Lackey Mercedes Lot Strzaly

Podstrony

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- O bogowie, przez to, że moje osłony są takie kapryśne, i wciąż muszę sobie radzić z tą samą sytuacją, jestem jak zbyt wysoko nastrojona struna harfy.Kris z wysiłkiem rozluźnił napięte mięśnie i własne, zwinięte w pięści dłonie.- Nie powinienem cię prowokować.Musisz stawić temu czoło i wygrać bez niczyjej pomocy.Lecz, wziąwszy pod uwagę nasze uczucia, obojgu nam daje się to we znaki, i trudno mi jest poskromić chęć przyjścia z pomocą.- To dlatego cię kochani, pawiu - powiedziała, ujmując jego twarz w obie ręce i całując go.- I, na Niebiosa! Czekajże no.to był taki zły dzień.Zupełnie wyleciało mi z głowy!Wlepił w nią zaintrygowany wzrok, gdy wybiegła ze Stanicy, by za chwilę wrócić, strzepując z ramienia śnieg.- Schowałam to do sakwy przy siodle, by nie zapomnieć, i masz ci los, zapomniałam! - Wcisnęła mu w dłoń malutkie zawiniątko.- Wszystkiego najlepszego z okazji Dnia Urodzin.- Jak się tego.- Był zaskoczony.- Ja.- Rozpakuj, głuptasie! - Wydawała się niezwykle z siebie zadowolona.Była to obrączka, dokładnie taka sama jak ta, którą sprezentował jej przed kilku miesiącami.- Ja.- Wzruszenie ścisnęło go za gardło.- Nie zasłużyłem na to.- A juści! Zasłużyłeś na tuzin takich i więcej, pomimo ponawiania przez ciebie raz na tydzień prób zmuszenia mnie, bym ciebie ubiła.- Tylko raz na tydzień? - rzekł i zdobył się na uśmiech.- Poprawiasz się, albo ja.Nie zapomniałam o świeżej parze przepiórek, placku miodowym i butelce wybornego wina.- Objęła go, stanęła na palcach i pocałowała w sam koniuszek nosa, - Zatem urządzimy prawdziwe obchody Dnia Urodzin, czy nie?Zbliżała się mieścina, która napawała ją największym lękiem - Struga Hevena.W ciągu całej podróży nie przydarzył się im tak piękny, zimowy dzień.Mroźne powietrze było krystalicznie przejrzyste, a światło słońca tak czyste, że wydawało się białe.Bezchmurne, intensywnie błękitne niebo stanowiło piękne tło dla pozbawionych liści białych gałęzi zagajnika brzozowego, przez który jechali.Leżący na ziemi śnieg iskrzył się.Czyste, szczypiące powietrze smakowało niemal jak oziębione wino.Talia poczuła się pokrzepiona tak pogodnym dniem, nie miała powodu myśleć, że mieszkańcy Strugi Hevena okażą się gorsi od innych, z którymi miała dotąd do czynienia.Nie wiadomo było nawet, czy ktokolwiek poza starym skąpcem i jego żoną przypomni sobie ją albo to, że dopuściła, by przeżywane trudności osobiste odciągnęły jej uwagę od czegoś, co mogło się rozwinąć w poważną sytuację.Znajdowali się o kilka mil od Strugi Hevena, kiedy Talia zderzyła się nagle z prawdziwą ścianą strachu, bólu i wściekłości.Zakołysała się w siodle i aż poszarzała na twarzy, gdy Kris rzucił się, by podtrzymać ją w siodle.Kiedy przyszła do siebie, czuła się jak po uderzeniu młotem bojowym.Kris podtrzymywał ją w dalszym ciągu, nie dopuszczając, by zleciała z siodła.- Krisie - wydyszała.- Sięgnij Wzrokiem do Strugi Hevena.Teraz ona musiała go podtrzymywać, podczas gdy wprowadzał się w głęboki trans.W jej głowie wciąż jeszcze rozbrzmiewało echo straszliwego żalu i gwałtownych uczuć, z którymi się zderzyła, by je uciszyć oddychała głęboko, wciągając długie hausty mroźnego powietrza.Zatrzasnęła osłony myśli, które po raz pierwszy zamknęły się z pełną siłą.Wydawało się, że Kris ledwo pogrążył się w transie, a już wydobywał się z niego w wielkim pośpiechu, mrugając zdezorientowany powiekami.- Północni najeźdźcy.- powiedział z wysiłkiem, a jego myśli wciąż jeszcze tonęły w wywołanej transem mgle -.w jaki sposób przedarli się przez Żale.- Eto licha! A najbliższa pomoc oddalona jest o dwa dni jazdy.Ilu?- Piętnastu, może dwudziestu.- Niezbyt wielu jak dla nas.Nie wydaje mi się.- Miałem nadzieję, że nie będziesz musiała oglądać walki podczas całej praktyki - powiedział z wahaniem.Zeskoczyła z grzbietu Rolana i po skrzypiącym śniegu podeszła do chirra.- Nie mamy wyboru.Musimy się tym zająć.- Talio, ja jestem zwykłym Heroldem, lecz ty jesteś jedynym Osobistym Królowej, jakiego mamy.- A także lepszym łucznikiem od ciebie - powiedziała krótko i, wyciągnąwszy spośród jego bagaży miecz i sztylet, podała mu je ponad kudłatym grzbietem chirra.- Jeśli to ma poprawić twoje samopoczucie, obiecuję nie dopuścić do walki wręcz, chyba że nie będę miała innego wyjścia.Jednak przekazałeś mi dowództwo i o ile nie zmienisz zdania - idę.Dziesięciu czy piętnastu to niezbyt wiele dla nas obojga, lecz dla jednego mogłoby okazać się, że jest ich zbyt dużo.- Dobrze.- Kris przypasał swą broń, a Talia odprowadziła chirra na pobocze drogi.Przy wtórze skrzypiącego śniegu ukryła je w wiecznie zielonej gęstwinie, poza zasięgiem wzroku z drogi, i tam spętała je mocno; uderzył ją w nozdrza zapach zgniecionego igliwia.Wróciła tą samą drogą, rozbijając śnieżne grudy na puch i zacierając ślady stóp gałęzią.Położyła dłoń w rękawicy na szyi Rolana, który stał owiany parą własnego oddechu w zimnym powietrzu.- Powiedz im, by poczekały tam do wieczora, kochany - wymamrotała.- Jeśli nie wrócimy, mogą się zerwać i wrócić do wioski, którą odwiedziliśmy ostatnio.Rolan parsknął, kłęby pary buchnęły i zawisły przed jego nozdrzami, po czym wpatrzył się nieruchomym wzrokiem w zieloną gęstwinę.- Gotowy? Podrzucił łbem.- A ty? - Spojrzała na Krisa, który czekał z pobladłą twarzą i posępnym wyrazem na mocno zaciśniętych ustach.- Lepiej pośpieszmy się [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

bezglutenowo.pev.pl