James P. Hogan Najazd z przeszlosci

Podstrony

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Gdzie studiowałeś?- Och, byłem przez pewien czas w Korpusie Inżynierii, a poza tym myślę, że podłapałem trochę wiadomości tu i tam.- Jeśli ona tam w środku rozmawiała z delegacją Farnhilla, to oczywiście musiała być czymś więcej niż zwykłą recepcjonistką.To po co, u diabła, wyszła na parking, by okazać uprzejmość żołnierzom?- Ilu jeszcze inżynierów jest tutaj? - spytała niedbale, patrząc na resztę oddziału.Oczywiście była to forma nawiązania rozmowy, a nie pytanie na serio.Żołnierze poruszyli się niezręcznie i wymienili lękliwe spojrzenia, nie mogąc się zdecydować, czy mówi ona poważnie, czy tylko robi sobie z nich widowisko.Ale Kath mówiła dalej tak swobodnie i naturalnie, że ich skrępowanie zaczęło z wolna ustępować.Zaczęła od pytań jak się im podoba Franklin i po dziesięciu minutach oczarowała ich zupełnie.Wkrótce wszyscy trajkotali jak dzieciaki na letnich wakacjach - włącznie ze zmiennikami, którzy nadeszli tymczasem z transportera.Ci, co mieli odpoczywać, jak widać, zapomnieli o tym.- Dzieje się tutaj coś bardzo dziwnego - powtórzył w duchu Colman.Ledwie mignęła mu, widziana kątem oka, rozczochrana postać wyłaniająca się z głównego wejścia, gdy postać go rozpoznała i zatrzymała się zaskoczona.Zwróciło to uwagę Colmana, który odruchowo spojrzał w tym kierunku i zobaczył Jaya Fallowsa.Zanim któryś z nich zdążył cokolwiek powiedzieć, o kilka kroków z tyłu pojawił się Bernard Fallows, ujrzał Colmana i stanął jak wryty.Było za późno, by mógł się wycofać, a niemożliwe, by iść dalej.Minęło kilka niezręcznych sekund.Bernard okazywał wszelkie oznaki bolesnego ataku zażenowania i złego samopoczucia, z równoczesną ostrą niezdolnością zrobienia czegokolwiek, by je przezwyciężyć.Colman nie uważał, by miał najmniejszy obowiązek zrobienia pierwszego kroku.Wzrok Bernarda przesuwał się od Colmana do Kath i Colman natychmiast zorientował się, że ci dwoje już się znają.Bernard miał minę, jakby chciał odezwać się do niej, a równocześnie nie mógł tego zrobić w obecności Colmana.A wówczas Jay, który patrzył to na jednego, to na drugiego, podszedł do ojca i zaczął mu coś po cichu perswadować.Bernard zawahał się, znowu z ukosa spojrzał na Colmana, wziął głęboki oddech i z Jayem u boku zbliżył się niezdecydowanie.- Dawnośmy się nie widzieli - wyjąkał.Jego wzrok uciekał na bok, aż wreszcie Fallows spojrzał Colmanowi wprost w oczy.Steve, wiesz, wtedy na statku w sali pomp, ja, eee, ja.- Nie ma sprawy - przerwał Colman.- Każdemu mogło się zdarzyć.Dajmy sobie spokój z tym i z innymi bzdurami, które mamy za sobą.Bernard z ulgą kiwnął głową, lecz zwracając się do Kath, która patrząc z ciekawością zbliżyła się do nich, nadal miał nieszczęśliwą minę.Wyglądało, że chce coś powiedzieć, ale nie wie, jak zacząć.Jay ze swej strony coraz lepiej przyswajał sobie chirońską bezpośredniość.- Interesują nas ci ludzie w środku - powiedział.- Szczególnie mego tatę.Dziwne, że mu o tym nic nie powiedziano.Bernard drgnął zaskoczony, ale Kath ani nie obraziła się, ani zdziwiła.- Przypuszczałam, że tak będzie - odpowiedziała, lekko skinąwszy głową.- Nanook mi o tym powiedział.- Spojrzała na Bernarda.- Nie mamy tu wielu tajemnic - dodała.- Farnhill powiedział, że to należy do planu wymiany wizyt, ale ta dymna zasłona jest dla nas zupełnie przezroczysta, o czym nie wie, bo nigdy o to nie pytał.Próbują robić rozpoznanie zakładów na wypadek, gdyby następnie zdecydowali się je przechwycić.Dlatego przyjechał z nimi twój szef, Merrick - by ocenić, czy jego inżynierowie potrafiliby nimi pokierować.Wybrał Waltersa i Hoskinsa jako przyszłych szefów, jeśli Dyrektoriat zdecyduje się na takie posunięcie.Początkowe zaskoczenie Bernarda jej szczerością szybko ustąpiło uczuciu goryczy, gdy zdał sobie sprawę, że słowa Kath potwierdzają jego najgorsze obawy.Dotychczas uparcie trzymał się resztek nadziei, że może fałszywie ocenił sytuację.Teraz, gdy nadzieja znikła, załamał się w widoczny sposób.Jay wbił wzrok w ziemię.Colman starał się wydusić z siebie jakiekolwiek słowa.Kath przez parę sekund przyglądała się im w milczeniu, ale równocześnie z jakiejś przyczyny zdawała się rozbawiona sytuacją.Spojrzenie Bernarda wyrażało niepewność zmieszaną z urazą.- Sądzę, że wiem, o czym myślisz - powiedziała Kath.- Ale nie martw się o to.Farnhill ani Merrick nie będą tu nam rozkazywać.Hoskins nie ma żadnego poważnego doświadczenia z techniką wysokostrumieniową, Walters jest niezły, ale niedbały, gdy idzie o szczegóły.Jeśli ludzie stąd mieliby zaakceptować kogoś nowego, to tylko takiego, który znałby się na ich robocie i którego obecność nie wprowadziłaby nawet najmniejszego elementu ryzyka.- Ale właściwie.co chcesz przez to powiedzieć? - zapytał Bernard podejrzliwie, a równocześnie nie wierząc własnym uszom.Twarz Kath znowu rozjaśniła się szelmowskim uśmiechem.– To wszystko, co zamierzałam powiedzieć - odrzekła.- Przynajmniej w tej chwili.Po prostu sądziłam, że będzie ci przyjemnie to usłyszeć.Zwróciła się do Jaya zmieniając temat.- Cżang opowiadał o tobie memu synowi Adamowi, Adam zaś twierdzi, że powinieneś wpaść do niego, Jay.Mieszka we Franklinie, czyli niedaleko.Mógłbyś to zrobić?- Wspaniała myśl.Oczywiście wpadnę.Jak dowiedzieć się o drogę? Przez sieć?- No, to już wiesz - uśmiechnęła się Kath.Jay zerknął na Colmana, a później spojrzał w oczy Bernardowi.Świtała w nich nowa nadzieja, coraz silniejsza w miarę, jak zaczynał pojmować ukryte znaczenie słów Kath.Jay zawahał się, ale w końcu zdecydował, że ojciec jest we właściwym nastroju.- Wiesz, tato, ta planeta jest niezbyt bezpieczna - powiedział grobowym głosem.- Wszędzie strzelają do ludzi, i tak dalej.Działając na własną rękę, mógłbym się wplątać w niebezpieczne sprawy.Jestem pewien, że byłbym znacznie spokojniejszy, gdybym miał fachową ochronę.Bernard spojrzał na niego podejrzliwie.- Coś ty znowu wykombinował?Jay wyszczerzył zęby z odrobiną zakłopotania.- Eeee.czybyś się bardzo wściekał, gdybym poprosił, by Steve poszedł tam ze mną?- Jestem pewna, że Adam strasznie by się ucieszył – wtrąciła Kath.Rzuciła Bernardowi wyczekujące spojrzenie, zdolne stopić misę odrzutową Mayflowera ll.Bernard spojrzał na Kath, na Colmana, na Jaya i w końcu znowu na Colmana.Został pokonany i wiedział o tym.A po tajemniczym oświadczeniu Kath nie był skłonny spierać się zbyt mocno.- Do licha, przecież nie jest aż tak źle.Nikt nie musi go pilnować, by nie został zastrzelony - odpowiedział [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

bezglutenowo.pev.pl