w. Faustyna Kowalska DZIENNICZEK DUCHOWY(2)

Podstrony

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Od tej chwili modlę się za dzieci, ale czuję, że nie wystarcza sama modlitwa.(Dz 765)766.ZW.FAUSTYNA OPISUJE TRUDNOZCI W ODNOSZENIU SI DO TYCH OS�B,KT�RZY ZADALI NAM CIERPIENIEO Jezu mój, Ty wiesz, jakich trzeba wysiłków, aby obcować szczerze i z prostotą ztymi, od których natura nasza ucieka, albo z tymi, którzy czy świadomie, czy teżnieświadomie zadali nam cierpienie, po ludzku jest to niemożliwe.W takich chwilachstaram się odkryć, więcej, niż kiedy indziej w danej osobie Pana Jezusa i dla tego Jezusa,czynię wszystko dla danych osób.W takich uczynkach miłość jest czysta, takie ćwiczenie sięw miłości daje duszy hart i siłę.Niczego się nie spodziewam od stworzeń, dlatego nie doznajężadnych zawodów, wiem, że biedne stworzenie samo z siebie nic nie może; i czegóż się odniego spodziewać.Bóg mi jest wszystkim, wszystko oceniać pragnę według Boga.(Dz 766)767-768.ZW.FAUSTYNA OPISUJE ZJEDNOCZENIE MISTYCZNE BOGA Z JEJ DUSZ+ Obcowanie moje z Panem, jest obecnie na wskroś duchowe; dusza moja jestdotknięta przez Boga i cała się w Nim pogrąża, aż do zapomnienia o sobie, przesiąknięta nawskroś Bogiem, tonie w Jego piękności, tonie cała w Nim nie umiem tego opisać, bo piszącużywam zmysłów, a tam, w tym zjednoczeniu, zmysły nie działają, jest zlanie Boga i duszy,jest tak wielkie życie w Bogu, do którego jest dopuszczona dusza, że się nie da językiem towyrazić.Kiedy dusza wraca do zwykłego życia, wtenczas widzi, że to życie jest mrokiem,mgłą, senną bezładnością, spowiciem małej dzieciny.W takich chwilach dusza tylkoprzyjmuje od Boga, bo ona sama z siebie nic nie czyni, nie robi najmniejszego wysiłku,wszystko sprawia w niej Bóg.Jednak, kiedy dusza wraca do zwykłego stanu, widzi, że niejest w jej mocy pozostawać dalej w tym zjednoczeniu.Chwile te są krótkie, tego są trwałe,dusza nie może długo być w tym stanie, bo inaczej siłą rzeczy, wyzwoliłaby się z więzówciała na zawsze, chociaż i tak jest podtrzymywana cudem przez Boga; Bóg daje duszy poznać220w sposób jasny, jak ją miłuje jakoby ona jedna była przedmiotem Jego upodobań.Duszapoznaje to w sposób jasny i jakoby bez zasłony, rwie się całym pędem do Boga, ale czuje siędzieckiem, ona wie, że nie jest to w jej mocy, dlatego Bóg zniża się do niej i łączy ją z Sobąw sposób., tu muszę zamilknąć, bo to, co dusza przeżywa nie umiem tego opisać.Dziwnato rzecz, że chociaż dusza pożywając to zjednoczenie z Bogiem, nie umie temu nadaćdokładnych form i określenia, jednak, kiedy się spotyka z podobną duszą, dziwnie sięrozumieją wzajemnie w tych rzeczach, chociaż niewiele mówić ze sobą będą.Dusza w tensposób zjednoczona z Bogiem, łatwo poznaje podobną sobie duszę, chociażby tamta nieodsłoniła jej swojego wnętrza, ale tylko zwyczajnie z nią rozmawiała, jest to jakbypokrewieństwo duchowe.W ten sposób dusz zjednoczonych z Bogiem jest niewiele, mniejniż myślimy.(Dz 767-768)769.ZW.FAUSTYNA WYJAZNIA, DLACZEGO PAN JEZUS UDZIELA AASKIZJEDNOCZENIA MISTYCZNEGOZauważyłam, że Pan udziela tej łaski duszom dla dwóch celów: pierwszy to jest, jeżelidusza ma spełnić jakieś wielkie dzieło, absolutnie sądząc po ludzku, przechodzące jej siły.Wdrugim wypadku, zauważyłam, udziela Bóg dla prowadzenia i uspakajania podobnych dusz,chociaż Pan może udzielić tej łaski, jak Mu się podoba i komu się podoba.Jednak tę łaskęzauważyłam u trzech kapłanów.Jeden z nich jest świeckim kapłanem, a dwóch kapłanamizakonnymi i dwie zakonnice, jednak nie w tym samym stopniu.(Dz 769)770.ZW.FAUSTYNA ZOSTAAA PO RAZ PIERWSZY DOTKNITA AASKZJEDNOCZENIA MISTYCZNEGO W OSIEMNASTYM ROKU %7łYCIACo do mnie, otrzymałam tę łaskę po raz pierwszy i to przez bardzo krótką chwilę wosiemnastym roku życia, w czasie oktawy Bożego Ciała, podczas nieszporów, kiedy złożyłamPanu Jezusowi ślub wieczysty czystości.%7łyłam jeszcze na świecie, jednak wkrótce wstąpiłamdo klasztoru.Aaska ta trwała króciutką chwilę, ale moc tej łaski jest wielka.(Dz 770)770a.PRZEZ PAR LAT ZW.FAUSTYNA DOZWIADCZAAA NOCY CIEMNEJPo tej łasce, nastąpiła długa przerwa.Wprawdzie otrzymywałam od Pana w tejprzerwie wiele łask, ale innego rzędu.Był to okres doświadczeń i oczyszczenia.Doświadczenia [te] były tak bolesne, że dusza moja doznała zupełnego opuszczenia przezBoga, została pogrążona w tak wielkich ciemnościach.(Dz 770)770b.OD TEGO PRZEAOMU ZW.FAUSTYNAZAWSZE TRWAAA W MISTYCZNYMZJEDNOCZENIUJednak i w tym powtórnym zjednoczeniu były krótkie przerwy.Jednak obecnie odpewnego czasu, nie doznaję żadnej przerwy, ale coraz głębiej pogrąża mnie to w Bogu.Wielkie światło, jakim jest oświecony rozum, daje poznać wielkość Boga, nie jakoby w Nimmiała poznawać poszczególne przymioty, jako dawniej, nie - tu jest inaczej: w jednymmomencie poznaję całą Istotę Boga.Dusza w tym samym momencie tonie cała w Nim idoznaje szczęścia, dusza tak wielkiego, jak wybrani w niebie, chociaż wybrani w niebiewidzą twarzą w twarz Boga i są zupełnie szczęśliwi, absolutnie - jednak ich poznanie Boga221nie jest równe, dał mi to Bóg poznać.To głębsze poznanie zapoczątkowuje się tu na ziemimiarą łaski, ale i w dużej mierze zależy od naszej wierności tej łasce.Jednak dusza doznającatej niepojętej łaski zjednoczenia, nie może powiedzieć, że widzi Boga twarzą w twarz, i tu jestcieniutka zasłonka wiary, ale tak cieniutka, że dusza może mówić - widzi Boga i mówi z Nim [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

bezglutenowo.pev.pl