Appian z Aleksandrii Historia Rzymska I XII

Podstrony

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Nicjednak nie osiągnął, co jeszcze więcej go bolało, zwłaszcza że się obawiał, by wdrodze powrotnej nie napadł na nich Hazdrubal.Kiedy tak wahał się za-kłopotany, przyniósł ktoś z wojska Gulussy list do Scypiona, który go, tak jakbył zapieczętowany, oddał wodzowi.Po otwarciu jego znalezli następującesłowa: �Tego a tego dnia zajmę to a to miejsce, przybądz tam, z ilu chceszludzmi, i zapowiedz swym strażom przednim, by mię przyjęli, gdy w nocyprzybędę�.Takie było brzmienie listu, który był jednak bez podpisu.NiemniejScypion domyślił się, że pochodzi on od Fameasa.Maniliusz obawiał się oScypiona, że może jest to podstęp ze strony człowieka, który okazał się dotądniezwykle zręczny w urządzaniu zasadzek.Widząc jednak, że Scypion jestdobrej myśli, wysłał go z poleceniem, aby dał Fameasowi bezwzględnezapewnienie bezpieczeństwa, nie określał jednak, jakie podziękowanie otrzyma,lecz zapowiedział mu tylko, że Rzymianie odwdzięczą się, jak należy.AleScypion nie potrzebował nawet tej zapowiedzi, bo Fameas, gdy przybył namiejsce umówione, oświadczył, że co do swego osobistego bezpieczeństwawierzy Scypionowi, skoro ten za nie ręczy, a co się tyczy nagrody dziękczynnej,zdaje się na Rzymian.Po tym oświadczeniu następnego dnia ustawił swewojska do walki, po czym z dowódcami oddziałów konnych wyjechał na placmiędzy obu liniami bojowymi, jakby miał coś innego rozważyć, i tak sięodezwał: �Jeśli można jeszcze pomóc ojczyznie, gotów jestem uczynić to wrazz wami.W tym położeniu jednak, w jakim się ona znajduje, uważam zawłaściwe troszczyć się o własne ocalenie.Otóż dostałem zapewnieniebezpieczeństwa i dla mnie, i dla tych z was, którzy zechcą pójść za mną.Nadeszła właściwa chwila, byście i wy wybrali, co dla was korzystniejsze�.Potym przemówieniu część dowódców konnicy przeszła na stronę rzymską wrazze swymi ludzmi, a było ich ogółem 2200 jezdzców, innych zdołał zatrzymaćHannon z przydomkiem Biały.109.Gdy Scypion wracał z Fameasem, wojsko wyszło na spotkanie wzno-sząc na jego cześć radosne okrzyki, jakby ciągnął w triumfie.Szczególniejednak zadowolony był Maniliusz, uważał bowiem, że po tym sukcesie powrótjuż nie będzie haniebny, a zarazem oczekiwał, że przygnębiony tym Hazdrubaljuż go nie zaczepi.Natychmiast zatem wyruszył, zwłaszcza że brakowało mużywności, bo zamiast piętnastu zabawili dni siedemnaście, a nadto trzeba byłotrzech dalszych dni na uciążliwą drogę powrotną.Wówczas Scypion zabrałFameasa i Gulussę wraz z podległymi im jezdzcami, dobrał do tego jeszczetrochę jazdy italskiej i uderzył pośpiesznie na równinę zwaną Wielka Przepaść(Mega Barathron).Zagarnąwszy stąd wielką zdobycz oraz zapasy żywnościpołączył się z wojskiem pod Tunisem. 185Maniliusz na wiadomość o przybyciu swego zastępcy Kalpurniusza Pizona75wysłał najpierw do Rzymu Scypiona wraz z Fameasem.Odjeżdżającego Scy-piona żołnierze odprowadzili aż do okrętu wznosząc na jego cześć radosneokrzyki wraz z życzeniami, aby jako konsul wrócił do Afryki, bo tylko on jedenzdoła zdobyć Kartaginę.Jakby przez boga byli natchnieni, owładnęła nimi tamyśl, że tylko Scypion zdobędzie Kartaginę.Wielu z nich pisało to nawet doswoich krewnych do Rzymu.Senat wyraził Scypionowi uznanie, a Fameasaodznaczył przez przyznanie mu szaty purpurowej ze złotymi klamrami, konia zezłotym rzędem, pełnej zbroi i 10000 denarów.Poza tym dali mu jeszcze 100min naczynia srebrnego i namiot z pełnym urządzeniem.Zrobili mu też nadziejęna większe nagrody, jeśli przez pozostały okres wojny będzie z nimi dzielniewspółpracował.Fameas złożył obietnicę i popłynął z powrotem do Libii dorzymskiego obozu.110.Z początkiem wiosny przybył konsul Kalpurniusz Pizon w towarzystwieLucjusza Mancynusa76, który miał objąć dowództwo nad flotą.%7ładen z nichjednak nie podjął działań przeciw Kartaginie ani przeciw Hazdrubalowi, a tylkouderzyli na miasta okoliczne.Atak ich na miasto Aspis77 podjęty od strony lądui morza nie powiódł się, natomiast inne miasto 78 w sąsiedztwie zdobył Pizon iograbił, z czego mu robiono zarzuty, bo miasto przyłączyło się do niego napodstawie układu.Stąd pociągnął pod Hippagretę79, wielkie miasto, doskonalewyposażone przez tyrana sycylijskiego Agatoklesa80 w mury, zamek, port iwarsztaty okrętowe.Miasto to położone w środku między Kartaginą a Utykagrabiło żywność dowożoną dla Rzymian i wielkie stąd gromadziło bogactwa.Kalpurniusz postanowił zatem ukarać ich za to i wydrzeć itr.te zyski.Mimo żeprzez całe lato miasto oblegał, nic nie wskórał, natomiast mieszkańcydwukrotnie urządzili wypad przy pomocy Kartagińczyków i spalili mu machinyoblężnicze.Nic więc nie osiągnąwszy wrócił do Utyki i rozłożył się tu na leżazimowe.111.Kartagińczycy podnieśli się teraz bardzo na duchu, bo i wojsko Haz-drubala żadnych strat nie poniosło, i sami odnieśli zwycięstwo nad Pizonem wbitwie pod Hippagretą.Poza tym przeszedł na ich stronę od Gulussy Nu-75Lucjusz Kalpurniusz Pizon Cezoninus, konsul w r.148, był poprzednio w r.151pretorem w Hiszpanii Dalszej; por.Woj.w Hiszp.56.76Lucjusz Hostyliusz Mancynus był wówczas pretorem, drugim konsulem tego roku byłSpuriusz Postumiusz Albinus.77Po łacinie: Clupea.78Było to miasto zwane u Greków i Rzymian Neapolis (Zonaras, IX 29).79Hippagretą, kolonia fenicka na północ od Utyki, zwana w czasach rzymskich HippoDiarrhytus.Położenie jej jest u Appiana błędnie podane, leżała bowiem na północ od Utyki.80W czasie wyprawy jego przeciwko Kartaginie w latach 310 307. 186mida Bityas, a Micypsa oraz Mastanabal, synowie Masynissy, jak wieścimówiły, ciągle obiecywali Rzymianom broń i pieniądze, ale zwlekali zdostarczeniem w oczekiwaniu dalszego biegu wydarzeń.Tak to rozzuchwaliłoKartagińczyków, że robili wypady w różne strony Afryki, umacniali okoliczneobszary i na zgromadzeniach ludowych w różnych miastach obrzucali Rzymianszyderstwami.By wykazać ich tchórzostwo, wspominali ich dwukrotneniepowodzenie pod Neferis jak i porażkę pod Hippagretą, a w końcu fakt, że niezdołali opanować samej Kartaginy, choć ta była bezbronna i zle obwarowana.Słali też posłów do Micypsy i Mastanabala, tudzież do niepodległychMauretanów z prośbą o pomoc, a równocześnie tłumaczyli, że po upadkuKartaginy Rzymianie z kolei na nich się rzucą.Wyprawili nadto posłów doMacedonii do rzekomego syna Perseusza81, który toczył wtedy wojnę zRzymianami, i zachęcali go, by energicznie wojnę dalej prowadził, zapewniając,że nie zabraknie mu pieniędzy ani okrętów z Kartaginy.W ogóle odkąd sięuzbroili, podnieśli się już na duchu i z każdym dniem niemal wzmagała się ichodwaga, zuchwalstwo i przygotowania.Niemniej wzbił się w dumę ze swejstrony również ich głównodowodzący w kraju Hazdrubal przez to, żedwukrotnie zwyciężył Maniliusza.Dążąc do tego, by objąć dowództwo wmieście, oczernił w senacie Hazdrubala, dowodzącego w Kartaginie, który byłsiostrzeńcem Gulussy, że zdradza sprawy Kartagińczyków Gulussie.Gdy tooskarżenie wytoczono w senacie, obwiniony, jak to przy zaskoczeniu, milczałzakłopotany, a wówczas zarzucono go stołkami i zabito.112 [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

bezglutenowo.pev.pl