Silverberg Robert Czlowiek w labiryncie

Podstrony

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Dzikie zwierzęta, od jakich roiło się w puszczach, miały potężnekłęby i nacierały z pochrapywaniem, zgoła jednak niegroznie.W gruncie rzeczy Mullernie lubił takich okolic.Ale chwilowo znużony przygodami, zdecydował się spędzić naMarduk parę tygodni spokojnie w towarzystwie dziewczyny, którą poznał rok przedtemw odległości dwudziestu lat świetlnych od tej planety.Na imię miała Marta wysoka, smukła, o dużych, ciemnych oczach modnie pod-malowanych czerwoną szminką i o świetlistych niebieskich włosach, opadających jejna pięknie toczone ramiona.Wyglądała na dziewczynę dwudziestoletnią, ale oczywi-ście równie dobrze mogła już ukończyć lat dziewięćdziesiąt i przechodzić trzecie swojeprzeobrażenie; w ogóle trudno odgadnąć czyjś wiek, a cóż dopiero wiek kobiety.Mullerjednak przypuszczał, że ona jest naprawdę młoda.Sprawiała to nie tyle jej gibkość, zre-31bięca zwinność bo te cechy są do nabycia ile jej subtelny entuzjazm, prawdzi-wa dziewczęcość nie mogąca być wolał tak przypuszczać osiągnięciem medycy-ny.Czy to przy pływaniu z napędem elektrycznym, czy przy lataniu po drzewach, czyprzy polowaniu z dmuchawą, czy w miłości Marta okazywała takie przejęcie, jakby towszystko było dla niej czymś względnie nowym.Mullerowi nie chciało się wnikać w tę sprawę zbyt głęboko.Marta była bogata, uro-dzona na Ziemi, nie miała żadnych widocznych więzów rodzinnych i podróżowaławszędzie do woli.Wiedziony nagłym odruchem zatelefonował do niej i poprosił o spo-tkanie na Marduk, a ona przyleciała chętnie, nie zadając pytań.Bez żadnego onieśmie-lenia dzieliła w hotelu apartament z Richardem Mullerem.Najwyrazniej wiedziała, kimMuller jest, ale otaczająca go aura sławy nie miała dla niej znaczenia.Obchodziło ją tyl-ko, co on jej mówi, jak bierze ją w objęcia, jak uprzyjemnia czas do jego innych po-czynań wcale nie przywiązywała wagi.Hotel, strzelista wieżyca jasności wysoka na tysiąc metrów, stał w dolinie nad lśnią-cym, owalnym jeziorem.Mieszkali w apartamencie na dwusetnym piętrze, kolację jada-li w baszcie na dachu, dokąd podlatywali dyskiem grawitronowym, a w ciągu dnia mo-gli się cieszyć wszystkimi atrakcjami Marduk.Byli razem przez tydzień nieprzerwanie tydzień pogody wprost idealnej.Jej małe, chłodne piersi mieściły się doskonale w je-go dłoniach, długie, smukłe nogi oplatały go rozkosznie i w momentach szczytowychwbijała pięty w jego łydki cudownie rozgorączkowana.Ale ósmego dnia przyleciał naMarduk Charles Boardman.Wynajął apartament w hotelu odległym o pół kontynentui poprosił Mullera do siebie. Mam teraz urlop powiedział Muller. Użycz mi ze swojego urlopu pół dnia. Nie jestem sam, Charles. Ja wiem.Zapraszam was oboje.Przejedziemy się trochę.To bardzo ważna spra-wa, Dick. Przyleciałem tu, żeby właśnie od ważnych spraw uciec. Nigdy od nich nie ma ucieczki.Chyba nie muszę ci przypominać.Jesteś tym, czymjesteś, i potrzebujemy cię.Więc czekam. Niech cię diabli rzekł Muller łagodnie.Nazajutrz rano poleciał z Martą taksówką powietrzną do hotelu Boardmana.Terazpamiętał tę wycieczkę tak żywo, jak gdyby odbył ją w zeszłym miesiącu, a nie przedpiętnastu prawie laty.Taksówka wzbiła się ponad dział wód i nieomal muskała ośnie-żone górskie szczyty.Wyraznie mogli zobaczyć wspaniałe, długorogie zwierzę w rodza-ju kozła, zwane skoczkiem skalnym, hasające po rzekach skutych połyskliwym lodem:dwie tony metryczne mięśni i kości.�w nieprawdopodobny górski kolos był najkosz-towniejszą zwierzyną, jaką planeta Marduk miała do zaoferowania.Niektórzy ludzieprzez całe życie nie zarobili tyle, ile kosztowało zezwolenie na ubicie skoczka skalnego.Muller uważał jednak, że to cena i tak za niska.32Okrążyli potężne zwierzę trzykrotnie i polecieli dalej nad niziny za łańcuchem gór-skim, gdzie jak pas z brylantów przerzucony w poprzek szerokiego kontynentu migo-tał szereg jezior.Koło południa wylądowali na skraju aksamitnej puszczy, zawsze zielo-nej.Boardman wynajął najdroższy apartament w tym hotelu, pełen ekranów i najroz-maitszych trikowych urządzeń.Na powitanie uścisnął Mullerowi przegub ręki, a Martęobjął z bezwstydną pożądliwością.Marta przyjęła to chłodno, obojętnie zupełnie nietaiła, że uważa te odwiedziny za stratę czasu. Jesteście głodni? zapytał Boardman. Najpierw obiad, rozmowa pózniej.Poczęstował ich w swoim apartamencie winem bursztynowym w pucharkach rzez-bionych z błękitnego skalnego kryształu wydobywanego na planecie Ganymede.Potemwsiedli do kapsuły restauracyjnej i wylecieli z hotelu, żeby w czasie jedzenia oglądać wi-doki puszcz i jezior.Dania wysuwały się z pojemnika, gdy siedzieli rozparci wygodniew fotelach pneumatycznych przy oknie chrupka sałata, miejscowe ryby z rusztu, im-portowane jarzyny; utarty ser Centaurine jako przyprawa; butelki zimnego piwa ryżo-wego i po obiedzie gęsty korzenny zielony likier.Zamknięci w lecącej kapsule, zupełniebiernie przyjmowali jedzenie, trunki i krajobraz.Oddychali roziskrzonym powietrzempompowanym z zewnątrz, patrzyli na jaskrawe ptaki przelatujące koło okna i znikają-ce wśród miękkich obwisłych igieł gęstych drzew iglastych w tych lasach.Boardmanpięknie wszystko zaplanował, żeby wytworzyć nastrój, ale Muller wiedział, że te stara-nia pójdą na marne.Bo on nie da się nabrać.Jeśli przyjmie zadanie, jakie Boardman muzaproponuje, to przecież nie wskutek uśpienia czujności.Marta nudziła się.Obojętnie reagowała na badawcze, lubieżne zerknięcia Boardmana.Migotliwe wdzianko, które miała na sobie, zostało tak zaprojektowane, żeby raczej od-słaniać, niż zasłaniać jej wdzięki: dłgołańcuchowe cząsteczki tego tworzywa przesuwa-jąc się zmieniały deseń jak w kalejdoskopie, przy czym chwilami wyraznie prześwity-wały uda i piersi, brzuch, biodra i pośladki.Boardman oceniał te pokazy pełen goto-wości do flirtu z dziewczyną na pozór tak łatwą, ale ona ignorowała jego nieme zakusy.Mullera to bawiło.Boardmana nie.Po obiedzie kapsuła wylądowała nad jeziorem jak klejnot, głębokim i czystym [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

bezglutenowo.pev.pl