Eo Lagerlof, Selma Gosta Berling

Podstrony

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.La bona re�o ne permesis tion.Sed mi ne kura�is diri al tiu viro, ke li estas �ia mortigin-to.Mi ne kura�is meti sur liajn �ultrojn la pezon de tiuj su-feroj.Kaj tamen, �u li, kiu mensoge gajnis �ian amon, ne es-tis �ia mortiginto? �u li ne estis, Elisabet?Grafino Dohna anta� longe �esis karesi la bluajn florojn.Jen �i levas sin, kaj la bukedo falas sur la plankon. Anna, vi ankora� mokas min.Vi diras, ke la historio estasmalnova, kaj ke la viro anta� longe mortis.Sed mi ja scias, keEbba Dohna mortis anta� apena� kvin jaroj, kaj vi ja diras, kevi mem �eestis �ion.Vi ne estas tre a�a.Jen diru, kiu estas laviro?Anna Stj�rnh�k komencis ridi. Vi ja volis amrakonton.Jen vi a�dis iun, kiu kostis al vi kajlarmojn kaj maltrankvilon. �u vi volas diri, ke vi mensogis? Nenio krom elpensa�o kaj mensogo! Vi estas malica, Anna. Povas esti.Anka� mi ne estas tro feli�a, mi povas diri.230G�STA BERLINGeLIBROSed la sinjorinoj veki�is kaj la sinjoroj venis en la salonon.Niiru tien!Sur la sojlo haltigas �in G�sta Berling, kiu ser�as la junajnsinjorinojn. Vi devas pacienci pri mi, li diras ridante. Mi turmentosvin nur dum dek minutoj, sed nun vi devas a�skulti poezion.Li rakontas al ili, ke li en la lasta nokto son�is pli vigle olordinare, son�is, ke li skribas poezion.Li, kiun la homoj no-mis la poeto , kvankam li senkulpe portis tiun kromnomon,tiam levi�is meze en la nokto kaj duone dormanta, duonemaldormanta komencis skribi.Matene li trovis tutan poemonsur sia skribtablo.Neniam li supozis ion tian pri �i.Jen la sin-jorinoj a�du �in.Kaj li legas:Levi�is la lun , kaj venis plej dol�a horo de la tag.El la klara, palblua, alta volbaj�i ver�is sian lumon sur verandon kreska�ornamitan,�e kies piedo tremis en vazflavru�a lili kun kalko ore striita.Sur la lar�aj �tupoj, en sentovag ,maljunaj kaj junaj ni sidis.Silentounue regis, por ke kantu la sentomalnovajn korkantojn en plej dol�a horo de la tag.De rezeda bedo atingas nin dol�a odor ,kaj el la densa, boska malhel ,ombroj �tele sur brilan, roskovritan herbon elvagas.Tiel al la hela spaco de �iel,el la korpa mallum sopiras la anim , al lok , kiun �iapena� imagas,231G�STA BERLINGeLIBROal la hela, palblua, alta for ,el kies klaro la stel apena� povas lumon sendi.Ho, kiu povas sin kontra� sentolud defendi�e ombroludo en nokt , je rezeda, mal�ojpeza odor ?La lastajn palajn petalojn faligas silente roz ,sen deviga ofero pro la venta petol.Tiel, ni pensis, ni nian vivon forlasu,en la spacon fori�u kiel mortanta sonor ,kiel a�tunaj folioj al la nenio forpasu.�enas ni la naturon en �ia ripoz ,penas pluvivi por �ui ankora� iomete.Vivrekompenc estas mort.Do ni �in forlasu kvietekiel la lastajn petalojn faligas silente roz.Kun tremantaj flugiloj vesperto flugis preter ni,flugis kaj ree vidi�is en lumo de la lun.Sed tiam levi�is el la premita kortiu demando, nerespondita �is nun,kiel malgajo peza, malnova kiel dolor : Ho, kiujn vojojn ni iros, pasinte de tie �i,post la forlaso de verdaj herbejoj surtere?�u iu povas montri al animo vojon? Prefereli povas vojon montri al vesperto, kiu �us flugis preter ni.Jen �i metis sur mian �ultron sian kapon kun mola harar ,�i, kiu amis min, kaj malla�te flustris al mi: Ne kredu, ke la animojn foraj spacoj altiras,kiam mi mortos, ne kredu, ke mi estas for de vi!En la animon de hom amata mia senhejma animo iros,kaj mi venos kaj lo�os en vi.232G�STA BERLINGeLIBROHo angoro! Krevi volas koro mia.�u �i mortos? �u estas la lasta nokto �ia?�u la lastan kison mi donis al �ia ondanta harar ?Jaroj de tiam pasis.Kaj jen mi sidas fojesur la konata loko en nokta silent kaj mallum.Sed tremigas min lunolumo sur verando kreska�ornamita.Kiel ofte mi kisis amatan mian, scias sole la lun ,�i, kies vibra brilo kun la larmoj estis miksita,kiuj falis sur la harojn de mia amatin.Ve al doloraj memoroj! Estas la sufero de mia animo,ke �i estas �ia hejmo.Kiun punon atendu kun timotiu, kiu tiel puran, senkulpan animon kunligis kun �i foje? G�sta, Anna diras en �erca tono, dum �ia gor�o preska�kunpremi�as pro angoro, oni diras pri vi, ke vi travivis pli dapoemoj ol aliaj verkis, kvankam ili faris nenion alian dum siatuta vivo, sed certe estas pli bone, ke vi verkas poezion la� viamaniero.Tio vere estis nokta labora�o. Vi ne estas milda. Veni al ni por la�tlegi ion tian pri morto kaj mizero! �u vine hontas!G�sta ne a�skultas plu al �i.Liaj okuloj estas direktitaj al lajuna grafino.xi sidas tute rigida, senmova kiel statuo.Li ti-mas, ke �i svenos.Sed kun senfina malfacilo unu vorto transiras �iajn lipojn. Foriru! �i diras. Kiu foriru? �u mi? La pastro foriru! �i balbutas. Elisabet, tamen silentu!233G�STA BERLINGeLIBRO La pastro-drinkulo devas for el mia domo! Anna, Anna, G�sta demandas, kion �i volas diri? Estas plej bone, ke vi foriru, G�sta. Kial mi foriru? Kion signifas �io tio? Anna, grafino Elisabet diras, diru al li, diru al li! Ne, grafino, mem diru al li!La grafino kunmordas la dentojn kaj bridas sian emocion. Sinjoro Berling, �i diras kaj iras al li, vi havas mirindanpovon igi la homojn forgesi, kiu vi estas.Mi eksciis tion nurhodia�.Mi �us a�dis la rakonton pri la morto de Ebba Dohna,kaj ke estis la sciigo, ke �i amas neindulon, kiu mortigis �in.Via poemo komprenigis al mi, ke tiu viro estas vi.Mi ne po-vas kompreni, kiel iu kun tiuj pasinta�oj, kiujn vi travivis, po-vas rajti montri sin en akompano de honesta virino.Mi nepovas kompreni tion, sinjoro Berling.�u mi nun parolas sufi-�e klare? Jes, grafino.Mi volas diri nur unu vorton kiel defendon.Mi estis konvinkita, la tutan tempon mi estis konvinkita, kevi scias �ion pri mi.Mi neniam penis ka�i ion, sed ja ne po-vas esti agrable elkrii la malfeli�ojn de sia vivo sur la vojoj,precipe mem farante tion.Li foriras.Kaj en la sama momento grafino Dohna metas sian mal-lar�an piedon sur la malgrandan bukedon kun la bluaj stele-toj. Vi faris, kion mi volis, Anna Stj�rnh�k malmole diras alla grafino, sed jen anka� fini�is nia amikeco.Ne kredu, ke mipovas pardoni, ke vi estis kruela al li.Vi forigis lin, mokis kajofendis lin, sed mi volus akompani lin en malliberejon, almalhonora benko, se tiel estus.Estas mi, kiu gardos lin, pro-234G�STA BERLINGeLIBROtektos lin.Vi faris, kion mi volis, sed mi neniam pardonosvin. Sed Anna, Anna! �u vi kredas, ke mi rakontis tion al vi kun gaja humoro?�u mi ne sidis tie �i kaj pecon post peco �iris la koron el miabrusto? Kial vi do faris tion? Kial? Tial, a�du, ke mi ne volis ne volis, ke li fari�uamanto de edzini�inta virino & 235G�STA BERLINGeLIBRODEKTRIA �APITROFra�lino Marieilentu, tute silentu!S Zumas super mia kapo.xajne estas burdo, kiu alflugas.Ne, ne movi�u! Kia odoro! Verdire, estas abrotano kaj laven-do, paduso kaj siringo kaj narciso.Estas ravo sperti tion engriza a�tuna vespero meze en la urbo.Kiam mi nur prezen-tas al miaj pensoj tiun benitan terpeceton, tuj ekzumas kajekodoras �irka� mi, kaj tute trankvile mi transloki�as en kva-rangulan rozkvartaleton, plena de floroj kaj �irmata de ligust-ra he�o [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

bezglutenowo.pev.pl