Jan Od Krzyża, w. Dzieła

Podstrony

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Znaczy to to samo, co powiedzieć: Dusza mojarozprzężona jest w swoich władzach.W takim bowiem stanie ani rozum nie jest podatny naprzyjęcie światła słonecznego, ani wola nie jest zdolna przyjąć w siebie Boga w czystejmiłości, tak jak zwierciadło zasłonięte nie odbija twarzy patrzącego; ani tym bardziej pamięćzasłonięta mrokami pożądania nie daje się przeniknąć blaskiem obrazu Bożego, tak jak wodazamącona nie może jasno odzwierciedlić twarzy tego, kto w nią patrzy.3.Pożądanie zaślepia i zaciemnia duszę, gdyż j ako takie j est ślepe; ponieważ samo w sobienie ma żadnego poznania, dlatego rozum jest dla niego jedynym przewodnikiem.Przetoilekroć dusza pozwala się kierować swemu pożądaniu, zaślepia się, gdyż sama dobrze widząc,każe się prowadzić ślepemu i w rezultacie jest tu jakby dwóch ślepców.Sprawdza się wtedyto, o czym mówi nasz Pan u św.Mateusza: Si caecus caeco ducatum praestet, ambo infoveam cadunt; Jeśliby ślepy ślepego wiódł, obydwaj w dół wpadną (Mt 15, 14).Mało pomogą oczy ćmie, jeżeli pożądanie piękności światła zaślepioną unosi ją w ogień.Możemy więc powiedzieć, że dusza żyjąca pożądaniami, jest jak ryba oślepiona światłem, dlaktórej jest ono raczej ciemnością, aby nie widziała niebezpieczeństw zgotowanych jej przezrybaków.Dobrze to wyraża Dawid, mówiąc: Supercedidit ignis, et non viderunt solem (Ps 57,9).Znaczy to, że spadł na nich ogień palący swym żarem i oświecający blaskiem.To samosprawia pożądanie w duszy; rozpala pożądliwość i oślepia rozum, tak że nie może widziećswego światła.Przyczyną bowiem zaślepienia jest to, że gdy stanie przed wzrokiem inneświatło, wzrok zadowala się tym, które stanowi przegrodę i nie widzi drugiego; podobnie ipożądanie, będąc tak bliskie duszy, że jest właściwie w niej, sprawia, że dusza zatrzymuje siętylko na tym świetle i żywi się nim, nie może zatem zobaczyć światła swego rozumu, dopókisię nie usunie tej oślepiającej przeszkody pożądania.4.Dlatego godna pożałowania jest nieświadomość niektórych, którzy obciążają sięnadzwyczajnymi pokutami i innymi licznymi samowolnymi ćwiczeniami, sądząc, że onewystarczą im do osiągnięcia zjednoczenia z Mądrością Bożą.Nie osiągną tego jednak nigdy,jeżeli nie będą usilnie umartwiać swoich pożądań.I gdyby tylko połowę swej pracy zużyli naposkromienie pożądań, postąpiliby więcej w ciągu miesiąca, niż dzięki samym ćwiczeniom wciągu wielu lat.Jak bowiem ziemia nie uprawiona nie wyda plonów, ale chwasty, tak i duszanie postąpi naprzód bez wykorzenienia pożądań.Trzeba więc powiedzieć, że bez tej pracynad wyniszczeniem pożądań wszelkie usiłowanie postępu w doskonałości, w poznawaniuBoga i siebie będzie tylko rzucaniem ziarna w nierozoraną ziemię.Nie opuszczą więc duszymrok i tępota, dopóki nie zostanie zduszony ogień pożądań.Są one bowiem jak katarakta albopyłek w oku, przeszkadzając mu, dopóki się ich nie usunie.5.Dlatego Dawid widząc ślepotę tego rodzaju dusz, które tak bardzo przeszkadzają sobie woglądaniu blasku prawdy i na które tak bardzo gniewa się Bóg, mówi do nich: Priusąuamintelligerent spinać vestrae rhamnum: sicut viventes, sic in ira absorbet eos (Ps 57, 10).Innymi słowy: Pierwej nizli zrozumieją wasze ciernie, to jest wasze pożądania, jako żywezniszczy je Bóg w gniewie swoim.Zanim bowiem żyjące w duszy pożądania poznają Boga,zniszczy je On, w tym albo przyszłym (s.168) życiu, karą i cierpieniem oczyszczenia.Mówi,że Bóg wyniszczy je w gniewie, ponieważ to, co się cierpi w umartwianiu pożądań, jest karąza szkodę, jaką one wyrządziły duszy.6.O, gdyby ludzie wiedzieli, jakich skarbów światła Bożego pozbawia ich ta ślepota, będącaskutkiem ich skłonności uczuciowych i pożądań, i ile złego i szkód odnoszą codziennie przezto, że ich nie umartwiają! Dlatego nie powinni ufać ani bystremu rozumowi, ani daromotrzymanym od Boga, ale pamiętać, że jeśli żywią skłonności uczuciowe i pożądania, będą wdalszym ciągu zaciemnieni i zaślepieni, a skończy się na tym, że będą wpadać powoli w corazto większe zło.Któż by to bowiem przypuścił, że człowiek tak mądry jak Salomon, który tyledobra otrzymał od Boga - przyjdzie do takiej ślepoty i osłabienia woli, że w starości będziestawiał ołtarze bożkom i składał im ofiary? (l Kri 11, 4).Wystarczyła do tego niskaskłonność, jaką żywił do kobiet oraz brak starania o umartwienie pożądań i rozkoszy swegoserca.Sam bowiem mówi w Księdze Eklezjastesa, że niczego nie odmówił pragnieniom sercaswego (Koh 2, 10).I tak się oddał swoim pożądaniom, że chociaż prawdą jest, iż z początkubył umiarkowany, w miarę jak im pobłażał, zaślepiały go, przysłaniały zdrowy rozsądek izgasiły w nim w końcu owo wielkie światło mądrości dane mu przez Boga, tak iż Boga nastarość opuścił.7.I jeżeli nieopanowanie pożądania do takiego upadku doprowadziło człowieka, tak dobrzeznającego przepaść między złem a dobrem, do czegóż mogą doprowadzić nas słabych?Przecież, jak mówi Bóg do proroka Jonasza o Niniwitach, my nie odróżniamy międzyprawicą a lewicą (Jon 4, 11), ponieważ na każdym kroku z powodu niedołęstwa poznaniauważamy zło za dobro, a dobro za zło.A cóż dopiero będzie, jeżeli mroki naturalnej słabościzwiększą jeszcze pożądania? Spełni się to, o czym mówi prorok Izajasz: Palpavimus sicutcaeci parietem, et ąuasi absque oculis attrectavimus; impegimus meridie, ąuasi in tenebris; Macaliśmy ścianę jak ślepi i jak bez oczu potykaliśmy się; potykaliśmy się w południe jak wciemności (Iz 59, 10).Mówi tu prorok o tych, co idą za swymi pożądaniami [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

bezglutenowo.pev.pl