Crichton Michael Trzynasty Wojownik

Podstrony

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Tego samego wieczora, w dniu pogrzebu wodza zwanego Wyglifem, odbyły sięwielkie biesiady w dworach obozowiska Normanów.Spostrzegłem jednakże, iż nie wszystko było w porządku wśród tych barbarzyńców.Zasięgnąłem języka u mego tłumacza.Powiedział mi: Plan �orkela jest taki: ujrzeć cię martwym, a potem wygnać Buliwyfa.�orkelzyskał poparcie dla siebie u niektórych hrabiów, teraz zaś toczą się dysputy w każdymdomu i we wszystkich miejscach.Wielce strapiony, odrzekłem: Nie mam z tą sprawą nic wspólnego.Cóż mam czynić?Tłumacz odparł, że powinienem uciekać, jeśli zdołam, lecz gdybym został schwytany,będzie to dowód mojej winy i postąpili ze mną tak jak ze złodziejem.Złodziej zaśtraktowany jest w ten sposób: Normanowie podprowadzają go pod potężne drzewo,obwiązują mocnym sznurem, wieszają i pozostawiają tak, aż zgnije i rozpadnie się nakawałki pod wpływem działania wiatru i deszczu.Mając wciąż w pamięci, iż ledwo uniknąłem śmierci z rąk ibn-al-Qatagana,zdecydowałem się postępować tak jak wtedy: to znaczy pozostać wśród Normanów doczasu, aż udzielą mi prawa do swobodnego wyjazdu i kontynuowania podróży.Spytałem tłumacza, czy powinienem zanieść dary Buliwyfowi, a także i �orkelowi,aby wyjednać swój wyjazd.Odparł, że nie mogę zanieść darów im obydwóm oraz że nierozstrzygnięto jeszcze kwestii, kto będzie nowym wodzem.Powiedział też, że wyjaśnisię to po upływie jednego dnia i nocy, nie pózniej.Albowiem prawdą jest, że Normanowie nie mają ustalonego sposobu wybieranianowego wodza, kiedy stary przywódca umiera.Siła ramion liczy się bardzo, ale ważnejest też poparcie wojowników, hrabiów i szlachty.W pewnych wypadkach nie majednoznacznego spadkobiercy rządów; i właśnie taka sytuacja zaistniała.Mój tłumacz26powiedział, że powinienem uzbroić się w cierpliwość, a także modlić się, co teżczyniłem.W tym czasie wielka burza nadciągnęła nad brzegi rzeki Wołgi, burza trwającadwa dni, z zacinającym deszczem i potężnymi wichrami, a po tej burzy zimna mgłarozpostarła się na ziemi.Była biała i tak gęsta, że człowiek nie widział nic na odległośćwiększą niż dwanaście kroków.Otóż ci sami olbrzymi normańscy wojownicy, którzy, z racji swego ogromu, siłyramion i okrutnego usposobienia, nie mają na całym świecie niczego, czego mogliby sięobawiać, lękają się tych oparów czy mgły, która nadchodzi wraz z burzami.Ludzie z ich rasy dokładają wszelkich starań, aby ukryć swój strach, nawet przed sobąnawzajem; wojownicy śmieją się i żartują nadmiernie, dając nierozumny pokaz uczuciabeztroski.W ten sposób udowadniają coś wręcz przeciwnego; i doprawdy, ich próbyzamaskowania się są dziecinne; udają, że nie dostrzegają prawdy, jednakże w istociekażdy z nich i wszyscy razem, w całym obozowisku, odbywają modły i składają ofiaryz kur i kogutów, a jeśli spytać któregoś z nich, jaki jest powód jego ofiary, odpowie: Składam ofiarę za powodzenie mego handlu albo: Składam ofiarę na cześć takiegoa takiego zmarłego członka mojej rodziny , lub też poda wiele innych powodów,a potem doda: I jeszcze za rozwianie się mgły.To właśnie uznałem za dziwne, że tak silni i wojowniczy ludzie mogą bać się czegośtak bardzo, że aż udają brak wszelkiego strachu; a wśród wszystkich racjonalnychpowodów do lęku mgła czy opary wydały mi się, zgodnie z moim sposobem myślenia,całkowicie niewytłumaczalne.Powiedziałem do mego tłumacza, że człowiek może się bać wiatru albo rozszalałychburz piaskowych, albo powodzi, albo falowania ziemi, albo grzmotów i błyskawicna niebie, wszystko to bowiem może wyrządzić krzywdę człowiekowi, zabić go lubzniszczyć jego siedzibę.Jednakże, mówiłem, mgła ani opary nie przynoszą żadnegozagrożenia ani szkody; w istocie jest to najłagodniejsza ze wszystkich postaci zmiennychżywiołów.Tłumacz odpowiedział mi, że wielu żeglarzy arabskich zgodziło się z Normanamiw sprawie niepokoju7, kryjącego się w kłębach mgły; tak samo również, jak mówił,wszyscy podróżujący morzem odczuwają trwogę przed każdą mgłą lub oparami,ponieważ zwiększają one niebezpieczeństwo podróży po wodach.Powiedziałem, że takie wyjaśnienie jest rozsądne, ale że jeśli mgła okrywa ziemię,a nie wodę, to nie rozumiem, czego można się obawiać.Na to tłumacz odrzekł: Mgła zawsze przynosi strach, gdziekolwiek się pojawia.Powiedział też, że z punktuwidzenia Normanów nie ma różnicy, czy pojawia się ona na lądzie czy na wodzie.Pózniej zaś powiedział mi, że w istocie Normanowie nie tak bardzo obawiają się tejmgły.Dodał też, że on, jako człowiek, nie boi się jej.Uznał, że to tylko drobna sprawa,27bez większego znaczenia.Mówił: To tylko lekki ból w stawach kończyn, który może pojawić się wraz z mgłą, nicpoza tym.Po tym poznałem, że mój tłumacz, tak jak inni, odrzuca wszelkiego rodzajuzaniepokojenie mgłą i udaje obojętność [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

bezglutenowo.pev.pl