery lata, a on ani trochę nie zbliżył się do tego imienia.Maska kryjąca tę istotę była jedyną przeszkodą.Wszystko inne było prostą czynnością techniczną, czyli kwestią zaklęć o przeciwnym działaniu.Potem już tylko należało skontaktować się z istotą najpotężniejszą, spoczywającą w centralnym grobowcu.Czarownicy Białej Róży zostawili całe tomy przechwałek o pokazach swojej sztuki, ale ani słowa o tym, gdzie leżą ich ofiary.Taka już była natura ludzka [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

bezglutenowo.pev.pl