Podstrony
- Strona startowa
- Henryk Ibsen Dom lalki (nora)
- KRZYŻACY tom I H. Sienkiewicz
- W pustyni i w puszczy Sienkiewicz
- Ogniem i mieczem t.2 Sienkiewicz
- Pajak Henryk Prosto w slepia
- Henryk Rzewuski Pamištki Soplicy
- Bez dogmatu Sienkiewicz
- Pilipiuk Andrzej Kuzynki
- Toland John Bogowie wojny t.1
- Adams Douglas Dlugi mroczny podwieczorek dusz (2)
- zanotowane.pl
- doc.pisz.pl
- pdf.pisz.pl
- plazow.keep.pl
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Mi devenas el Mezembrio. Chilo Chilonides, vi estas granda! Kaj nerekonita! aldonis melankolie la sa¸ulo.Vinicius tamen denove senpacienci¸is.Kiam la espero ek-brilis al li, li volus, ke Chilo tuj iru serçi, kaj la tuta interparoloÿajnis al li vana perdo de tempo, pro kiu li estis kolera kon-traû Petronius. Kiam vi komencos la serçadon? li diris, turnante sin alla greko. Mi jam ¸in komencis, respondis Chilo. Eç kiam miestas çi tie, kiam mi respondas al viaj afablaj demandoj, miankaû serças.Havu nur fidon, nobla tribuno, kaj sciu, ke sevi perdus ligilon de ÿuo, mi scius retrovi la ligilon, aû tiun, kiusur strato ¸in levis. Çu oni uzis vin jam al similaj servoj? demandis Pe-tronius.La greko suprenlevis la okulojn.152 QUO VADIS?eLIBRO Tro malalte oni taksas hodiaû virton kaj scion, tial filo-zofo estas devigata serçi aliajn vivrimedojn. Kiaj estas la viaj? Çion scii kaj servi per informoj al tiuj, kiuj ilin deziras. Kaj kiuj ilin pagas? Ha, sinjoro, mi bezonas açeti skribiston.Alie mia sa¸ecomortos kun mi. Se vi ne ÿparis ¸is nun eç por sentrua mantelo, viaj me-ritoj verÿajne ne estas eminentaj. Modesteco malpermesas al mi ilin glori.Sed pensu, sin-joro, ke hodiaû ne ekzistas plu tiaj bonfarantoj, kiaj grand-nombre ekzistis antaûe, kaj al kiuj surÿuti per oro merititonestis tiel agrable, kiel gluti ostron el Puteolo.Ne miaj meritojestas malgrandaj, sed la homa dankemo estas malgranda.Ia-foje, se forkuras altvalora sklavo, kiu lin retrovas, se ne la solafilo de mia patro? Se sur la muroj aperas surskriboj kontraûla dia Poppæa, kiu malkovras la aûtorojn? Kiu elserças çe li-brovendistoj versaîon kontraû la cezaro? Kiu konigas, kiononi parolis en la domoj de senatanoj kaj kavaliroj? Kiu por-tas leterojn, kiujn oni ne volas konfidi al sklavoj, kiu aûskul-tas novaîojn çe la pordoj de barbiroj, antaû kiu ne havas se-kretojn vinvendistoj kaj bakistoj, al kiu fidas sklavoj, kiu sciastravidi çiun domon de la atrium ¸is la ¸ardeno? Kiu konasçiujn stratojn, vojetojn, kaÿejojn, kiu scias, kion oni parolas envaporbanejoj, en cirkoj, sur foirplacoj, en lernejoj de sker-mistoj, en budoj de sklavvendistoj kaj eç en sablejoj? Je dioj! sufiçe, nobla sa¸ulo! ekkriis Petronius, aû nidronos en viaj meritoj, virto, sa¸eco kaj elokventeco.Sufiçe!ni volis scii, kiu vi estas, kaj ni scias.Sed Vinicius estis kontenta, çar li pensis, ke tiu çi homo,153 QUO VADIS?eLIBROsimile al çashundo, foje kurigita post çasaîo, ne haltos, antaûol li trovos ¸ian kaÿejon. Bone, li diris, çu vi bezonas indikojn? Mi bezonas armilon. Kian? demandis Vinicius kun miro.La greko etendis unu manon kaj per la alia faris la gestonde monkalkulo. Tia tempo nun estas, sinjoro, li diris kun sopiro. Vi estos do azeno, diris Petronius, kiu konkeras for-tikaîon per sakoj da oro. Mi estas nur malriça filozofo, sinjoro, respondis hu-mile Chilo, la oron havas vi.Vinicius îetis al li saketon, kiun la greko kaptis en la aero,kvankam efektive li ne havis du fingrojn çe la dekstra mano.Poste li levis la kapon kaj diris: Sinjoro, mi jam scias pli multe ol vi esperas.Mi ne venisçi tien kun malplenaj manoj.Mi scias, ke la fraûlinon ne for-kaptis la Aulusoj, çar mi parolis jam kun iliaj servistoj.Miscias, ke ÿi ne estas sur Palatino, kie çiuj estas okupitaj per lamalsano de la malgranda aûgustino, kaj eble mi eç divenas,kial vi preferas serçi la fraûlinon kun mia helpo ol kun la hel-po de la vigiloj kaj cezaraj soldatoj.Mi scias, ke la forkuronfaciligis al ÿi servisto, devenanta el la sama lando kiel ÿi.Li nepovis trovi helpon çe sklavoj, çar sklavoj, kiuj staras unuj kunaliaj, ne helpus al li kontraû la viaj.Povis nur helpi al li sam-konfesantoj. Aûskultu, Vinicius, interrompis Petronius, çu mi nediris al vi la samon, vorton post vorto? ¯i estas honoro por mi, diris Chilo. La fraûlino, sin-joro, li diris, turnante sin denove al Vinicius, sendube154 QUO VADIS?eLIBROkonfesas saman dion kun la plej nobla el la romaninoj, tiuvera matrona stolata, Pomponia.Mi aûdis ankaû, ke Pompo-nia estis hejme ju¸ita pro konfesado de iuj fremdaj dioj, sedmi ne povis ekscii de ÿiaj servistoj, kiu dio tio estas kaj kielnomas sin liaj konfesantoj.Se mi povus tion scii, mi irus al ili,i¸us la plej pia inter ili kaj akirus ilian fidon.Sed vi, sinjoro,kiu, kiel mi ankaû scias, pasigis dekkelkajn tagojn en la domode la nobla Aulus, eble povas doni al mi pri tio ian informon? Mi ne povas, diris Vinicius. Vi demandis min longe pri diversaj aferoj, noblaj sinjo-roj, kaj mi respondis la demandojn; permesu, ke mi nun faruilin al vi
[ Pobierz całość w formacie PDF ]