10.Glen Cook Zolnierze zyja

Podstrony

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Cisnęła na ziemię spory konopny worek, który zachrzęścił, potem powiedziała:- Pozwól mi najpierw trochę odpocząć, a potem polecimy uratować Pryszczatą Dupeczkę.Nie dlatego, żeby mnie obchodziło, co oni z nią zrobią, rozumiesz.Po prostu w charakterze przysługi dla kochanego tatusia.- Rozumiem.I doceniam.Może ona któregoś dnia zrewanżuje ci się tym samym.- O tak, ale byłoby fajnie.- Co jest w worku?Z początku pewnie zamierzała zachowywać się tajemniczo, szybko jednak zrozumiała, że nie ma na to czasu.- Muszle ślimaków.Tobo nie chciał, bym poleciała bez ochrony.Martwi się o mnie.- Co z nim?- Miewa dobre i złe dni.Więcej tych drugich.Zarówno jeśli mowa o stanie zdrowia, jak i duszy.Trochę mnie to przeraża.Nikt nie potrafi mi powiedzieć, czy wyjdzie z tego.Albo czy będzie równie normalny jak przedtem.Obawiam się, że wszystko może zależeć od jego matki.- Co? Sahra się odnalazła?- Nie.Ona jest nieodwołalnie martwa.Tak myślę.Ale jej duch oraz duch jej matki i jej babki wciąż wędrują za nim wszędzie.Widzi je za każdym razem, gdy męczy go gorączka.Mówią do niego.Karcą go, jak twierdzi.Nie podoba mu się to.Ale, moim zdaniem, jak cholera powinien ich słuchać.Ponieważ ma te maligny.Za każdym razem, gdy próbuje zrobić coś, co nie podobałoby się jego matce, kiedy jeszcze żyła.Nawet jeśli zapomni tylko o umyciu zębów.- Naprawdę wierzysz, że nawiedzają go jego przodkinie?- Nie ma znaczenia, w co ja wierzę, tato.On wierzy.Nawet kiedy nie ma gorączki i jest całkowicie przytomny, powiada, że matka zostanie z nim do czasu, póki już dłużej nie będzie mu potrzebna.Dopiero wtedy odejdzie wolna, mogąc połączyć się z Murgenem.Tobo naprawdę nie cierpi myśli o własnej niedojrzałości i o tym, że to przez niego ona nie może dołączyć do pozostałych.A Sahra najwyraźniej równie nie cierpi jego niedojrzałości, ponieważ wolałaby być gdzie indziej, a nie opiekować się dorosłym skądinąd mężczyzną.- Dlaczego odnoszę wrażenie, że chodzi tu o coś więcej?- Ponieważ masz rację.Jest coś więcej.On sądzi, że ich cierpliwość może się wreszcie skończyć.I że zawloką go ze sobą.- To znaczy zabiją go?- Nie! Przecież chodzi o jego matkę, tato.Nie zabije go.Zabierze ze sobą.Pozbawiwszy ciała.Tak, jak wedle tego co mówią, przydarzało się jego ojcu.Tylko że one nie pozwolą mu wrócić.Jeśli tak się stanie, ciało w końcu umrze.Ale zanim zaczniesz się upierać, że Sahra nie dopuści, by jej chłopiec umarł, musisz pamiętać, że duch nie jest już Sahrą, którą znałeś.Ta Sahra przez jakiś czas przebywała po drugiej stronie, prowadzając się z duchami, które były tam dłużej niż ona.A jeden z tych duchów zdolny był dostrzec potencjał Tobo dużo wcześniej, niż Murgen i Sahra w ogóle się spotkali.Brzmiało to w moich uszach, jakby naprawdę Shukrat uwierzyła we wszystko, co powiedział jej Tobo.- W porządku.Odpocznij, dziewczyno.Ja tymczasem wymyślę jakiś plan.Oto ja.Pełen siły mężczyzna.Starszy niż ziemia, kulejący, niedowidzący na jedno oko, pozbawiony sprawności w ręce, na dodatek potrafi czytać i pisać, ale mimo to bez reszty męski.146.Świat Voroshk:Warownia RhuknavrBramy cienia Voroshk strzeżono z drugiej strony.Wujkowie Shukrat mieli nadzieję, że ona również odnajdzie drogę do domu, i najwyraźniej zależało im na kolejnym materiale rozpłodowym.Nie bardzo się staraliśmy, żeby uniknąć dostrzeżenia przez wartowników.Jednak na miejsce dotarliśmy nocą, a Shukrat puściła przodem swoich najbardziej niezwykłych pomocników, żeby odwrócili ich uwagę.Tobo był hojny, kiedy przydzielał jej Nieznane Cienie do towarzystwa w dalekiej podróży.Zupełnie inaczej postąpił ze mną, gdy dał mi te niewydarzone kruki, których nigdy nie było w pobliżu i których już od miesięcy nie widziałem.Przydzielił jej kilka największych, najmroczniejszych, najbystrzejszych Cieni, które pozostaną przy niej i zrobią, co im każe.Czarne Ogary tak zadręczyły dwóch obserwatorów, że nie unieśli się w powietrze, póki Shukrat i ja nie pokonaliśmy bramy i nie opanowaliśmy sytuacji.Shukrat udało się uśpić oboje, mimo niezwykłego podniecenia, w jakie wprawiły ich Nieznane Cienie.Nie minęło dużo czasu, a zrozumieliśmy przyczyny.- To są jeszcze dzieci! - powiedziałem, rozdziewając jedno.- Ten nie może mieć więcej niż jedenaście czy dwanaście lat.Ten, którego rozebrała Shukrat, był jeszcze młodszy.- To są młodsi bracia Tologeva.Ktoś musi być naprawdę w rozpaczliwej sytuacji, jeśli wysyła dzieciaki tak młode, kiedy cienie wciąż włóczą się dookoła.Uznałem, że to świetnie.Z im mniejszą mieliśmy mieć do czynienia liczbą Voroshk, tym lepiej.Dwóch chłopców zostawiliśmy własnemu losowi, wcześniej jednak lokując ich w koronach drzew.Skonfiskowaliśmy ich słupy i ubiory.To był długi lot.Za dnia staraliśmy się nie rzucać w oczy.Po drodze Shukrat pokazywała mi ruiny Khatovaru.Jakoś brakowało mi ochoty na ich zwiedzanie.Zresztą nie było czasu.Moje ciało dyktowało własne warunki.Musiałem wziąć się w garść, póki nie uwolnimy Arkany.Biała wrona szydziła ze mnie, wciąż oskarżając o zdradę Pani.Nie potrafiła uwierzyć, że nigdy tego nie zrobiłem.Wreszcie przestałem się z nią kłócić.Wciąż była zła, że nie udało jej się odbić mnie siostrze.Arkanę przetrzymywano w pomniejszej fortecy Voroshk zwanej Rhuknavr.Na niskim pułapie podlecieliśmy na milę do warowni, potem poczekaliśmy do północy, wisząc w powietrzu pośród koron drzew, które już były stare, gdy Khatovar upadł.Zastawiliśmy kilkanaście pułapek na cienie, które Shukrat wykonała wedle instrukcji Shivetyi.Jednak kiedy uwolniła Nieznane Cienie, pułapki okazały się niepotrzebne.Stosując się do moich nalegań, Shukrat dwa razy upewniła się, że Nieznane Cienie jasno pojęły, iż będziemy wojować z ludźmi, którzy mają spore doświadczenie w zwalczaniu stworów mroku.Ich przewaga nad zabójczymi cieniami polegała na tym, że nie były tylko strzępami głodu i nienawiści.Były chytre i paskudne, zdolne do myślenia, aczkolwiek zupełnie pozbawione zmysłu współpracy.Zapytałem Shukrat:- Sądzisz, że za dnia nie mielibyśmy więcej szans, kiedy za murami osłabnie dyscyplina?- Aż tacy czujni być nie mogą.Od dawna już nic się nie zdarzyło.- Skąd wiesz?- Wiem.Obecnie znajduję się dość blisko, by ich wyczuć.- Co zapewne oznaczało, że już nie chciała się ze mną dzielić tym, co Nieznane Cienie szeptały jej do ucha.- Hm? Znajdujesz się dostatecznie blisko, żeby oni ciebie również wyczuli?- Nie.Ponieważ jestem sama.I ponieważ jestem odziana.I ponieważ nie wiedzą o mej obecności.- Rozumiem.- Jeśli nie chodziło o naszych niewidzialnych przyjaciół, to pewnie działało mniej więcej w ten sposób, w jaki ja kontaktowałem się z Shivetyą.- Ptak.Uwaga.- Nie było moim zwyczajem marnowanie jakichkolwiek dostępnych zasobów.Biała wrona mogła się na niejedno przydać.- A więc gdzie jest moja druga córeczka, Shukrat? Postaraj się określić to jak najbardziej precyzyjnie, ponieważ skrzydlata przyjaciółka musi się tam dostać, uprzedzić o naszej wizycie i pozwolić przygotować się do drogi.Wrona zakrakała, jakby właśnie dostrzegła węża wpełzającego do jej gniazda.Protest był tak zapalczywy, że otaczająca nas noc zamilkła przestraszona.- Masz szczęście, że nikt na tych terenach nie rozumie po tagliańsku [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

bezglutenowo.pev.pl