Andre Norton SC 1.4 Czarodziej ze Swiata Czarownic

Podstrony

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Wieży nie pilnują wojownicy, jest chroniona w inny sposób.Możemy pójść z tobą do podnóża skał, ale dalej.- Potrząsnęła głową.- Dla Merfayów ląd jest jeszcze bardziej niegościnny niż dla mnie.A ja bez wody stanę się tylko ciężarem.Lecz dam ci wszystko, co mogę.I znów niewidzialny Merfay brodził przed nami w wodzie.Ten strumień to droga, od której nie mogliśmy się oddalić, Mgła była tak gęsta, że staliśmy się dla siebie jedynie cieniami.Jeżeli będzie zalegała wszędzie, to w jaki sposób j znajdę Ciemną Wieżę?- Czyż nie powiedziałam ci, że to - Orsya uniosła koniec chustki - i twoje serce będą dla ciebie przewodnikiem? Zaczekaj i popatrz, zanim wpadniesz w rozpacz.Proroctwa Loskeethy o śmierci i zgubie w Ciemnej Wieży.Może nawet uciekłem przed trzecią wersją przyszłości, przed spotkaniem w Zielonej Dolinie, ale przecież pozostały jeszcze dwa warianty.- Nie! - Myśli Orsyi wtargnęły do mego umysłu.- Musisz być przekonany, że nadal nie znasz przyszłości, że możesz kontrolować los.Posłuchaj: jeżeli zawiedzie wszystko inne, a wydaje mi się, że będziesz musiał jednak stanąć wobec tego, co Loskeetha wyczytała w piasku, wtedy.wtedy użyj słów, na które przyszła wówczas odpowiedz.Nie czeka cię nic gorszego niż to, co ci pokazała Pani Kamiennego Ogrodu, i możesz zmienić przeznaczenie przeciwstawiając jedną moc drugiej.To przerażający czyn, ale gdy grozi wielkie niebezpieczeństwo, ludzie sięgają po każdą dostępną broń.W zasłoniętym mgłą świecie poczucie czasu straciło wszelki sens.Nie miałem pojęcia, ile go upłynęło, odkąd opuściliśmy nasze nocne schronienie.Zdawałem sobie tylko sprawę, że strumień stawał się coraz płytszy i coraz więcej było w nim głazów.Orsya zatrzymała się przy jednym z takich progów.- Tutaj się rozstaniemy, Kemocu.A teraz.Powoli odwinęła chustkę z rogu jednorożca.Jej umysł nagle zamknął się przede mną.Pochłonęło ją czarowanie: napełniała chustkę Kaththei wszystkim, co mogło umocnić więź między nią a dawną właścicielką.Przez długi czas chusta leżała na kolanach Kroganki, której ręce - nadal trzymające róg jednorożca niczym zapaloną świecę - spoczywały na przemoczonej zielonej materii.Orsya poruszała ustami; mogła śpiewać nie wymawiając głośno słów.Potem podała mi chustkę zaczepioną o szczyt stożkowej różdżki.- Zrobiłam, co mogłam - oświadczyła.- Myśl o swojej siostrze i zobacz, co z tego wyniknie.Pamiętaj jednak: musisz myśleć o takiej Kaththei, z którą łączyła cię najmocniejsza więź, nawet jeśli ta więź istnieje teraz tylko w przeszłości.Podniosłem chustkę, która nie była już ani cała, ani tak jasna jak wtedy, gdy ją znalazłem w skamieniałym lesie.Zgniotłem ją mocno w dłoniach i starałem się spełnić polecenie Orsyi.Jak daleko znajdowała się ta Kaththea, z którą naprawdę tworzyliśmy jedność? Nie w Zielonej Dolinie ani podczas naszej podróży do Escore, ani też w latach, które spędziła w Przybytku Mądrości, gdy Kyllan i ja uprawialiśmy żołnierskie rzemiosło.Rok po roku cofałem się tak w czasie, aż dotarłem do dni, kiedy jako dzieci mieszkaliśmy w Estfordzie, gdzie nasza matka przyjechała ze złamanym sercem, ponieważ jej małżonek Simon Tregarth zniknął i wiedziano tylko tyle, że zabrało go morze.Wówczas rzeczywiście tworzyliśmy jedność.Wydobyłem ze źródła pamięci Kaththeę z tamtych dni.Było to zanim Mądre Kobiety spróbowały ukształtować ją wedle własnego wzorca.Nie wiedziałem, ile prawdy było w tych wspomnieniach, miałem jednak pewność, że tak ją wtedy postrzegałem.Najlepiej jak umiałem, zbudowałem w myśli jej obraz.Była to Kaththea - cząstka czegoś większego niż każde z nas osobno.Kaththea, z którą łączyła mnie nierozerwalna więź.Wtedy dopiero kawałek jedwabiu uwięziony w moim ręku zaczął się szamotać.Otworzyłem dłonie i skręcający się zielony sznur spadł na ziemię.Tym razem nie utworzył obręczy, lecz wił się po skale jak wąż.Tak dalece pochłonęła mnie wędrówka jego śladem, że dopiero później uświadomiłem sobie, że nie pożegnałem się z Orsyą.Nie byłem nawet pewny, czy mógłbym odnaleźć skalny próg w strumieniu, gdzie ją zostawiłem.Zdawałem sobie jednak sprawę, że gdybym pozwolił, aby inne myśli oderwały mnie od zapamiętanego obrazu Kaththei, wówczas straciłbym przewodnika [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

bezglutenowo.pev.pl