James P.D Czarna wieza

Podstrony

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Dalgliesh, który zostawał za nią sekundę z tyłu, miał wrażenie, że jest wyjątkowym ślamazarą.Początkowo pracowali w milczeniu.Zastanawiał się czy to odpowiednia chwila, by zapytać - oczywiście taktownie - jak doszło do nieporozumienia, w wyniku którego nikt nie odwiedził ojca Baddeleya tej ostatniej nocy.Widocznie detektywa onieśmielił przydługi pobyt w szpitalu.Wreszcie odezwał się z wysiłkiem:- Pewnie jestem przewrażliwiony, ale wydaje mi się, że ktoś powinien zostać z ojcem Baddeleyem tej nocy, kiedy umarł, a przynajmniej zajrzeć do niego później i sprawdzić, czy wszystko jest w porządku.Pomyślał jednocześnie, iż łatwo odeprzeć jego zarzut wytykając mu, że nie ma prawa mówić tego człowiek, który nie przejmował się staruszkiem prawie trzydzieści lat.Lecz ona odparła z rozgoryczeniem, niemal skwapliwie:- Ma pan rację, źle się stało.Z medycznego punktu widzenia byłoby to bez znaczenia, ale nie powinno dochodzić do takich nieporozumień.Ktoś z nas powinien do niego wstąpić.Chce pan ten trzeci koc? Jeśli nie, zabiorę go do Folwarku Toynton, to jeden z naszych koców.- Dwa wystarczą.Co się właściwie stało?- Ojcu Baddeleyowi? Zmarł na ostre zapalenie mięśnia sercowego.- Chodzi mi o to, jak doszło do tego nieporozumienia.- Po powrocie ze szpitala podałam mu na obiad kurczaka z sałatką i przygotowałam do poobiedniego odpoczynku.Właściwie był już gotowy.Później Dot zaniosła mu podwieczorek i pomogła się umyć.Ubrała go w pidżamę, a on nalegał, by na wierzch włożyła mu sutannę.Tuż po wpół do siódmej usmażyłam mu tu, w kuchni, jajecznicę.Upierał się wręcz, że pozostałą część wieczoru chce spędzić samotnie, jeśli oczywiście nie liczyć wizyty Grace Willison, ale ja powiedziałam, iż ktoś przyjdzie około dziesiątej, i odniosłam wrażenie, że mu to odpowiada.Obiecał, że gdyby był w potrzebie, zastuka pogrzebaczem w ścianę.Potem zaszłam po sąsiedzku do Millicent, z prośbą, by zwróciła na niego uwagę, a ona oznajmiła, że wieczorem może do niego zajrzeć.Przynajmniej tak zrozumiałam.Natomiast Millicent myślała, że to ja albo Eric go odwiedzimy.Jak mówiłam, nie powinno to się wydarzyć.To moja wina, nie Erica.Jako jego pielęgniarka powinnam się była upewnić, że przed pójściem do łóżka Michael został odpowiednio dopatrzony.Dalgliesh zapytał:- Dlaczego się upierał, żeby zostać sam? Czy czekał na jakiegoś gościa?- Kogóż to on mógł się spodziewać poza biedną Grace? Myślę, że zmęczył się ludźmi w szpitalu i po prostu pragnął spokoju.- Czy wszyscy znajdowaliście się tej nocy w Folwarku Toynton?- Tak, poza Henrym, który nie wrócił z Londynu.Gdzie niby mielibyśmy być?- Kto rozpakował jego walizkę?- Ja.Zabrano go do szpitala nagle, więc miał ze sobą niewiele rzeczy, tylko te, które znaleźliśmy przy łóżku i spakowali.- Biblię, modlitewnik i dziennik?Zerknęła na niego, ale jej twarz niczego nic wyrażała.Po chwili znów zaczęła oblekać koc.- Tak.- I co pani z tym zrobiła?- Zostawiłam wszystko na stoliczku przy jego fotelu.Może później gdzieś to przesunął.Tak więc dziennik towarzyszył ojcu Baddeleyowi w szpitalu.Zapiski byłyby aktualne.I jeśli Anstey nic kłamał, że nazajutrz dziennika już nie było, to ktoś musiał go zabrać w trakcie tych dwunastu godzin.Detektyw zastanawiał się, jak sformułować następne pytanie, żeby nie wzbudzić jej podejrzeń.Zagaił swobodnym tonem:- Może i zaniedbaliście go za życia, ale za to bardzo sumiennie zajęliście się nim po śmierci.Najpierw kremacja, a potem pochówek.Czy to nie zbytek sumienności?Ku jego zdumieniu wybuchnęła, jakby sprowokował ją do podzielenia się uzasadnionym oburzeniem:- Oczywiście, że tak! Żałosne! Ale to wina Millicent.Powiedziała Wilfredowi, że Michael wielokrotnie wyrażał życzenie, aby spalono jego ciało.Nie wiem, kiedy ani dlaczego tak mówił.Mimo że byli sąsiadami, raczej się sobie nie zwierzali.W każdym razie właśnie tak oznajmiła [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

bezglutenowo.pev.pl