Eco Umberto Wachadlo Foucaulta (SCAN dal 82

Podstrony

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Verne od góry i od dołu bada sieć prądów tellurycz-nych.Wsparłem go.- Jak się nazywa bohater Czarnych Indii? John Garral, to prawie anagram Graala.- Nie jesteśmy cudakami, stoimy mocno obiema nogami na ziemi.Verne daje jeszcze wyraźniejsze sygnały, Robur le Conquerant, C.R.Rose-Croix.A Robur czytany wspak daje Rubor, czyli czerwień róży.85Phileas Fogg.Nazwisko, które jest jak podpis.Eas oddaje po grecku pojęcie pełni (jest więc równoważnikiem pan i poly), zatem Phileas jest tym samym co Poliphile.Jeśli zaś chodzi o słowo Fogg, oznacza ono po angielsku mgłę.Bez wątpienia Verne należy do stowarzyszenia Le Brouillard.Był nawet na tyle miły, że zechciał wyjaśnić powiązania między tym stowarzyszeniem a Róża + Krzyż, dlatego w końcu pytamy, kimże jest ten szlachetny podróżnik zwany Phiieasem Foggiem, jeśli nie członkiem Róży + Krzyża?.A zresztą, czyż nie należy do Reform-Club, którego nazwa skrócona, R.C., oznacza właśnie Różę + Krzyż, stowarzyszenie reformatorskie? W dodatku ten Reform-Club zawiązuje się przy Pall-Mall, raz jeszcze nawiązując w ten sposób do snu Polifila.(Michel Lam, Jules Verne, initie et initiateur, Paryż, Payot 1984,ss.237-238)Rekonstrukcja zajęła nam wiele dni, przerywaliśmy zwykłe zajęcia, żeby podzielić się świeżo odkrytym powiązaniem, wszystko, co wpadło nam pod rękę, encyklopedie, gazety, komiksy, katalogi wydawnictw, czytaliśmy na opak, szukając skojarzeń, szperaliśmy u bukinistów, węszyliśmy w kioskach z gazetami, kradliśmy ile się dało z maszynopisów naszych diabolistów, wpadaliśmy do biura rzucając tryumfalnie na stół najnowsze znalezisko.Kiedy przypominam sobie te tygodnie, cała sprawa wydaje mi się groźna, szaleńcza jak film Larry'ego Semona, gdzie wszystko odbywa się zrywami i skokami, drzwi otwierają się i zamykają z ponaddźwiękową szybkością, w powietrzu latają ciastka z kremem, widzimy jakieś gonitwy po schodach puszczane do przodu i tyłu, zderzenia starych samochodów, walące się półki w sklepie i kaskady pudeł, butelek, serów, rozbryzgi wody sodowej, trzaskające worki z mąką.I odwrotnie, kiedy przypominam sobie przerwy, okresy martwe, czyli resztę życia, jakie toczyło się wokół nas, mogę odczytać wszystko, jakby działo się w zwolnionym tempie.Plan powstawał w rytmie obowiązującym w gimnastyce artystycznej, było to jak powolne obroty dyskobola, wyważone ruchy miotacza kulą, przerwy między uderzeniami piłeczki podczas gry w golfa, niedorzeczne wyczekiwanie przy baseballu.W każdym razie, i bez względu na tempo, los nam sprzyjał, gdyż jeśli chce się znaleźć powiązania, zawsze się je znajdzie, wszędzie i między wszystkim, świat rozpada się na siatkę, na wir powinowactw i każda rzecz odsyła do każdej innej, każda każdą wyjaśnia.Nie mówiłem o tym Lii, żeby jej nie irytować, ale zaniedbywałem nawet Giulia.Budziłem się w nocy i uświadamiałem sobie, że Renę Cartesius to R.C.i że zbyt wielką energię przejawiał szukając różo-krzyżowców, a potem zaprzeczając informacjom, że ich znalazł.Skąd ta obsesja metody? Metoda była potrzebna przy szukaniu rozwiązania tajemnicy, która fascynowała wszystkich wtajemniczonych Europy.A kto sławił magię gotycką? Rene de Chateaubriand.Kto w czasach Bacona napisał Steps to the Tempie! Richard Cra-shaw.A Ranieri de'Calzabigi, Renę Char, Raymond Chandler? A Rick z Casablanki?86Ta nauka, która nie zaginęła, przynajmniej jeśli chodzi o aspekt materialny, została przekazana religijnym budowniczym przez mnichów z Citeaux.W ubiegłym stuleciu byli znani jako Compagnons de la Tour de France.I do nich to zwrócił się Eiffel, kiedy miał budować wieżę.(R.Charpentier, Les mysteres de la cathedrale de Chartres, Paryż, Laffont 1966, ss.55-56)Dokonaliśmy teraz przeglądu całej epoki nowożytnej - niby pracowite krety drążące pod ziemią tunele, by obserwować planetę od spodu.Ale potrzebne nam było coś jeszcze, jakieś inne przedsięwzięcie, które podjęli następcy Bacona i którego rezultaty, etapy były dla wszystkich doskonale widoczne, choć nikt sobie z nich nie zdawał sprawy.Drążąc bowiem ziemię, bada się błębokie jej warstwy, ale przecież Celtowie i templariusze nie ograniczyli się do kopania studni, osadzali te sworznie wycelowane prosto w niebo, by porozumiewać się między megalitami i przechwytywać wpływy gwiazd.Pomysł nasunął się Belbowi podczas bezsennej nocy.Stanął w oknie i w oddali nad dachami Mediolanu zobaczył światła metalowej wieży nadawczej, wielkiej miejskiej anteny.Pełnej umiaru i rozsądnie zbudowanej wieży Babel.I w tym samym momencie doznał objawienia.- La Tour Eiffel - oznajmił nam następnego ranka.- Jak mogliśmy nie pomyśleć o Wieży Eiffla? Metalowy megalit, menhir ostatnich Celtów, wydrążona iglica wyższa od wszystkich iglic gotyku.Po co była Paryżowi ta do niczego nie przydatna budowla? To astralna sonda, antena odbierająca sygnały od wszystkich hermetycznych sworzni osadzonych na skorupie ziemskiej, od posągów z Wyspy Wielkanocnej, od Machu Picchu, od statuy na Staten Island, która powstała z inicjatywy należącego wszak do wtajemniczonych Lafayette'a, od obelisku w Luksorze, od najwyższej wieży w Tomar, od Kolosa Rodyjskiego, który nadal nadaje z głębin portu, gdzie nikt już nie potrafi go odnaleźć, od świątyń w bramińskich dżunglach, od wieżyczek na Wielkim Murze, od szczytu Ayers Rock, od iglic w Sztrasburgu, którymi delektował się pewien wtajemniczony, Goethe, od twarzy na Mount Rushmore (ile rzeczy zrozumiał inny wtajemniczony, Hitchcock!), od anteny na Empire State Building, a sami powiedzcie, do czego nawiązuje ten twór wtajemniczonych amerykańskich, jeśli nie do imperium Rudolfa Praskiego! Wieża przechwytuje informacje z podziemi i zestawia z tymi, które napływają z nieba.A kto dał nam pierwszy przerażający filmowy obraz Wieży? Rene Clair w Paris qui dort.Rene Clair, R.C.Została na nowo odczytana cała historia nauki.Nawet wyścig w kosmosie stawał się teraz zrozumiały, nawet te szalone satelity, które mają za jedyne zadanie fotografować skorupę ziemską w poszukiwaniu niewidocznych naprężeń, podmorskich przepływów prądów ciepłego powietrza.I rozmawiając między sobą, przemawiać do Wieży, przemawiać do Stonehenge.87To osobliwa zbieżność, że edyeja in folio z 1623 roku, która ukazała się pod nazwiskiem Szekspira, zawiera dokładnie trzydzieści sześć utworów.(W.F.C.Wigston.Francis Bacon versus Phanton Captain Shake-spcare: The Rosicrucian Mask.Londyn, Kegan Paul 1891, s.353)Kiedy wymienialiśmy się płodami naszej wyobraźni, wydawało się nam, i słusznie, że wykorzystujemy skojarzenia niedopuszczalne, że dokonujemy jakichś dziwacznych połączeń, którym wstydzilibyśmy się dawać wiarę - gdyby je nam przypisano [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

bezglutenowo.pev.pl