Hayden Torey L Dziecko

Podstrony

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Kiedy wróciła do klasy, zadusiła wszystkie młode myszoskoczki, które Anton pożyczył rano od syna.Drżałam, widząc, z jaką wprawą potrafi ocenić czułe miejsca innych.Zemsta Sheili sięgała dalej niż niszczenie papierów czy duszenie małych myszoskoczków.Dobrze zaplanowana, precyzyjna, często dotyczyła przypadkowych wydarzeń.Nie można było spuszczać jej z oka ani na chwilę.A i tak, kiedy wydawało nam się, że jej pilnujemy, potrafiła się nas pozbyć.Pora lunchu była najniebezpieczniejszym okresem w ciągu dnia.Oboje z Antonem chcieliśmy zachować jedyną naszą przerwę.Dyżurne wciąż bały się Sheili, chociaż znowu jej pilnowały.Któregoś dnia, kiedy oboje z Antonem kończyliśmy jeść kanapki w pokoju nauczycielskim, przybiegła z krzykiem jedna z dyżurnych, powtarzając wciąż imię Sheili.Mając w pamięci koszmar z pierwszego dnia, popędziliśmy za nią.Sheila dostała się do klasy jednej z nauczycielek.W bardzo krótkim czasie, w ciągu zaledwie dziesięciu, może piętnastu minut, zdewastowała całe pomieszczenie.Większość ławek była poprzewracana, a przedmioty leżące na nich pospadały na ziemię.Zasłony okienne leżały na ziemi zerwane, książki z biblioteczki porozrzucane, ekran jednej z maszyn uczących zniszczony.Nie wyobrażałam sobie, że w tak krótkim czasie można tyle zniszczyć.Otworzyłam drzwi.- Sheilo! - Odwróciła się na pięcie i spojrzała na mnie groźnie.W dłoni trzymała wskaźnik do map.- Rzuć to!Patrzyła na mnie przez(długą chwilę, ale posłuchała.Była u nas przez trzy tygodnie i wiedziała już, kiedy nie żartuję.Czułam, że jeśli uda mi się nakłonić ją do posłuszeństwa, będę mogła także wyprowadzić ją stamtąd spokojnie.Nie chciałam jej przestraszyć i sprowokować do ucieczki.Czyniąc tak, wyrządziłaby dalsze szkody, a poza tym przestraszyłaby się jeszcze bardziej i przestała myśleć racjonalnie.I tak dostrzegłam już w jej oczach przerażone spojrzenie dzikiego zwierzęcia.Zrozumiałam, jak trudno przychodziło jej zapanować nad swoim zachowaniem.Teraz jednak, rozejrzawszy się po zdewastowanej klasie, nie wiedziałam, co zrobię.Poczułam ogromną falę zniechęcenia.Odesłanie do cichego kąta nie było chyba adekwatną karą za zniszczenia sięgające kilkuset dolarów.Poza tym to nie była moja klasa, a więc rozwiązanie problemu nie leżało w mojej gestii.Kiedy udało mi się namówić Sheilę, aby przyszła do drzwi, zjawił się pan Collins w towarzystwie pani Holmes, nauczycielki, w której klasie się znajdowaliśmy.Gdy wreszcie wzięłam Sheilę za rękę, pan Collins ryczał już rozwścieczony.Niewątpliwie miał ku temu powody.Domyślałam się, jaką zaproponuje karę.Pan Collins należał do tych, którzy wierzyli w dawne metody wychowawcze, takie jak kara cielesna.Teraz złapał Sheilę za ramię.Ja trzymałam ją za szelkę od spodni i nie puszczałam.Mierzyliśmy się wzrokiem w milczeniu, a Sheila stała w napięciu między nami.Nie mogłam pozwolić, żeby ją zabrał.Tyle razy ją zapewniałam, że nikt jej tu nie skrzywdzi.Dość już była bita w przeszłości.Zbyt wielu ludzi nie dotrzymało swoich obietnic wobec niej.Nie mogłam na to pozwolić.Oboje z dyrektorem milczeliśmy.Czułam wzrastające napięcie.Czułam też pod palcami coraz bardziej napięte mięśnie Sheili.Wreszcie pan Collins odezwał się; mówił ochrypłym szeptem przez zaciśnięte zęby.Wyraził się bardzo jasno: miałam udać się z Sheila do jego gabinetu, żeby być świadkiem wymierzonej kary.O Jezu, pomyślałam.Niczego bardziej nie pragnęłam, jak handryczyć się z nim nad głową Sheili, niczym dwa psy, które walczą o kość.Ale nie miałam wyboru.Nie mogłam się z nim zgodzić.Nie chciałam też, żeby Sheila pomyślała, że tak jest.Warczeliśmy, wyrzucając z siebie strzępy zdań.Dyrektor tracił cierpliwość.- Panno Hayden, nie żartuję, pójdzie pani ze mną albo jeszcze dzisiaj straci pani pracę.Nie obchodzi mnie, co będzie dalej.Czy to jasne?Patrzyłam na niego w milczeniu, a w mojej głowie kotłowały się najróżniejsze myśli.Miałam umowę na czas nieokreślony.Należałam do związków zawodowych.Nie mógł mnie wyrzucić.To były te bardziej rozsądne myśli, gdzieś głębiej zaś czułam strach.Co zrobię, jeśli mnie wywalą? Czy znajdę inną posadę nauczycielki w tym samym mieście? Kto zajmie się moją klasą? Już wcześniej zdarzyły mi się równie porywcze występy.Czy ten będzie następny? I po co? Dla dzieciaka, który i tak ma zostać odesłany do szpitala? Miałam stracić pracę dla dziecka, które znałam zaledwie od trzech tygodni, które prędzej czy później i tak pójdzie gdzieś dalej, które nikogo nie obchodziło? Co pomyślą inni, jeśli stracę pracę? Czy Chad będzie mnie jeszcze chciał? Jak to wyjaśnię mamie? Co pomyślą ludzie? Pod ciężarem najgorszej z możliwych wymówek wypuściłam szelkę.Pan Collins odwrócił się i poprowadził Sheilę korytarzem.Poszłam za nimi, ale czułam się jak skończony zdrajca.Może oni mieli rację.Dwukrotnie w ciągu ostatnich trzech tygodni straciłam kontrolę nad Sheila.Może rzeczywiście jej miejsce było w stanowym szpitalu.Nie wiedziałam, co myśleć.Opadłam na krzesło w gabinecie pana Collinsa.Sheila zachowała spokój.Wydawała się o wiele spokojniejsza niż ja.Weszła do pokoju razem z panem Collinsem i stanęła potulnie.Milczała i nie patrzyła na mnie.Pan Collins zamknął drzwi [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

bezglutenowo.pev.pl