Moorcock Michael Zeglarz Morz Przeznaczenia Sagi o Elryku Tom III

Podstrony

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. A ci? To też dzikusy, prawda? Rozpoznaję w nich odmienną rasę. Niewielu z naszego ludu pozostało przy życiu. O czym on mówi? zapytał książę Avan. %7łe gadokształtni wojownicy nazywają się Olabami powiedział Elryk. I to ci Olabowie ukradli oczy Nefrytowego Człowieka?Gdy Elryk przetłumaczył to pytanie, na twarzy Istoty Skazanej na %7łycie od-malowało się zdumienie. A wiec nie wiedzieliście?131 O czym? Jak to, przecież byliście w oczach Nefrytowego Człowieka! Te wielkiekryształy, przez które wędrowaliście to właśnie one!Rozdział 7Gdy Elryk powtórzył te słowa księciu Avanowi, Vilmirianin wybuchnął śmie-chem.Odchylił głowę i wprost zarykiwał się, podczas gdy na twarzach pozosta-łych nadal malował się wyraz przygnębienia.Chmura, która od jakiegoś czasugościła na czole badacza znikła teraz i Melnibon�anin ponownie zobaczył księciaAvana takim, jakiego ujrzał po raz pierwszy.Jako następny uśmiechnął się Smiorgan i nawet do Elryka dotarła ironia całejsytuacji. Te kryształy wypadły z twarzy Nefrytowego Człowieka niczym łzy, wkrót-ce po tym, jak odeszli bogowie ciągnął J osui Creln Reyr. A więc to prawda, że tu spotkali się Władcy Wyższych Zwiatów. Tak.Nefrytowy Człowiek przyniósł tę wiadomość i wszyscy mieszkańcyopuścili R lin K ren A a, zawarłszy wpierw umowę z posłańcem. Nefrytowy Człowiek nie został zbudowany przez twych rodaków? Nie, to sam Arioch, Książę Piekieł.Wynurzył się pewnego dnia z lasui stanął na rynku, oznajmiając ludziom cel swego przybycia.Powiedział, że naszemiasto znalazło się w centrum jakiegoś osobliwego układu sił i że dlatego właśnietylko tutaj może odbyć się spotkanie Władców Wyższych Zwiatów. A ta umowa? W zamian za opuszczenie miasta obiecał, że ród królewski wzrośnie w si-łę, wziąwszy jego Ariocha, za swego patrona.Miał on przekazać im wielkąwiedzę i ofiarować środki, by mogli gdzie indziej zbudować nowe miasto. A oni bez wahania zgodzili się na to? Nie mieli wielkiego wyboru, rodaku.Elryk spuścił wzrok, patrząc na zakurzoną podłogę. I w ten właśnie sposób ulegli korupcji wyszeptał. Tylko ja jeden odmówiłem przystąpienia do paktu.Nie chciałem opuszczaćmiasta i nie ufałem Ariochowi.Gdy wszyscy wyruszyli w dół rzeki, ja pozostałemtutaj, gdzie jesteśmy teraz.Słyszałem, jak przybywają Władcy Wyższych Zwia-tów i byłem świadkiem ich rozmowy.Ustanawiali reguły, według których miałyodtąd ścierać się ze sobą Prawo i Chaos.Gdy Władcy oddalili się, wyszedłem133z ukrycia.Ale Arioch Nefrytowy Człowiek nadal był w mieście.Ujrzałmnie swymi szklanymi oczyma i rzucił na mnie klątwę.Potem kryształy wypadłyz jego głowy i odtąd leżą tam, gdzie je widzieliście.Duch Ariocha opuścił posąg,lecz nefrytowy wizerunek pozostał na swoim miejscu. I nadal przechowujesz w pamięci wszystko, co zdarzyło się na spotkaniuWładców Prawa i Chaosu? To moje przeznaczenie. Być może jest ono mniej gorzkie niż los tych, którzy opuścili miasto rzekł Elryk cicho. Jestem ostatnim z rodu, nad którym ciążyła owa klątwa.J osui Creln Reyr, zaskoczony, spojrzał w oczy Melnibon�anina.Przez jegotwarz przemknął cień współczucia. Nie przypuszczałem, że kogoś może ścigać fatum okrutniejsze niż to, którewisi nade mną.Teraz jednak jestem w stanie w to uwierzyć. Ulżyj więc przynajmniej mej duszy wybuchnął nagle Elryk. Muszęwiedzieć, co zaszło owego dnia pomiędzy Władcami Wyższych Zwiatów.Chcępojąć istotę mego bytu tak jak ty, mimo wszystko, rozumiesz cel swego istnie-nia.Błagam, odpowiedz mi!J osui Creln Reyr zmarszczył brwi i zatopił wzrok w oczach Elryka. A więc nie znasz mojej historii w całości? Jest coś jeszcze? Mogę jedynie pamiętać wydarzenia tamtego dnia, lecz kiedy próbuję prze-kazać komuś moją wiedzę ustnie lub też wyrazić ją na piśmie nie potrafię tegouczynić.Elryk chwycił mężczyznę za ramiona. Musisz spróbować! Musisz! Wiem, że mi się nie uda.Smiorgan, widząc cierpienie w oczach Melnibon�anina, zbliżył się do niego. Co się stało, Elryku? Albinos chwycił się za głowę. Nasza podróż nie miała sensu. Nieświadomie nadal mówił Wysoką Mo-wą Melnibon�. Niekoniecznie odezwał się J osui Creln Reyr. Przynajmniej z moje-go punktu widzenia. Przerwał na moment. Opowiedz mi, jak znalezliściemiasto? Czy mieliście jakąś mapę?Elryk wyjął pergamin. Oto ona. Tak, to właśnie ta [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

bezglutenowo.pev.pl