Podstrony
- Strona startowa
- Cook Robin Zabawa w boga by sneer
- Cook Robin Rok interny by sneer
- Cook Robin Zabojcza kuracja by sneer
- Cook Robin Dopuszczalne ryzyko by sneer
- Cook Robin Zaraza by sneer
- Cook Robin Dopuszczalne ryzyko
- Cook Robin Zabojcza kuracja
- James Jones Stad do wiecznosci
- Okruchy swiatla Montgomery
- Andy McNab Kryptonim Bravo Two Zero
- zanotowane.pl
- doc.pisz.pl
- pdf.pisz.pl
- frenetic.opx.pl
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Jeśli król Roztropny mówił prawdę, nie było dla Księstwa Koziego nadzieina przetrwanie zimy. Władczy ma szpiegów.Od nich dostaje raporty, które przynosi mnie.Na ra-zie muszą pozostać tajemnicą, aż będziemy mieli dość sił, by uderzyć na KsięstwoNiedzwiedzie, albo zdecydujemy oddać je przyjaciołom Krzepkiego na szkarłat-nych okrętach.Tak.Taki jest plan twego brata.Odepchnąć Zawyspiarzy od Księ-stwa Koziego.Potem zwrócić ich przeciw Krzepkiemu.Niech sami go ukarzą.Posunął się do tego, że wysłał fałszywe wołanie o pomoc, w nadziei zwabienianaszych okrętów ku zagładzie . Trudno dać wiarę! Szpiedzy Władczego to potwierdzają.A jeszcze obawiam się, że nie możemydłużej obdarzać zaufaniem twojej połowicy.Władczy zwrócił uwagę, że podczaswizyty księcia Krzepkiego znajdowała wiele pretekstów, by pozostawać z nimsam na sam.Obawia się, iż knuła z naszymi wrogami, by przejąć tron . To nie tak!!! Siła zaprzeczenia przeszła przez całe moje ciało jak ostrzemiecza.Chwilę znowu tonąłem, zagubiony, osamotniony w nurtach przepływają-cej przeze mnie Mocy.Książę Szczery zorientował się w sytuacji, ponownie mnieuratował. Musimy uważać na chłopca.Nie ma dosyć siły na taką służbę.Ojcze, błagamcię.Ufaj mojej pani.Ona nie zdradzi.I ostrożnie traktuj słowa szpiegów Władcze-go.Sprawdz ich przez swoich zaufanych, nim zawierzysz wieściom i podejmieszdziałanie.Naradz się z Cierniem.Przyrzeknij mi . Nie jestem głupcem, Szczery.Wiem, jak zachować tron . Dobrze więc.Dobrze.Upewnij się, żeby zadbano o chłopca.Nie jest do tegoprzygotowany .Ktoś szarpnął mnie za rękę, jakby ją wyrwał z rozpalonego pieca.Opadłem doprzodu, głowa zwisła mi między kolanami, świat zawirował w szaleńczym tańcu.352 Król chwytał oddech z trudem, jak po wyczerpującym biegu.Trefniś wetknął miw dłoń kielich z winem i zaraz jął poić swego pana.Nagle rozległ się głos Osiłka: Coś ty zrobił królowi? Obaj cierpią! w głosie karła czaił się strach. Rozmawiali zupełniespokojnie i naraz to! Zabierz te przeklęte kadzielnice! Chyba zabiłeś ich obu! Ciszej, błaznie! Jak śmiesz mnie obwiniać!Osiłek w pośpiechu obszedł komnatę, zbierając dymiące kadzielnice i ga-sząc żar miedzianym kubkiem.Po chwili otworzył szeroko okna, wpuszczającchłód lodowatej zimowej nocy.Zwieże powietrze otrzezwiło mnie nieco.Zdoła-łem usiąść i wypić łyk wina.Stopniowo zaczynałem odzyskiwać pełną świado-mość.Nadal siedziałem, gdy do komnaty niczym burza wpadł książę Władczy, py-tając, co się stało.Skierował pytanie do mnie, bo błazen pomagał Osiłkowi pro-wadzić króla do łoża.Pokręciłem głową bez słowa, nie musiałem udawać, że byłem ledwie żywy. Co z królem? Wydobrzeje?! krzyknął do Osiłka.Sługus natychmiaststawił się przed swoim panem. Chyba dochodzi do siebie, książę.Nie mam pojęcia, co mu się stało.%7ład-nych szczególnych objawów, a zmęczony jest, jakby startował w wyścigu.Jegozdrowie nie pozwala na podobne uniesienia, książę.Najmłodszy syn królewski zwrócił na mnie grozne spojrzenie. Coś zrobił mojemu ojcu? warknął. Ja? Nic. Przynajmniej to była prawda.Cokolwiek się stało, było wyni-kiem działania króla i księcia Szczerego. Rozmawialiśmy.Poczułem się ciężki.Oszołomiony.Słaby.Jakbym tracił przytomność. Spojrzałem na Osiłka. Czyto może sut? Może przyznał.Popatrzył niespokojnie na księcia. Codziennie muszęzwiększać dawkę, żeby w ogóle były jakieś efekty.A król ciągle się skarży, że. Cisza!!! ryknął książę.Pokazał na mnie, jakbym był śmieciem. Za-bierz go stąd.Wracaj zaraz i zajmij się królem.W tej samej chwili monarcha jęknął przez sen, a ja znowu poczułem muśnięcieMocy.Włosy stanęły mi dęba. Nie zmienił zdanie książę Władczy. Idz od razu do króla.Błaznie,zabierz stąd bękarta.I dopilnuj, żeby służba nie zaczęła Plotkować.Będę wiedział,kogo winić.Szybciej! Z moim ojcem dzieje się coś złego.Sądziłem, że dam radę wyjść sam, ale nie zdołałem nawet wstać.Trefniśwsparł mnie ramieniem, podniosłem się, zachwiałem, ruszyłem jakbym szedłna szczudłach.Osiłek był tuż przede mną, a zaraz potem daleko, podłoga kołysałami się pod stopami jak pokład płynącego statku.Dalej pójdę sam powiedziałem karłowi, gdy minęliśmy próg.On tylko pokręcił głową.353 Jesteś za słaby oznajmił spokojnie, objął mnie ramieniem i powlókł zesobą, prowadząc jakiś bezsensowny monolog.Niczym dwaj najlepsi przyjacie-le pokonaliśmy schody i wreszcie stanęliśmy przed moją komnatą.Jeszcze cośtrajkotał, gdy otwierałem drzwi.Wprowadził mnie do środka. Idz już rzekłem nieco rozdrażniony.Chciałem się tylko położyć. Tak? A co z moim królem? Co mu zrobiłeś? Nic! wycedziłem przez zęby, siadając w nogach łóżka.Zaczynało mi ło-motać w głowie.Wywar z kozłka lekarskiego.Koniecznie.Nie miałem ani szczyp-ty tego ziela. Zrobiłeś! Zapytałeś go o pozwolenie i wziąłeś za rękę.A w następnej chwiliobaj dyszeliście jak ryby bez wody. W następnej chwili? Dla mnie trwało to długie godziny.Myślałem, żeminęła cała noc
[ Pobierz całość w formacie PDF ]