Magik Magdalena Parys

Podstrony

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Wspólne zdjęcie Gerharda i Franka.2.Testament i polisa ubezpieczeniowa przepisane na Seidlai jego archiwum.3.Ciągłe wyjazdy Franka do Lipska.Czy to wystarczy? Być może wystarczy, żeby potrząsnąćtwierdzą, jaką był w oczach Christiana Frank Derbach, ale niewystarczy, żeby rozsadzić ją w drobny mak.Przeciwnik był zbytprzebiegły, Ernesto nie powinien Franka w żadnym wypadkulekceważyć.Zawsze może się wykpić, że zdjęcie Gerharda i jegoto jakiś relikt przeszłości i że nie widział go od lat.Brakujetylko, żeby odwrócił kota ogonem i skierował podejrzenia naniego! Jeszcze się skończy tak, że oskarży Ernestao manipulację, sugerując, że w walce o względy szefa wszystkopodstępnie wymyślił, a testament i polisę ubezpieczeniowąsfałszował! Frank zawsze wyciągał jakieś asy z rękawa, umiałprzekonywać, kto wie, co przygotował na ewentualnośćzdemaskowania.Tacy ludzie jak on niczego nie pozostawiająprzypadkowi.Pomimo dowodów świadczących przeciwkoniemu może znalezć posłuch u szefa, tym bardziej że ten i takuważał, że Ernesto niepotrzebnie rywalizuje z Frankiem. Co się z tobą dzieje? upominał go ostatnio. Z tobą niemożna już normalnie rozmawiać, albo myjesz bez przerwyłapy, albo nadajesz na Franka! Wez się w garść!Znał szefa, jemu opowiadało się o wszystkim pod koniec.Przychodziło się z żelaznymi dowodami, bez niedomówień,kiedy sprawa była przesądzona.Schlangenberger chciał byćzawsze informowany z sensem i na sto procent.Musi więcprzekonać go na te pieprzone sto procent, a do tego brakowałojuż bardzo niewiele.Schlangenberger uważał, co prawda, żeErnesto ma obsesję na punkcie Franka, ale teraz będzie musiałzrewidować swój sąd.O, tak, teraz Frank siedział w gównie posame uszy!Derbach działał niezwykle ostrożnie, podejrzewał, że jestśledzony, tym bardziej zacierał za sobą ślady.Za to jegowspólnik Gerhard wręcz przeciwnie i, jak to fotoreporter, dałjuż pierwszy upust swej wiedzy.Zwiadczył o tym wywiad doprasy.Ernesto nabrał przekonania, że powinien podążyć tymśladem.Ostatni potrzebny mu element układanki znajdzieu niego w domu albo w archiwum Seidla.Do kompletubrakowało już tak niewiele, zdjęcia, twardy dysk, cokolwiek,coś, co ostatecznie zdezawuowałoby Derbacha i potwierdziło,że to on przysyłał zdjęcia, a Gerhard i Seidel mu w tympomagali.Pozostaje więc tylko dorwać Seidla i ostro goprzycisnąć.Miał nadzieje, że KS tym razem nie zawiedzie.Ktoś zapukał do drzwi.Kilku barczystych, wysportowanychmężczyzn weszło do środka i stanęło rzędem w odpowiedniejodległości od biurka, przy którym siedział szef.Jednospojrzenie wystarczyło, żeby należycie ocenić sytuację.Ernestomiał czarne wory pod oczami i najprawdopodobniej czarnepodniebienie.Przyciskał zakrwawioną chusteczkę do ranyi łypał na nich czarnymi oczami. Co, kurwa, tak długo? wycedził na ich powitanie.Jeden z mężczyzn podszedł do biurka i położył na nimreklamówkę z lekarstwami. Rozpakować! huknął Ernesto.Mężczyzna rozpakował zawartość, na biurku rozsypały sięfiolki i strzykawki.Ernesto odjął chusteczkę od rany. Szyć! rozkazał. Ale szefie& Nie gadać, kurwa, szyć! Stróżka krwi pociekła mu potwarzy.Mężczyzna się nie poruszył, w jego oczach widać byłośmiertelne przerażenie.W pomieszczeniu panowałaprzytłaczająca cisza.Ernesto czuł, jak niepohamowany gniewchwyta go za gardło, niewiele brakowało, a rzuciłby się na tęnieprzydatną do niczego hołotę, już się podnosił z miejsca, jegozakrwawiona twarz wyglądała przerażająco, już prawie wstał&i nagle zupełnie niespodziewanie jeden z mężczyzn stojącychprzy drzwiach, najwyższy, najbardziej napakowany i łysy,odezwał się pewnym, tubalnym głosem: Szefie, skoczę po Olafa, on się zna na takich sprawach! I nie czekając na odpowiedz, wyszedł.Dwadzieścia pięć minut pózniej łysy z tatuażem wachlowałErnesta gazetą, podczas gdy cieć, Olaf Klimke, kończył swojedzieło, aplikując Ernestowi zastrzyk: na wszelki wypadek,szefie.Reszta hołoty czuwała milcząco pod drzwiami, starając sięwyłapać choćby jeden jęk, choć jedną najmniejszą oznakęsłabości szefa.Nic z tego, drzwi były szczelne, a gdyby nawetnie były i tak nic by nie usłyszeli, Ernesto milczał.Pomimodzielnej postawy wiedział jednak, że jego najlepszy czas mija,być może właśnie tu, w tej chwili.Kiedyś znacznie lepiej znosiłtakie urazy.Był dobry w te klocki, najlepszy.Chcesz byćnajlepszy, musisz wciąż działać w zagrożeniu i w terenie.Oncoraz częściej działał przy biurku.A pod koniec i tak zje cię własny robak, Frank Derbach,myślał w malignie, czując piekielny ból pod czaszką.Naszczęście morfina zaczynała już działać, za chwilę będzie jaknowy.Walczył jeszcze przez jakiś czas z wyczerpaniem, podczujnym okiem ciecia, dopóki ten nie stwierdził, że już powszystkim.Ernesto otworzył oczy i spojrzał na niego. Won!Harda sztuka, pomyślał Olaf Klimke niezrażony.Opuszczał biuro Ernesta w przeświadczeniu, że oto po latachgra w pierwszej lidze szefów.A szefowie nie lubią świadkówswych słabości.Znał się na ludziach, nie na darmo przez lataprowadził przygraniczną grupę vapo i sam podlegał różnymprzełożonym.Olaf Klimke był wyrozumiały w stosunku doswoich byłych towarzyszy, był także wszechstronny.Jegopierwszy wyuczony zawód to pielęgniarz, a takie rany jak ta tobyła przecież pestka.Westchnął, przez całe życie marzyło pracy chirurga w berlińskiej Charit�.Często żałował, że niespróbował wcześniej, ale życie miało wobec niego inne plany:honor i ojczyzna.W kamienicy, w której mieszkał, robił kilku schorowanymbabciom zastrzyki, czasem robił też inne rzeczy.Ot, kolejnygrosik dla niesprawiedliwie potraktowanego weterana zimnejwojny , zarobiony na boku.Bo to raz pomagało się przy ranachpostrzałowych i innych drobiazgach? Ręce miał jeszcze całkiemsprawne, ceny niewygórowane, a kogo się szuka, kiedy nie chcesię trafić do szpitala i odpowiadać na wścibskie pytania lekarzyi policji? Jego! Dyskretny Olaf Klimke o nic nie pytał, nic niechciał wiedzieć, robił swoje, szył i leczył.Ot, taki prywatny,domowy gabinet zabiegowy.Wyrobił sobie renomę dyskretnejzłotej rączki.Jedno spojrzenie na pacjenta i już wiedział, coi jak, Ernesta zaliczył do najwyższej kategorii [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

bezglutenowo.pev.pl