Podstrony
- Strona startowa
- Peter Charles Hoffer The Brave New World, A History of Early America Second Edition (2006)
- The NASA History Series Donald L. Mallick The Smell of Kerosene, A Test Pilot's Odyssey (#2) (2004)
- Natan M. Meir Kiev, Jewish Metropolis; A History, 1859 1914 (2010)
- Mark W. Harris Historical Dictionary of Unitarian Universalism (2003)
- Richard Dawkins Bóg urojony
- Le Guin Ursula K Opowiesci z Ziemiomorza
- Clavell James Ucieczka (2)
- Nancy Kress Hiszpanscy zebracy
- Moorcock Michael Zwiastun Burzy Sagi o Elryku Tom VIII
- Johanna Spyri Heidi
- zanotowane.pl
- doc.pisz.pl
- pdf.pisz.pl
- patryk-enha.pev.pl
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Wstępne przygotowaniemiała rozpocząć 11 lipca o godz.23.00 213 dywizja nocnychbombowców atakiem na obiekty nieprzyjaciela poło\one w głównympasie obrony.Do wykonania tych zadań przewidziano 300 samolotóworaz 108 ton bomb.W bezpośrednim 20-minutowym przygotowaniu 204 dywizjalotnictwa bombowego miała uderzyć na stanowiska ogniowe artylerii wrejonie Dubna i na północnym skraju Staricy.Zaplanowano tak\e wsparcie ataku piechoty i czołgów, zwalczaniepodchodzących odwodów nieprzyjaciela, zabezpieczeniewprowadzenia do bitwy grupy szybkiej 11 armii gw.11 armia gw.była bardzo silnym związkiem operacyjnym, rzadkowystępującym w Armii Czerwonej.Wraz z przydzielonymi jejjednostkami (na okres operacji) liczyła: 135 tys.\ołnierzy (bezoddziałów tyłowych), 2652 działa i mozdzierze (kal.76 mm i wy\ej),468 dział przeciwpancernych, 255 dział przeciwlotniczych, 465wyrzutni rakietowych i 257 czołgów i dział pancernych 3.By zapewnić sobie sukces na głównym kierunku uderzenia, gen.Bagramian ześrodkował na 14-kilometrowym odcinku jedenaściedywizji piechoty, dwa korpusy pancerne, cztery brygady pancerne, dwapułki czołgów i dwa pułki artylerii pancernej, a ponadto przydzielonymu korpus artylerii przełamania, pięć brygad artylerii armat oraz kilkapułków artylerii przeciwpancernej i przeciwlotniczej.Dzięki temudywizja piechoty przypadała na 1,2 km, 185 dział i mozdzierzy oraz13,6 czołgów i dział pancernych na 1 km frontu; osiągnięto zatemdwukrotną przewagę nad nieprzyjacielem, z tym \e w pasie natarcia 8korpusu piechoty tej armii, walczącego na głównym2Kurskaja bitwa w cifrach, WIZ", 1968, nr 7, s.82 83.3K o ł t u n ó w , Sołowiow, op.cit., s.225. 114kierunku uderzenia, zgrupowano do 260 dział i mozdzierzy na 1 kmfrontu.Ugrupowanie operacyjne 11 armii gw.składało się z jednego rzutu,grupy szybkiej i odwodów.Grupę szybką stanowiły 1 i 5 korpusypancerne, a odwód ogólny armii 108 dywizja piechoty.Grupę szybką armii planowano wprowadzić do bitwy w pasie 8korpusu piechoty: 5 korpus pancerny w pierwszym dniu, poprzełamaniu przez piechotę głównego pasa obrony nieprzyjaciela, a 1korpus pancerny w drugim dniu operacji.Samodzielne pułki czołgów i brygady pancerne bezpośredniowspierały piechotę.Z uwagi na bardzo silnie zaminowany teren przedprzednim skrajem obrony niemieckiej czołgi miały podą\ać zapiechotą, wspierając jej walkę, a po przekroczeniu przez nią pasazapór minowych i włamaniu się w pierwszą pozycję powinnywyprzedzić piechurów i z marszu opanowywać punkty oporu nie-przyjaciela.Artyleryjskie przygotowanie ogniowe miało trwać 160 minut.Wsparcie zaś ataku piechoty i czołgów przewidziano w postaci wałuogniowego na głębokość do 2 km (wał ogniowy jako jeden zesposobów wsparcia ataku, wykonywany w ślad za ostatnią nawałąartyleryjskiego przygotowania ataku, zacierał granice międzypierwszym i drugim okresem artyleryjskiego natarcia).Działaniapiechoty i czołgów w głębi obrony przeciwnika planowanozabezpieczyć za pomocą kolejnych ześrodkowań ogniowych.Sztab 11 armii gw.przewidywał przeprowadzenie rozpoznaniawalką, w celu upewnienia się, gdzie przebiega faktyczny przedni skrajobrony przeciwnika i czy jest on obsadzony przez wojska.Akcję tęmiały wykonać bataliony lub kompanie piechoty wydzielone przezdywizje pierwszego rzutu korpusów piechoty.Dowódca kolejnego Frontu Briańskiego, gen.Mar- 115kian Popów, postanowił przełamać obronę niemiecką na prawymskrzydle związkami 61 armii gen.Pawła Biełowa, a na lewym wewnętrznymi skrzydłami 3 i 63 armii generałów AleksandraGorbatowa i Władimira Kołpakcziego.Wprowadzone wtedy dobitwy armijne i frontowa grupy szybkie miały rozwinąć sukces irozbić mceńskie zgrupowanie przeciwnika.W drugim etapieoperacji gen.Popów planował, we współdziałaniu z wojskamiFrontu Zachodniego, rozbić bołchowskie zgrupowanie przeciwnika,a przy współdziałaniu z Frontem Centralnym opanować Orzeł i wten sposób zadać ostateczny cios niemieckiemu zgrupowaniu wtym obszarze.61 armia przełamywała obronę na odcinku 10 km, 3 i 63 armia na odcinku 9 km ka\da.Wszystkie były ugrupowane w dwa rzuty.Przełamanie obrony przeciwnika planowano w tempie 10 12 kmna dobę - du\ym, zwa\ywszy fakt, \e wojska miały nacierać naobronę zawczasu przygotowaną i ufortyfikowaną.Wa\nymi elementami ugrupowania były grupy szybkie.20korpus pancerny stanowił grupę szybką 51 armii, a 1 korpuspancerny gw. 63 armii (na kierunku tej armii miała działaćrównie\ 3 armia pancerna); w pasie 3 armii przewidywanowprowadzenie 25 korpusu piechoty.Na kierunku głównego uderzenia Frontu Briańskiego osiągnięto150 dział i mozdzierzy (kal.76 mm i wy\ej) na 1 km frontu.Artyleryjskie przygotowanie ogniowe w 3 armii miało trwać 105minut, a w 63 armii 45 minut.Operację miała zabezpieczać 15armia lotnicza gen.Nikołaja Naumienki, mająca 995 samolotówbojowych (265 samolotów myśliwskich, 269 szturmowych, 111bombowych, 326 bombowców nocnych i 24 rozpoznawcze) 4.Wojska Frontu Centralnego, w odró\nieniu od FrontuZachodniego i Briańskiego, przechodziły do kontrofensywy pozaciętych walkach obronnych, co niewątpliwie4Kurskaja bitwa w cifrach, nr 7, s.82. 116wpłynęło na ich przygotowanie do operacji.Front Centralny wykonywał uderzenie przeciwko 9 niemieckiej armii, która w tym rejoniebyła najsilniejszym związkiem operacyjnym Wehrmachtu.Dowódca tego Frontu gen.Rokossowski postanowił wykonaćgłówne uderzenie w ogólnym kierunku na Kromy, przełamać obronęniemiecką na odcinku 36 km, następnie rozwijając natarcieoskrzydlić orłowskie zgrupowanie przeciwnika od południa ipołudniowego zachodu i wspólnie z wojskami Frontów Zachodniegoi Briańskiego zlikwidować je.Na głównym kierunku miała nacierać13 armia, a jej sukces miała pogłębić wprowadzona do bitwy 2 armiapancerna gen.Rodina.Ponadto w operacji brały udział 48 i 70 armiaoraz 16 armia lotnicza.Ogółem uczestniczyło w niej 39 dywizji i 2brygady piechoty, 4 korpusy i 2 brygady pancerne.Z tej liczby wpierwszym rzucie było 38 dywizji i 2 brygady piechoty oraz jedenkorpus i 2 brygady pancerne.Koncentrując zasadniczą ilość sił nagłównym kierunku uderzenia uzyskano du\e nasycenie: na dywizjęprzypadał odcinek szerokości 1,6 km, a 104,9 dział i mozdzierzy orazokoło 40 czołgów i dział pancernych na 1 km frontu 5.Przygotowanie do operacji wojsk Frontów Zachodniego iBriańskiego rozpoczęło się ju\ w kwietniu 1943 r.Systematycznieszkoliły się zarówno wojska, jak i sztaby.wiczono przedewszystkim natarcie na wcześniej przygotowaną i głęboko urzutowanąobronę przeciwnika.Do zdobywania punktów oporu we wszystkichkompaniach piechoty zorganizowano grupy szturmowe w składzie8 10 \ołnierzy ka\da.Ponadto, dla torowania "wojskom ruchu wzaporach in\ynieryjnych, utworzono specjalne grupy saperskie.Przez cały okres przygotowawczy do operacji prowadzonorozpoznanie niemieckich pozycji na wszystkich szczeblachdowodzenia i we wszystkich rodzajach wojsk.5Tam\e, s.88
[ Pobierz całość w formacie PDF ]