Alex Kava Maggie O'Dell 01 Dotyk zła

Podstrony

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Płaszcz Timmy ego.Bębnienie powróciło, obłędnywojenny taniec.Nie może mieć pewności, że to płaszcz Timmy ego, przekonywał się słabo.Wiedział jednak, że tak jest.A więc tu trzymani byli chłopcy.Maggie miała rację.Potemzobaczył zakrwawioną poduszkę.ROZDZIAA OSIEMDZIESITY PITYMaggie słyszała, jak jakieś małe stworzenia przebiegają po suficie nad jej głową.Ziemiaosypywała się na jej włosy, ale nie miała odwagi spojrzeć do góry.Odgarniała pajęczyny.Cośprzebiegło jej drogę.I bez światła wiedziała, że to szczur.Było ich tu mnóstwo, kryły się pokątach, uciekały własnymi tunelami.Było tak ciasno, że można było objąć pomieszczenie kilkoma snopami światła długopisu-latarki.Maggie odliczyła jedenaście stopni, które przeniosły ją w głąb ziemi, gdzie wilgoćstawała się coraz dokuczliwsza.Przestrzeń przypominała piwnicę, w jakiej niegdyś szukanoschronienia przed burzą.Dziwne porównanie, biorąc pod uwagę, że rezydenci cmentarza niemusieli się już chronić przed piorunami.Poza grubą drewnianą półką i sporą skrzynią w roguniczego tu nie było, tylko pajęczyny i szczurze odchody.Ani śladu Timmy ego, ani śladu tunelu.Jak mogła tak się pomylić? Czyżby Stucky zniszczył także jej zawodowy instynkt? A jednak ktośodgarnął śnieg sprzed drzwi i zakrył je brezentem.Czy coś tu jest, jakikolwiek znak, którypozwoli znalezć Timmy ego? Jeszcze raz rozejrzała się dokładnie, zatrzymując dłużej wzrok naskrzynce.Przypatrzyła się jej z bliska.Była w bardzo dobrym stanie, z pewnością stała tu od niedawna.Na jej powierzchni znajdowało się tylko kilka grudek ziemi.Nawet wieko skrzynkiprzymocowane było nowymi gwozdziami.Maggie sięgnęła do kabury.Podważyła wieko, ale jej ręce były za słabe, żeby poradzić sobiez gwozdziami.Znalazła w kącie złamany stalowy pręt i posłużyła się nim, żeby otworzyćskrzynię.Gwozdzie zaskrzeczały, ale nadal trzymały mocno.Zjełczała woń wypełniłapomieszczenie.Maggie cofnęła się kilka kroków i znów spojrzała na skrzynię.Czy zmieściłobysię w niej ciało? Ciało dziecka? Widziała już ludzkie szczątki upchane w ciaśniejszychpojemnikach.Choćby Emmę Jean Thomas, którą Stucky wtłoczył do pojemnika na jedzenie nawynos i zostawił w śmietniku.Kto by się domyślił, że ludzkie płuca można zmieścićw tekturowym pojemniku wielkości kanapki?Spróbowała podnieść skrzynię, mając nadzieję, że wydostanie ją na górę, ale dzwignęła jąledwie na jakieś trzydzieści centymetrów.Nie pokona z nią jedenastu stopni.Ponowniepodważyła wieko.Tym razem smród omal jej nie udusił.Wypluła latarkę, którą trzymaław zębach.Wstrzymała oddech i podjęła kolejną próbę.Coś skrobnęło, zaszurało.Maggie rozejrzała się.Coś się ruszyło w ciemności.Coświększego od szczura.Padła na kolana, chwytając latarkę.Zcisnęła w dłoni metalowy pręti uniosła go nad głową, w każdej chwili gotowa uderzyć.Wstrzymała oddech i nasłuchiwała.Ustał wszelki ruch, zapanowała cisza.Nagle drewniana półka pochyliła się do przodu i odsunęłaod ściany.Maggie zobaczyła otwór na tyle duży, że mógł być wejściem do tunelu.W czarnej ciszy coś się za nią poruszyło.Nie była już sama.Ktoś stał za nią, blokującschody.Czuła jego obecność, słyszała jego oddech, jakby wciągał powietrze przez jakąś tubę.Panika, jaką pozostawił w niej Stucky, znów odżyła z całą mocą.Maggie szybko włożyła dłoń dokieszeni kurtki, szukając broni.Wtedy gładkie ostrze noża prześliznęło się po jej szyi.ROZDZIAA OSIEMDZIESITY SZ�STY Agentka O Dell, co za miła niespodzianka.Maggie nie poznała stłumionego głosu, który mówił jej do ucha.Ostry czubek noża dotykałszyi.Nacisk powoli się zwiększał, zmuszając Maggie do odchylenia głowy, aż jej szyja zostałacałkiem wyeksponowana i przez to kompletnie bezbronna.Maggie poczuła, że cienka strużkakrwi spływa jej za kołnierz. Niespodzianka? Myślałam, że się mnie spodziewasz.Byłam pewna, że dobrze mnie znasz. Z każdą wypowiedzianą przez nią sylabą nóż zagłębiał się. Rzuć pręt. Mężczyzna przyciągnął ją do siebie, obejmując wolną ręką, ściskając mocniejniż to konieczne, żeby zademonstrować swoją siłę.Upuściła metalowy pręt, a napastnik przeszukiwał jej kurtkę.Ostrożnie ujął broń, odsuwającgwałtownie rękę, kiedy przypadkiem dotknął jej piersi.Rzucił rewolwer w ciemny kąt, trafiającw skrzynkę.Maggie nie była zaskoczona, że nieznajomy dużo lepiej czuł się z nożem w ręku.Był silny i sporo wyższy od niej.Cała reszta pozostawała tajemnicą.Dotyk gumy i stłumionygłos podpowiadały jej, że nosi maskę.Dłonie ukrył w zwykłych czarnych rękawiczkachz supermarketu. Nie spodziewałem się ciebie.Myślałem, że pojechałaś do domu, do swojego bezpiecznegogniazdka, do mężusia prawnika i chorej matki.A jak tam twoja matka? Sam mi powiedz.Docisnął ostrze.Maggie chwytała powietrze, powstrzymując się, żeby nie przełknąć,i poczuła nową strużkę krwi, która spływała po szyi, docierając między piersi. To nie było miłe złajał ją. Przepraszam powiedziała, nie poruszając prawie ustami ani brodą.Może grać w tę jegogrę.Musi tylko zachować spokój. Strasznie tu cuchnie.Możemy porozmawiać na zewnątrz? Nie, przykro mi.Widzisz, jest pewien problem.Obawiam się, że w ogóle nie będzieszmogła stąd wyjść.Jak ci się podoba twój nowy dom? Przekręcił ją, żeby się rozejrzała,pomagając sobie latarką. A może powinienem powiedzieć: grób?Zlodowaciała.Spokój, należy zachować spokój.Gdyby tylko mogła pozbyć się obrazuAlberta Stucky ego krojącego jej brzuch.Gdyby tylko udało jej się sprawić, żeby ten szaleniecnie dociskał ostrza tak mocno.Drobny ruch i poczuje smak noża w ustach. To nic nie da& jak się mnie pozbędziesz. Mówiła wolno. Wszyscy w biurze szeryfawiedzą, kim jesteś.Za parę minut się tu zjawią. Nie oszukasz mnie, agentko O Dell.Wiem, że lubisz samotność.To przez to wpakowałaśsię w kłopoty z panem Stuckym.Nic na mnie nie masz, tylko ten twój portret psychologiczny.Założę się, że wiem, co zawiera [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

bezglutenowo.pev.pl