Grodzieńska Stefania Urodził go 'Niebieski Ptak'

Podstrony

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- Z wami weselej - odpowiadały na nasze nieco lizusowskie ubolewania.Nie odmawiały sobie jednak głośnych uwag w rodzaju: - Musieliby mi niezle dopłacid, żebym sięzgodziła siedzied w klatce jak małpa w zoo.Było to doskonale słyszalne w osobnych garderobach , ograniczonych dyktą na wysokośd człowieka.Na szczęście, zarówno Ordonówna, jak %7łelichowska miały poczucie humoru.Odpowiadały:- W zoo małpy siedzą w zbiorowych klatkach.Trudno opisad, czym była obecnośd Jadzi w naszej garderobie, toteż wiadomośd o jej odejściu bardzonas wszystkie zmartwiła.Byłabym jednak nędzną hipokrytką, gdybym się nie przyznała, że zaszłaokolicznośd, która mnie zupełnie pocieszyła.Wspomniałam już, że od zaangażowania jako tancerki solistki J�rosy próbował przestawid mnierównież na aktorstwo.Dawał mi małe rólki w skeczach i do śpiewania zwrotki w finałach.Nie wiemdlaczego, ale ogromnie go śmieszyłam.Dodam, że na razie mimo woli.Zaczęło się właśnie od Jadzi.Potrafiła ona na zawołanie, bez dania racji płakad prawdziwymi łzami.Kiedy J�rosy miał kłopoty ichciał się rozbawid, wołał Jadzię i mówił: Płacz! Jadzia z miejsca wybuchała gorzkim płaczem, aJ�rosy nie posiadał się z radości.Kiedyś byłam świadkiem takiej właśnie sceny za kulisami.- Ja też to potrafię - odezwałam się.- No, to płacz.- Ale ja muszę mied powód.Spojrzał na mnie drwiąco.- Kretinka! Jak jest powód, to żadna sztuka.Każdy płacze.- Niech dyrektor mnie obrazi.- Dobrze.Jesteś głupia.Z oczu popłynęły mi natychmiast potoki łez.W przeciwieostwie do Jadzi, która łkała na głos, jareprezentowałam cichą rozpacz.- Teraz obie razem - rozkazał szef.Zaczęłyśmy płakad razem, obejmując się i pocieszając wzajemnie.- To bardzo dobre.Zapraszam was z tym numerem na mój pogrzeb.- Dyrektor nigdy nie umrze! Dyrektor nam tego nie zrobi! Dyrektor nas nie zostawi sierotami! -:wrzeszczałyśmy, zalewając się łzami.Jadzia pierwsza, a ja za nią rzuciłyśmy się na kolana i objąwszy nogi J�rosyego, płakałyśmy jakzarzynane, ciesząc się z powodzenia u zebranych dokoła kolegów.Właśnie wtedy zdecydowała się moja nowa droga zawodowa, jak się pózniej dowiedziałam odJ�rosyego.Twierdził, że przy okazji wygłupów zauważył we mnie tę bezwstydnośd, bez której nieuznawał aktorstwa.I kiedy Jadzia zgłosiła przejście do innego teatru, J�rosy kazał mi w przerwie przyjśd do swegogabinetu.Weszłam.Siedział za biurkiem z oficjalną miną.- Pani Grodzieoska, jestem zmuszony pomówid z panią poważnie.Cały ten sztafaż nie zrobił na mnie takiego wrażenia, jak owa pani Grodzieoska.- Co ja zrobiłam?! -jęknęłam.- Proszę nie mówid mi pani Grodzieoska , niech mnie lepiej dyrektorzabije!- I to przyjdzie w swoim czasie.A na razie dostaniesz rolę w konferansjerce.Wydałam dziki okrzyk i rzuciłam się J�rosyemu na szyję.Tylko bez erotycznych ekscesów - -powiedział, brutalnie mnie odpychając.- Jestem porządnym mężczyzną i jeśli pani ma zamiar mnienapastowad, będę wołał o pomoc.Właściwy udział w konferansjerce przewidziany był od nowego sezonu 1939/40.Na razie dał mi napróbę jedno wejście.Miałam grad młode nauczycielkę francuskiego: uciekła mi wychowanka, apodejrzewałam, że do teatru.Umiałam wtedy dobrze mówid po francusku, bo moja matka stalemieszkała w Paryżu - i na tym oparty był pomysł J�rosyego.Przebiegałam środkiem widowni, wdrapywałam się na scenę i wygrażając, a nawet trącając goparasolką, krzyczałam, akcentując ostatnie sylaby:- Gdzie jest %7ładziu (Jadzia), ti chował %7ładziu! Ti sposzeniec (zboczeniec), ti zgwaltowal dziewsinka!J�rosy usiłował uspokoid nauczycielkę i dialog, w którym oboje kaleczyliśmy polszczyznę - on zwęgierska, a ja z francuska - brzmiał naprawdę śmiesznie.- Ja miała iśd z %7ładziu do theatre, tam monsieur %7łaracz (Jaracz) gra dobra pies od Moli�re (piece -sztuka), się zwie Zwintuszek.Jaracz grał wtedy w Ateneum Zwiętoszka.Objaśnienia w nawiasach są oczywiście dla czytelników, bo w wymowie były zrozumiałe.Istniał zwyczaj robienia kawałów na ostatnim przedstawieniu.Nasza publicznośd zjawiała sięwówczas tłumnie, specjalnie dla niespodzianek.Odważyłam się i ja, pokusa była zbyt wielka.Umiałamdobrze naśladowad jedyny w swoim rodzaju akcent J�rosyego.Na ostatnim przedstawieniu zamiast zfrancuska, całą rolę odegrałam J�rosym.Od razu pierwszą kwestię, ja francuska nausziselka zmieniłam na ,ja wengerska nauczitelka.Publicznośd zorientowała się i ryczała ze śmiechu, ale największym moim sukcesem było absolutneugotowanie się J�rosyego [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

bezglutenowo.pev.pl