Warren Tracy Anne Miłosna pułapka 03 Lekcja miłoci

Podstrony

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Gdybyż tylko widział w niej kogoświęcej niż przyszywaną siostrę.Gdyby jakimś cudem poczuł doniej coś więcej.Eliza skarciła się w duchu za nazbyt śmiałe myśli i ruszyław stronę bawialni dla domowników.Kilka minut temu razem z Violet siedziała w pokoju dziecię�cym i - po kolejnej zabawie w chowanego z blizniakami - przezparę rozkosznych chwil kołysała na rękach małą Georgiannę.Alechłopcy udali się na popołudniową drzemkę, a Violet zabrała có�reczkę, żeby ją nakarmić.Nie miała dziś w planie lekcji, a Kit wyszedł gdzieś, zapewnena poszukiwanie rozrywek w towarzystwie znajomych.Eliza posta�nowiła zająć się korespondencją i odpisać na list swojego prawnika,pana Pimma.Odziedziczony po ciotce majątek przysporzył jej wielu trosknatury finansowej - inwestycje, lokaty, zarządzanie kilkoma wy�najmowanymi nieruchomościami.Zwykle wszystkie te sprawyzałatwiał na bieżąco pan Pimm, ale teraz właśnie potrzebował jejpisemnej zgody w kilku kwestiach.W poszukiwaniu pióra i papieru podeszła do palisandrowegosekretarzyka i otworzyła szufladę.Zamarła, ujrzawszy w środkumałą zieloną książeczkę.To ten bezwstydny tomik, który Jeanette schowała dla Violetw szufladzie.Przyjaciółka najwyrazniej jeszcze nie odkryła nie�przyzwoitego prezentu od siostry, pewnie nie miała pojęcia, że'książka wciąż znajduje się pod jej dachem.Starając się zignorować pokusę, Eliza wyjęła kilka arkuszy pa�pieru kancelaryjnego i pióro, po czym złożyła to wszystko na bla�cie biurka.Zamierzała zamknąć szufladę, ale zamiast tego zerk�nęła przez ramię, żeby sprawdzić, czy nikogo poza nią nie maw pokoju.Była całkiem sama, więc mogła zajrzeć do środka.Przecież nikt oprócz niej się o tym nie dowie.111Wahała się przez kilka sekund z wyciągniętą ręką, aż w końcuuległa pokusie.Otworzyła książkę na chybił trafił, a kartki roz�łożyły się mniej więcej pośrodku, na jakimś fragmencie wier�sza.Tekst był po starowłosku, pochodził przypuszczalnie z XValbo XVI wieku.Przeczytała kilka linijek wydrukowanych grubąozdobną czcionką.O litości, pomyślała.Czy to jest.? Przeczytała strofkę po razdrugi, niepewna, czy właściwie zrozumiała słowa.Może jej włoskinieco zaśniedział? Przewróciła kartkę i jej oczy zrobiły się okrąg�łe jak spodki.Ilustracja wykonana tuszem, starannie narysowanaw eleganckim renesansowym stylu, nie pozostawiała wiele wy�obrazni.Przedstawiała nagich mężczyznę i kobietę, splecionychw namiętnym uścisku na łożu.Mężczyzna leżał pomiędzy szero�ko rozłożonymi nogami kochanki, której łydki opierały się - po�myśleć tylko - o jego ramiona! Silne męskie dłonie ściskały obfitepiersi kobiety i wyraznie widać było zgięte kolana mężczyzny, jegopotężne nagie uda i naprężone pośladki.Eliza przechyliła głowę na bok i przyjrzała się ilustracji podinnym kątem.Na miłość boską, to przecież niewygodne! Chybajednak nie, sądząc po wyrazie najwyższej rozkoszy, wymalowanymna twarzy kobiety.Elizie nagle zrobiło się gorąco w popołudniowej sukni uszytejz cienkiej wełny.Czuła, że materiał lekko drażni jej skórę.Inny,niepokojący żar rozlał się gdzieś w dole brzucha.Przewróciła stronę i natrafiła na kolejną ilustrację.Ta była jeszcze bardziej niezwykła i zaskakująca.Kobieta leżałana boku zjedna nogą uniesioną w górę, a partner klęczał pomiędzyjej rozchylonymi udami.Jego męskość była doskonale widocznai właśnie szykował się, żeby.Przełknęła, bo nagle jakoś zaschło jej w gardle.Owszem, zdawa�ła sobie sprawę, że w anatomii mężczyzn i kobiet są znaczne różnice,oglądała przecież antyczne rzezby greckie i rzymskie, ale żaden zestarożytnych artystów nigdy nie wyrzezbił czegoś takiego.112To było wielkie.Olbrzymie, ściślej rzecz biorąc.Członek męż�czyzny był mniej więcej rozmiarów młodego kabaczka.O nieba, pomyślała, jak też mężczyzni mogą chodzić z czymśtakim pomiędzy nogami? Jak im się to mieści w spodniach? Prze�cież coś tak sterczącego natychmiast byłoby widać.W tym momencie zrozumiała, że ta część ciała na pewno się po�większa, i to znacznie! Wiotkie i niepokazne, kiedy jest schowanew spodniach, a długie i nabrzmiałe, kiedy.Policzki Elizy zapłonęłyżywym ogniem, a przez całe ciało przetoczyła się fala gorąca.Nagle z holu dobiegł ją czyjś głos i cicha odpowiedz.To Violetrozmawiała z kimś ze służby.O mój Boże! Co będzie, jeśli Violetją tu przyłapie?Z bijącym sercem, jak zając uciekający przed myśliwym, Eli�za zamknęła książkę, schowała ją na miejsce i zatrzasnęła szufladę,a raczej usiłowała ją zatrzasnąć, bo ta, przeklęta, akurat się zacięła.Ciągnęła, szarpała i pchała, robiąc, co w jej mocy, żeby ją zasunąć.Wreszcie szuflada z hukiem wskoczyła na miejsce, aż zatrzęsło sięcałe biurko, a kałamarz zachybotał się niebezpiecznie.Mosiężny korek wypadł, potoczył się po blacie i spadł z głoś�nym stukiem na podłogę.Eliza pochyliła się, podniosła go z podło�gi i jednym ruchem wyszarpnęła spod biureczka stołek z różanegodrewna, opadając na niego dosłownie na sekundę przed tym, za�nim do bawialni weszła Violet.- Witaj, Elizo.Robert mówił, że cię tu znajdę.Co robisz? Nad�rabiasz zaległości w korespondencji?Korespondencji? Jakiej znowu korespondencji? Myśli Elizygoniły jak oszalałe, aż wreszcie uświadomiła sobie, że przez tę ob�sceniczną książeczkę zupełnie zapomniała o liście, który zamierza�ła napisać.- Hm.tak.Ale jak na razie niewiele zdziałałam.Odwróciła się na krześle w stronę przyjaciółki, usiłując za�chować swobodną i niedbałą pozę.Miała tylko nadzieję, że Violetnie podejdzie na tyle blisko, żeby zobaczyć, że kartka jest całkiempusta.8 - Lekcja miłości 113- Georgianna się najadła i natychmiast zasnęła - ciągnęła Vio�let, wchodząc głębiej do pokoju.- Nawet chłopcy nie marudziliza bardzo, kiedy ich kładłam spać.Pewnie byli zmęczeni po tyluzabawach ze swoją ulubioną ciocią.- Uśmiechnęła się ciepło doElizy.- Pomyślałam sobie, że dotrzymam ci towarzystwa.Pisz daleji nie przeszkadzaj sobie.Przyniosłam książkę, siądę tu, przy okniei będzie mi całkiem wygodnie.Na wzmiankę o książce Elizie mignęły przed oczyma wyuzda�ne obrazy z Pozycji Alhanina i świeży rumieniec zalał jej policzki.- Dobrze się czujesz? Cała jesteś rozpalona.- ZmartwionaViolet zmarszczyła jasne brwi.- Wszystko w porządku.Po prostu odrobinkę mi za ciepło.idzie wiosna, a ta sukienka.powinnam była włożyć coś lżejszego.- Może złapałaś jakąś chorobę.Poczekaj, zaraz sprawdzę.Eliza skoczyła na nogi, ale zanim zdążyła się odsunąć, Violetjuzwyciągała rękę, żeby sprawdzić jej temperaturę.- Policzki masz ciepłe, ale czoło chłodne.Tak czy inaczej, po�proszę Agnes, żeby zaparzyła ci zioła.Sezon tuż-tuż, lepiej, żebyśsię teraz nie rozchorowała.- Nie jestem chora, nie trzeba mi żadnych ziół.Ale dziękujęza troskę.- No cóż, skoro tak mówisz.- Naprawdę nic mi nie jest.Zachowujesz się, jakbyś była mojąmatką.Violet spojrzała na Elizę zaskoczona, ale zaraz się roześmiała.- Zachowuję się jak matka, bo jestem matką.Kiedy będzieszmiała dzieci, sama zobaczysz, jak to jest.- O ile kiedykolwiek będę je miała.- W głosie Elizy zabrzmia�ła nuta przygnębienia.- Oczywiście, że będziesz.- Violet objęła ją ramieniem i uścis�nęła pokrzepiająco.- Wiem, że poprzednie sezony mogły cię znie�chęcić, sama przecież przez to przechodziłam.Ale teraz będzieinaczej.Wspaniale sobie radzisz, Kit zdziałał więcej, niż się spodzie�wałam [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

bezglutenowo.pev.pl