Anne McCaffrey Jezdzcy Smokow Narodziny Smokow

Podstrony

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Zdaję sobie sprawę, że to pochłania czas, ale okaże się warte większego wysiłku.Dwadzieścia dwa stworzone prototypy rozwijają się prawidłowo w pierwszym semestrze.Wszyscy tutaj - delikatna dłoń zatoczyła krąg, obejmując techników pracujących w olbrzymim bloku laboratoryjnym - niezwykle cieszymy się z tak wysokiego odsetka sukcesu.- Kobieta przechyliła lekko głowę, by odczytać migający napis.- Nieustannie monitorujemy okazy.Wykazują te same reakcje co węże tunelowe, których rozwój dobrze poznaliśmy.Musimy mieć nadzieję, że wszystko odbędzie się bez przeszkód.Jak dotychczas mieliśmy niezwykłe szczęście.Przede wszystkim zalecałabym cierpliwość.- Cierpliwość - powtórzył Paul z goryczą.- Tego towaru właśnie nam brakuje.Kitti uniosła ręce w geście bezradności.- Dzień po dniu zarodki rosną.Wind Blossom i Bay wciąż udoskonalają program.Za dwa dni zaczniemy z drugą grupą.Będziemy wciąż poprawiać manipulacje.Zawsze dążyć do poprawy.Nie stoimy w miejscu.Posuwamy się naprzód.Zadanie jest poważne i odpowiedzialne.Nie można lekkomyślnie zmieniać natury i celu żadnej istoty.Jak już powiedziano, człowiek rozumny z największą ostrożnością wprowadza zmiany, aby każda znalazła swoje miejsce.Przed ukończeniem pracy warunkami sukcesu są rozwaga i ostrożność.Kitti uśmiechnęła się uprzejmie na pożegnanie do dwójki przywódców, po czym całą jej uwagę przykuły gwałtownie zmieniające się obrazy na monitorach.Paul i Emily wykonali równie uprzejme ukłony w kierunku jej smukłych pleców i opuścili pokój.- Cóż - zaczął admirał, wzruszeniem ramion otrząsając się z zawodu.- To by było na tyle.- Jakiego to miasta nie zbudowano w jeden dzień, Paul? - zapytała Emily żartobliwie.- Rzymu.- Uśmiechnął się szeroko, widząc zdumienie Emily po jego szybkiej odpowiedzi.- Stara Ziemia, pierwszy wiek, jak sądzę.Dobrzy żołnierze na lądzie i budowniczowie dróg.- Militaryści.- Owszem - potwierdził Paul.- Hmmm.Mieli też sposób na utrzymywanie dobrego nastroju obywateli.Nazywali to cyrkiem.Tak się zastanawiam.Czterdziestego drugiego dnia po Pierwszym Opadzie, kiedy Nici pustoszyły nie zamieszkane części Arabii i Cathay oraz spadały nieszkodliwie do Morza Północnego powyżej Delty, omijając zachodni cypel Dorado, admirał Benden i gubernator Boli ogłosili dzień wypoczynku dla wszystkich.Gubernator Boli poprosiła kierowników wszystkich działów, by tak ustawili harmonogramy pracy, aby wszyscy mogli uczestniczyć w popołudniowej uczcie i wieczornych tańcach.Nawet najdalej mieszkający farmerzy zostali zaproszeni do przybycia o takiej porze, jaka im najbardziej odpowiadała.Admirał Benden poprosił o dwa szwadrony ochotników do wyśledzenia Nici o 0930 na wschodzie, a także o kolejne dwa, by wczesnym wieczorem sprawdziły, co się dzieje na zachodzie.Podium na Placu Ogniskowym pyszniło się różnokolorowymi chorągiewkami, a nowa flaga planety została zatknięta na drzewcu i powiewała na wietrze.Stoły, ławy i krzesła rozstawiono dookoła placu, pozostawiając środek dla tancerzy.Zamierzano udostępnić całe beczki quikalu, a Hegelman miał przygotować piwo - nikt nie chciał myśleć o tym, że może to być ostatnie piwo na bardzo długi czas.Joel Lilienkamp bez mrugnięcia okiem wydał olbrzymie zapasy żywności.- Podziękujcie dzieciakom, które je zebrały! Praca dzieci może być bardzo efektywna - powiedział z szerokim uśmiechem.Rybacy z Zatoki Monaco przywieźli skrzynie pełne ryb i co bardziej mięsistych wodorostów do upieczenia w wielkich, od dawna nie używanych dołach; dwadzieścia farm udostępniło tyleż wołów, by obracały się na rożnach; Pierre de Courci pracował całą poprzednią noc, piekąc ciasta i przygotowując wymyślne słodycze.- Lepiej tuczyć ludzi niż Nici! - Pierre zawsze był najszczęśliwszy, gdy przewidywał duży wysiłek.- Dobrze jest słyszeć muzykę, śpiew i śmiech - mruknął Paul do Ongoli, gdy razem chodzili od jednej grupy do drugiej.- Sądzę, że trzeba by wprowadzić taki zwyczaj - odparł Ongola.- Byłoby coś, na co warto czekać.Odnawiałyby się dawne przyjaźnie, umacniały więzy; każdy miałby szansę, żeby się pochwalić i porównać z innymi.- Ruchem głowy wskazał grupę, w której siedziała jego żona, Sabra, Sallah Telgar-Andiyar oraz Barr Hamil-Jessup, plotkując i śmiejąc się wesoło, każda ze śpiącym dzieckiem na łonie.- Musimy częściej się spotykać.Admirał skinął głową, po czym zerknął na chronometr i przeklinając cicho pod nosem, odszedł, by poprowadzić ochotników przeciwko zachodniemu Opadowi.Następnego dnia, rozpoczynając służbę w wieży meteo, Ongola nie czuł się najlepiej.Szczerze mówiąc, najpierw odwiedził szpitalik, gdzie farmaceutka dała mu tabletkę na kaca i zapewniła, że jest jednym z wielu.Jednak jej komentarz na temat niepokojących ofiar podczas Opadu jedynie pogorszył ból głowy.Raport, jaki oczekiwał na niego w wieży meteo, był szokujący i zaskakujący.Jeden ślizgacz został całkowicie zniszczony, a trzyosobowa załoga zginęła; drugi był mocno uszkodzony, prawy strzelec zginął, a pilot i lewy strzelec odnieśli ciężkie obrażenia w powietrznej kolizji czołowej.Ktoś nie przestrzegał pułapów lotu.Ongola bezwiednie jęknął, gdy przeczytał listę ofiar: Becky Nielsen, ucząca się na górnika, świeżo po powrocie z Wielkiej Wyspy - okazało się, że bezpieczniejsza była z Avril; Bart Nilwan, bardzo obiecujący młody mechanik; a także Ben Jepson.Ongola przetarł oczy, walcząc z przesłaniającą je mgłą.Drugim zabitym pilotem był Bob Jepson.Dwaj w jednej rodzinie.Te bliźniaki! Rozbijali się po okolicy, pewne siebie dupki, zamiast słuchać rozkazów.Cholerna sprawa! Co ma powiedzieć ich rodzicom? Łagodny Opad, a oni, zamiast wrócić na zabawę, dają się zabić!Ongola położył dłoń na interkomie, chcąc połączyć się z administracją.Wtedy usłyszał, jak ktoś z wahaniem puka do drzwi.- Wejść! - zawołał.W drzwiach stanęła Catherine Radelin-Doyle, z szeroko otwartymi oczami i bladą twarzą.- Tak, Cathy?- Proszę pana, panie komandorze.- Jeden tytuł wystarczy.- Udało mu się przywołać zachęcający uśmiech.Cathy potrafiła się wpakować w niezliczone kłopoty, poczynając od wpadnięcia do jaskini w dzieciństwie, a kończąc na wyjściu za mąż za najbardziej leniwego faceta na całej planecie.Ongola zachodził w głowę, o co tym razem chodzi.Cathy, biedne dziecko, po prostu należała do ludzi, którym różne historie przydarzają się niezależnie od ich wysiłków.- Proszę pana, znalazłam jaskinię.- Tak? - zachęcił ją, gdy wyraźnie się zawahała.Widać ciągłe znajdowała jaskinie.- Ona nie była pusta.Ongola usiadł prosto [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

bezglutenowo.pev.pl