Jan od Krzyża, Dzieła

Podstrony

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Agar nazywała również miejsce, gdzie się jejanioł pokazał i miała je w wielkiej czci, mówiąc: Zaiste tutaj widziałam plecy widzącegomię (tamże, 16, 13).5.Trzeci rodzaj, to niektóre miejsca, które Bóg sobie obiera, aby Go tam szczególnie czczonoi służono Mu.Takim miejscem była (s.395) góra Synaj, na której dał Bóg prawo Mojżeszowi(Wj 24, 12).Również to miejsce, które Bóg wskazał Abrahamowi, by na nim złożył ofiarę zeswego syna (Rdz 22, 2).Wreszcie góra Horeb, gdzie Bóg ukazał się naszemu ojcu Eliaszowi(7 Kri 19, 8).[Również święty Michał poświęcił dla chwały swojej miejsce na górze Gargano,którą ukazując biskupowi Sipontu objawił mu siebie jako stróża tego miejsca i polecił mu,aby starał się o zbudowanie na niej Bogu kościoła poświęconego czci aniołów.Najświętszazaś Panna wybrała w Rzymie miejsce pokryte śniegiem na znak, że przeznaczone jest naświątynię, którą miał wznieść pod Jej wezwaniem Patrycjusz].6.Samemu Bogu tylko wiadomo, dlaczego takie a nie inne miejsca wybiera dla swej chwały.My zaś powinniśmy wiedzieć, że wszystko to czyni dla naszego pożytku i dla przyjmowaniatam, jak zresztą i wszędzie, naszych modlitw, bylebyśmy je z żywą wiarą zanosili do Niego.Jednak w tych miejscach, które Kościół święty przeznaczył i poświęcił na modlitwę, możemymieć więcej pewności co do wysłuchania naszych próśb.Rozdział 43Mówi o innych pobudkach do modlitwy, stosowanych przez wiele osób, a mianowicie oróżnych ceremoniach.1.Próżne radości i niedoskonałość posiadania, jaką mają niektóre osoby co do rzeczy, októrych mówiliśmy, można jeszcze usprawiedliwić z powodu pewnej niezawinionejnieświadomości.Lecz już zupełnie nie do zniesienia jest wielkie przywiązanie niektórychosób do licznych ceremonii wprowadzonych przez ludzi mało oświeconych i pozbawionychprostoty wiary.Zostawmy na razie te praktyki oszałamiające wielością niezwykłych nazw czy też terminów,które nic nie znaczą, oraz inne rzeczy bezbożne, jakie ludzie głupi o duszy prostackiej izabobonnej zwykli mieszać do swoich modlitw.O tych praktykach, tak wyraznie złych igrzesznych, w których się kryje tajemny układ z szatanem, a co za tym idzie, pobudzającychBoga raczej do gniewu nizli do miłosierdzia, nie będę tutaj mówił.2.Zatrzymuję się tylko nad tymi, które nie są tak podejrzane, a których dzisiaj wiele osóbużywa z nierozumną pobożnością, przypisując (s.396) im wielką skuteczność i znaczenie.Pokładają wiarę w takich formułkach i praktykach, chcąc przez nie uzupełnić swą pobożnośći modlitwę.Sądzą, że jeśli jednej kropki zabraknie, lub cokolwiek opuszczą, Bóg niewysłucha ich modlitwy.Tym samym więc pokładają więcej ufności w tych praktykach isposobach niż w żywej modlitwie.Jest to wielkim lekceważeniem i obrazą Boga.%7łądają naprzykład, by w czasie Mszy świętej paliło się tyle, a nie mniej ani więcej świec, by jąodprawiał taki a taki ksiądz, by była o oznaczonej godzinie, a nie wcześniej czy pózniej.Wymagają, by modlitwy i nabożeństwa były takie, a nie inne i to w czasie ściśle oznaczonym;by im towarzyszyły pewne ceremonie, których nie można zmieniać ani przesunąć ich pory.Wymagają również, aby osoba, która je odprawia, miała pewne oznaczone przymioty iwłaściwości.Jeśli zabraknie czegoś z tego, co sobie wymyślili, mniemają, że modlą się napróżno.3.Gorszą jeszcze rzeczą, [której nie można tolerować,] jest to, że niektóre osoby pragnąodczuć w sobie jakiś skutek i objaw spełnienia swej prośby.Pragną otrzymać jakiś znak, żemodlitwa ich i towarzyszące jej ceremonie zostały przyjęte; jest to niczym innym, jak tylkokuszeniem i obrażaniem Pana Boga.Zabobony te taki wywołują gniew Boga, iż pozwalaszatanowi, ażeby im dawał uczuć i usłyszeć pewne rzeczy, zupełnie zresztą tym duszomniepożyteczne, a tym samym wprowadzał je w błąd.Dusze bowiem, powodujące się takimizabobonami, na taką zasługują karę.Usiłują bowiem otrzymać przez swe modlitwy to, czegopragną, chociażby to było nawet sprzeczne z wolą Bożą.Nie mając zaś pełnej ufności wBogu, nie odnoszą z tego wszystkiego prawdziwej, duchowej korzyści.Rozdział 44Poucza, jak należy przez nabożeństwa kierować ku Bogu radość i wysiłki woli.l.Wspomniane osoby powinny pamiętać, że im więcej wierzą w swoje praktyki, tym mniejufają Bogu i nie uzyskują od Niego tego, czego pragną.Spotyka się i takie, które troszczą sięraczej o spełnienie swoich zachcianek niż o chwałę Bożą.I chociaż zdają sobie sprawę, żeBóg udziela tylko tego, co jest ku Jego chwale, to jednak, idąc za swą wolą i próżną radością,bez końca zanoszą prośby, by otrzymać to, czego pragną.O ileż lepiej postąpiłyby, gdybyzwróciły uwagę na rzeczy o wiele ważniejsze, prosząc Boga o prawdziwą czystość sumienia izrozumienie, co czynić powinny dla swego zbawienia, nie dbając zupełnie o wszelkie prośbyinnego rodzaju.Bo jeśli uzyskają to, co najważniejsze, uzyskają również wszelkie inne dobro,choćby nie prosiły o nie, i to o wiele szybciej i skuteczniej, niżby same pragnęły.Przyrzekł tosam Boski Zbawiciel, mówiąc w Ewangelii: Szukajcie naprzód królestwa Bożego isprawiedliwości jego, a wszystko inne będzie wam przydane (Mt 6, 33).2.Taka więc modlitwa i prośba podoba Mu się najbardziej.Gdy się tedy pragnie osiągnąćspełnienie pragnień naszego serca, najlepiej jest zwrócić siły swej modlitwy do tego celu,który Bogu jest najmilszy.Otrzymamy wtedy nie tylko to, o co prosimy, tj.zbawienie, lecztakże to, co Bóg uzna za odpowiednie i dobre dla nas, choćbyśmy o to nie prosili.Wskazujena to Dawid, gdy mówi w jednym z psalmów: Bliski jest Pan wszystkim, którzy Gowzywają w prawdzie (Ps 144, 8).Wzywamy zaś Boga w prawdzie, gdy Go prosimy o rzeczyistotnie prawdziwe, a takimi są te, które dotyczą naszego zbawienia.Mówi bowiem dalejDawid: Spełni wolę tych, którzy się Go boją, prośbę ich wysłucha i zbawi ich.Strzeże Panwszystkich, którzy Go miłują (tamże, 144, 19-20).Ta bliskość Boga, o której mówiDawid, nie jest niczym innym, jak tylko spełnieniem prośby i udzieleniem łask, o które duszanawet nie myślała prosić.Czytamy bowiem w Piśmie św., że gdy Salomon prosił Boga ojedną rzecz zgodną z Bożym upodobaniem, to jest o mądrość, by mógł sprawiedliwie sądzić ikierować ludem, odpowiedział mu Bóg: Ponieważ się to więcej sercu twemu podobało, a nie prosiłeś bogactw i majętności, i sławy,ani dusz tych, którzy cię nienawidzili, ani też wielu dni żywota, aleś prosił mądrości iumiejętności, abyś mógł sądzić lud mój, nad którym cię ustanowiłem królem, mądrość iumiejętność dana jest tobie; a bogactwa i majętności dam ci tak, iż żaden z królów ani przedtobą, ani po tobie nie będzie tobie podobnym (2 Krn 1,11-12).I tak Bóg uczynił.Uspokoiłnadto jego wrogów, tak że nikt nie powstawał przeciw niemu, lecz wszyscy płacili mu daninę.Podobnie czytamy w Księdze Rodzaju, że Bóg przyrzekł Abrahamowi, który o to prosił,rozmnożyć potomstwo jego prawego syna jako gwiazdy na niebie.Nadto Bóg dodał: Ale isyna niewolnicy rozmnożę w naród wielki, ponieważ jest potomkiem twoim (21,13).3 [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

bezglutenowo.pev.pl