Terry Pratchett 00 Dysk (Wars

Podstrony

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Kin rozwiązała go, udając się do obozu nago.Po wcześniejszym występie w roli bogini łaskawości była pewna, że żeglarze prędzej zgwałciliby aligatora.Zgodnie z oczekiwaniami Leiv podbiegł do niej i łupnął na kolana.Był niższy niż pozostali, ale błysk w jego oczach mówił wyraźnie, dlaczego wszyscy go słuchali -widocznie pierwszy w okolicy wpadł na to, że celne walenie po nerkach i kopanie poniżej pasa jest najskuteczniejsze w umacnianiu autorytetu przywódcy.Poczuła wdzięczność do samej siebie za zabranie stunnera, który dzierżyła w prawej dłoni.- Zaraz będziesz miał niecodzienną okazję do poznania nowych przyjaciół - powiedziała słodko.- W tę sagę nikt ci nie uwierzy.Silver, wychodź!Silver pojawiła się w uczciwej odległości, powoli przedzierając się przez zarośla.A i tak kilku dotąd spokojnie siedzących wstało i zaczęło oddalać się w przeciwnym kierunku.Gdy się zbliżyła i pozostali dostrzegli jej kły, część z nich ruszyła śladem towarzyszy, tyle że znacznie energiczniej.Tłumiąc śmiech, Kin podeszła do niej i uścisnęła jej ogromną łapę.- Przestań się uśmiechać! - warknęła cicho przez zaciśnięte zęby.- Myflałam, sze to ich uspokoi.- Na tobie to nie wygląda uspokajająco, tylko głodnie.Leiva wmurowało w piasek, toteż podprowadziła Silver do niego i ujęła go za rękę.- Klęknij i płaszcz się - mruknęła.Silver wykonała polecenie, co ożywiło nieco Leiva.Po chwili wytężonego kojarzenia ośmielił się na tyle, że szturchnął ją leciutko w ramię.- Dobry chłopiec! - Kin uśmiechnęła się szeroko.Odskoczył.6Nim zdążył zwiać, Kin przystąpiła do drugiej fazy spotkania zapoznawczego - zaczęła gwizdać Mrs.Widgery’s Lodger.Silver zaczęła tańczyć, skacząc niezgrabnie po piasku z miną wskazującą na zaawansowane obrzydzenie do samej siebie.Ale trzymała rytm, a Kin, która wcześniej widziała ją poruszającą się płynnie niczym olej, wiedziała, że udawanie kosztuje ją sporo wysiłku.Była pełna podziwu dla jej niezgrabności.Ale niezgrabne jest śmieszne.A śmieszne nie jest groźne.Żeglarze, dotąd oddalający się ruchem jednostajnie przyspieszonym, zaczęli wracać.Kin przestała gwizdać, a Silver sapnęła z ulgą i przestała wzniecać fontanny piasku.- Zdałaś - pochwaliła ją Kin.- Mało brakuje, żeby zaczęli cię karmić kostkami cukru w nagrodę.Odpocznij, tylko proszę cię, nie ziewaj! Marco!Zapytany syknął potwierdzająco i wyszedł z krzaków.W szarym kombinezonie i pelerynie z przerobionego termokoca wyglądał prawie jak człowiek.Prawda, zagłodzony i brzydki jak nieszczęście, o zbyt wielkich oczach, zbyt długim nosie i karnacji barwy stroju, ale człowiek.I do tego rudy.O tym, że nie były to prawdziwe włosy, żeglarze nie wiedzieli, ale skutecznie rekompensowały oczy i nos.Obserwowali go z obawą, jednak żaden nie uciekł.Jeden nawet podszedł do Leiva i warknął coś, wyciągając krótki miecz.Doprowadziło to do chwilowego zamieszania, które skończyło się tym, że mężczyzna leżał na piasku, a jego miecz dwadzieścia kroków dalej.Leiv przestał mu wykręcać rękę i kopnął między nogi.Leżący zawył, a Marco uniósł się z bojowego przykuca.- Najwyższy czas zwodować łódź - zdecydowała Kin.Silver podeszła do wbitej w plażę jednostki i naparła ramieniem na dziób.Przez chwilę nic się nie działo, a potem łódź zjechała po plaży prosto do wody.Kin ujęła Leiva za ramię i poprowadziła go w jej kierunku.Uczył się szybko: po trzech krokach zrozumiał, o co chodzi.Po chwili wszyscy byli na pokładzie, garkotłuk mruczał cicho do siebie w pobliżu masztu, a wszyscy jak urzeczeni wpatrywali się w Silver unoszącą się nad falami na drugim końcu przymocowanej do dziobu Liny.Zanim wypłynęli z martwej strefy i poczuli prąd, łódź pruła fale niczym śmigacz.Podróż upamiętniły dwa wydarzenia [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

bezglutenowo.pev.pl