Herbert Frank Bog Imperator Diuny (2)

Podstrony

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Przyjmę je w Fałszywej Siczy.""Panie, czy wybór tego miejsca coś znaczy?""To kaprys.Wychodząc powiedz Duncanowi, że może wziąć drużynę strażniczek i przeczesać miasto na wypadek kłopotów."Czekając w Fałszywej Siczy na delegację Bene Gesserit, Leto uśmiechnął się na wspomnienie tej rozmowy.Mógł sobie wyobrazić reakcje w całym Mieście Świątecznym na pojawienie się zaniepokojonego Duncana dowodzącego drużyną Mówiących-do-Ryb."Jak nagłe milczenie żab, gdy zjawia się drapieżnik." Teraz, kiedy Leto był już w Fałszywej Siczy, stwierdził, że jest zadowolony z tego wyboru.Swobodnie uformowana z nieregularnie rozmieszczonych kopuł budowla na skraju Onn, Fałszywa Sicz, miała prawie kilometr średnicy.Początkowo mieszkali w niej Muzealni Fremeni, teraz zaś była ich szkołą.Wszystkie korytarze i izby patrolowały czujne Mówiące-do-Ryb.Sala przyjęć, w której oczekiwał Leto, miała owalny kształt, prawie dwieście metrów długości i była oświetlona przez gigantyczne kule świętojańskie, unoszące się jakieś trzydzieści metrów nad posadzką.Światło dodatkowo przytłumiało spokojne brązy imitacji kamienia, z której wykonana była cała budowla.Leto czekał na niskiej półce pod jedną ze ścian sali, wyglądając na zewnątrz przez półkoliste okno, większe niż jego ciało.Otwór okienny znajdujący się na wysokości czterech pięter ukazywał widok na resztkę dawnego Muru Zaporowego, zachowanego dla swych jaskiń po urwistej stronie, gdzie drużyny Atrydów zostały onegdaj wybite przez harkonneńskich agresorów.Skrzące się światło Pierwszego Księżyca srebrzyło zarysy zbocza.Urwisko pokryte było plamkami ognia, odkrytymi płomieniami tam, gdzie kiedyś żaden Fremen nie zdradziłby swej obecności.Światełka na moment znikały, gdy przechodzili przed nimi ludzie - Muzealni Fremeni wypróbowujący swe prawo do zajmowania świętych miejsc."Muzealni Fremeni" - pomyślał Leto.Myśleli tak wąskimi kategoriami, mieli tak ciasne horyzonty!"Ale dlaczego mam się temu sprzeciwiać? Są dokładnie tym, czym ich uczyniłem."Leto dosłyszał w tej chwili delegację Bene Gesserit.Idąc intonowały pieśni.Moneo wyprzedzał je wraz z grupą strażniczek, które zajęły miejsca przy półce Leto.Zatrzymał się tuż przed podwyższeniem, spojrzał na Leto i odwrócił się do reszty sali.Bene Gesserit weszły w dwóch rzędach, dziesięć kobiet prowadzonych przez dwie Matki Wielebne w tradycyjnych czarnych szatach.- Ta po lewej to Anteac, Luyseyal idzie po prawej - powiedział Moneo.Imiona miały przypomnieć Leto wcześniejsze wieści o tych Matkach Wielebnych, przyniesione przez Monea, podnieconego i nieufnego.Moneo nie lubił czarownic."Obie są Prawdomówczyniami - powiedział Moneo.- Anteac jest o wiele starsza od Luyseyal, ale ta ostatnia ma być ponoć najlepszą Prawdomówczynią jaką mają Bene Gesserit.Możesz zauważyć, Panie, że Anteac ma na czole bliznę, której pochodzenia nie byliśmy w stanie wyjaśnić.Luyseyal ma rude włosy i wydaje się nadzwyczaj młoda, jak na kogoś o jej reputacji."Obserwując zbliżanie się Matek Wielebnych ze swą świtą, Leto poczuł nagły przypływ wspomnień.Kaptury kobiet były naciągnięte na głowy, ukrywając ich twarze.Służące i akolitki szły za nimi w pełnym szacunku oddaleniu.Wszystko to było mu znane.Niektóre schematy nigdy się nie zmieniają.Te kobiety mogłyby wchodzić do prawdziwej siczy, a witać mogli je autentyczni Fremeni."Ich głowy wiedzą to, czemu przeczą ich ciała" - pomyślał.Dociekliwy wzrok Leto ukazywał mu służalczą ostrożność w ich oczach, choć szły przez długą salę jak osoby ufne w swą religijną władzę.Leto sprawiała przyjemność myśl, że Bene Gesserit posiadały tylko taką władzę, na jaką on im pozwalał.Było dlań oczywiste, dlaczego jest tak pobłażliwy.Ze wszystkich ludzi w Imperium Bene Gesserit były doń najbardziej podobne, chociaż ograniczone do wspomnień tylko swoich przodkiń i równoległych kobiecych tożsamości dziedziczonych w rytuale - mimo to każda z nich istniała jako coś w rodzaju zintegrowanego tłumu.Matki Wielebne przystanęły w wymaganej odległości dziesięciu kroków od Leto.Ich orszak rozstawił się po obu stronach delegacji.Leto bawiła myśl przywitania ich głosem i tożsamością swojej babki, lady Jessiki.Bene Gesserit oczekiwały tego i nie rozczarował ich.- Witajcie, siostry - powiedział [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

bezglutenowo.pev.pl