Jonathan Swift Podróże Gulliwera

Podstrony

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Pokazywał, że się natura w pózniejszych wiekach wyrodziła i ku schyłkowi miała, że w po-równaniu z przeszłością same tylko nędzne stwory wydaje.Ludzie byli pierwej daleko więksi,o czym nas historia, tradycja i znalezione olbrzymiej wielkości szkielety dostatecznie przeko-nują.Nauczał, że same prawa natury wymagały, abyśmy z początku byli wzrostu potężniejszegoniż teraz, gdzie najmniejszy przypadek, spadająca z góry dachówka, rzucony ręką dzieckakamień lub niepomyślny przewóz przez rzeczkę o śmierć nas może przyprawić.Z takichuwag wiele autor wyprowadzał moralnych wniosków o postępkach życia ludzkiego.Co domnie, myślę, że ludzie wszędzie prawią nauki moralne i mają nieprzezwyciężoną skłonnośćżalenia się na naturę, chociaż gruntownie rzecz roztrząsnąwszy, skargi te zarówno u nich, jaki u nas są zupełnie niesłuszne.Co do ich wojska, mówią, że Król Jegomość ma sto siedemdziesiąt sześć tysięcy piechoty,a trzydzieści dwa tysiące jazdy, jeżeli można dać taką nazwę wojsku, które składa się tylko zsamych kupców i rolników, w którym komendantami są panowie i szlachta, bez żadnego żoł-du i nagrody.Są oni wprawdzie doskonali w swej sztuce i arcydobrą zachowują karność,czemu nie trzeba się dziwić, ponieważ każdy rolnik ma za komendanta swego własnego pana,a każdy mieszczanin przedniejszych miasta swego obywateli, zwyczajem weneckim obranychprzez tajne głosowanie.Widziałem nieraz, jak pospolite ruszenie z Lorbrulgrudu musztrowano na wielkiej za mia-stem równinie, mającej dwadzieścia mil kwadratowych obszerności.Liczyło ono blisko dwa-dzieścia pięć tysięcy piechoty i sześć tysięcy kawalerii, lecz z przyczyny ogromu przez nichzajmowanej przestrzeni ściśle ich liczby oznaczyć nie mogłem.Kawalerzysta na koniu miałwysokość dziewięćdziesięciu stóp.Na jedno słowo komenderującego cała kawaleria wyjęła w75mgnieniu oka swoje szable i machała nimi w powietrzu.Imaginacja nie może sobie nic nad towiększego i bardziej uderzającego utworzyć; był to widok, jak gdyby naraz tysiące błyskawicpowietrze we wszystkich kierunkach przerzynało.Byłem ciekawy, dlaczego monarcha, którego państwo jest niedostępne, utrzymuje wojskatak wiele i w tak doskonałej karności.Dowiedziałem się o tym i z rozmów, które w tej mierzemiewałem, i z czytania książek historycznych.Przez wiele wieków naród ten cierpiał choro-bę, jakiej ludzkość cała podlega, kiedy panowie i szlachta dobijają się mocy, lud wolności, akról samowładztwa.Te rzeczy, chociaż mądrze przez prawa narodowe umiarkowane, byłypogwałcone czasem przez który ze stanów i stawały się wtedy przyczyną niezgod, kłótni iwojen domowych.Ostatnią z nich szczęśliwie zakończył przez wzajemny układ dziad monar-chy panującego.Pospolite ruszenie naówczas w królestwie ustanowiono za dozwoleniem wszystkich sta-nów i służbę swoją dotąd odbywa.76ROZDZIAA �SMYKról i Królowa jadą ku granicy.Gulliwer im towarzyszy.Opisanie, jakim sposobem wy-szedł z państwa tego i do Anglii się dostał.Zawsze czułem w sercu jakąś nadzieję, że kiedyś odzyskam wolność, chociaż nie mogłemzgadnąć, jakim sposobem, ani też wymyślić planu, który mógłby się powieść.Statek, na któ-rym się tam dostałem, pierwszy był z okrętów europejskich, o którym wiedziano, że się doich brzegów zbliżył, a Król wyrazny dał rozkaz, aby jak tylko się jaki ukaże, zaraz go na lądwyciągnięto i z ludzmi, i z całym ładunkiem na furgonie przyprowadzono do Lorbrulgrudu.Mocno tego pragnął, aby mi wynalezć żonę podobnego mnie wzrostu, dla rozmnożenia ro-dzaju mego.Ale wolałbym umrzeć aniżeli płodzić dzieci nieszczęśliwe, przeznaczone, żebyje sadzano jak kanarki w klatkę, a może nawet osobom znacznym w królestwie sprzedawanojak małe zwierzątka.Prawda, że obchodzono się ze mną bardzo dobrze, byłem faworytemwielkiego Króla i Królowej, byłem pieszczochem całego dworu, ale było to na takiej stopie,że uwłaczało godności mojej natury ludzkiej.Nie mogłem także zapomnieć o mojej drogiejfamilii, którą u siebie w domu zostawiłem.Pragnąłem być wśród ludzi, z którymi mógłbymżyć jak z równymi sobie i przechadzać się po ulicach i polach bez bojazni, żeby mnie kto nieroztrącił nogą albo jak żabę lub pieska nie rozdeptał.Lecz uwolnienie moje zdarzyło się prę-dzej, niżelim się mógł spodziewać, a to sposobem osobliwszym, tak jak go wiernie opiszę zewszystkimi tego cudownego zdarzenia okolicznościami [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

bezglutenowo.pev.pl