Carroll Jonathan Calujac ul

Podstrony

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Szarpnął mocno, aż dwa guziki od-leciały i potoczyły się po peronie.Twarz miał beznamiętną.Pochylił się i zajrzał mi podkoszulę. Trza być ostrożnym.Nie chcę, coby ktoś mnie nagrał czy coś takiego.No dobra,Gordon Cadmus.Co pan chce wiedzieć? Brał pan w tym udział? Tak, byłem tym drugim od lewej. Wybuchnął takim śmiechem, że aż łzy poto-czyły mu się po policzku.Tak mu się spodobało, że powtórzył to jeszcze raz.Gdy skoń-czył, westchnął. Nawet nie zapyta pan, dlaczego w ogóle chcę rozmawiać? Zapytam. Bo potrzebuję forsy.Zresztą jak wszyscy, no nie? Pańska dziewczyna zapłaciła mipołowę z góry, a drugą połowę dostaję po rozmowie. Dała panu pieniądze? Tak! Dwa i pół tysiąca teraz i drugie tyle potem. O Boże! Pięć tysięcy dolarów? Nic pan nie wiedział? Fajną ma pan dziewczynę.No więc tak, byłem tam. Kto wydał polecenie?Spojrzał na sufit.Narastał łoskot nadjeżdżającego pociągu. To nazwisko i tak nic panu nie powie. Nie szkodzi, niech pan mówi. Herman Ran5�l.Ale ludzie mówią, że rozkaz przyszedł z tajemniczego Wschodu,wie pan, o co chodzi.Ran5�l po prostu działa na polecenie jakiejś szychy z Birmy.Cadmus z kolesiami weszli w drogę gościom, co importują herę.I chyba wlezli w towszystko za głęboko. Co się stało z tym facetem, który był razem z panem? Zmarł na raka jelita grubego.Przyjemne, co? Najpierw dają ci worek na twoje wła-sne gówno, a potem sam lądujesz w worku i jesteś kupą gówna.Dobrze pan zna swojądziewczynę? Jak, u diabła, udało jej się mnie znalezć? To przecież nie taka łatwa spra-wa.A ona se po prostu weszła i powiedziała: Hej, może pogadamy? Podoba mi się tou kobiet.110Kilka tygodni wcześniej Cass dała mi numer telefonu Iwana, więc zadzwoniłemi spytałem, czy jest dobry we włamywaniu się do sieci komputerowej.Powiedział, że jestnajlepszy.Poprosiłem, żeby zdobył wszelkie dostępne informacje o Hermanie Ran5�lui Bradleyu Erskinie.Podałem mu wszystkie szczegóły, lecz wymogłem, by ani słowemnie wspominał o tym Cass.Dobry z niego facet, zadawał tylko niezbędne pytania i nicwięcej.Wróciłem do Crane s View, żeby raz jeszcze porozmawiać z panią Ostrovą i znalezćw komisariacie kilka ważnych dokumentów.Zadzwoniłem do Franniego i powiedzia-łem, że przyjeżdżam.Gdy stanąłem przed drzwiami jego domu, znalazłem kartkę z in-formacją, że będzie na kolacji.Miał kasetę wideo z nowym odcinkiem Wallace a i Gro-mita (nasz ulubiony film), więc mogliśmy sobie zjeść stek przed telewizorem.Gdy jechałem przez Main Street, zadzwonił mój telefon.Był to Edward Durant.Zakilka dni wybierał się do szpitala i chciał, żebym miał jego numer, tak na wszelki wy-padek.Zapytał, co nowego.Zamiast odpowiedzieć, spytałem, czy kiedykolwiek słyszało człowieku nazwiskiem Herman Ran5�l. Pewnie, że znałem Hermana.Przez całe lata był grubą rybą.Chodził na meczeGigantów z Albertem Anastasią.To z polecenia Ran5�la zabito Gordona Cadmusai tamtych dwóch.Umarł we śnie kilka lat temu w Palm Springs.Stary szczęściarz. A co z Bradleyem Erskine em? Erskine? Ależ, Sam, wszystko opowiedziałem twojej przyjaciółce, gdy przyszła domnie w odwiedziny.Zapisała każdy szczegół.Byłem przekonany, że wszystko ci przeka-że.Nie? Cóż za czarująca kobieta.I niewątpliwie twoja wielbicielka! Veronica była u pana? To pan opowiedział jej o Ran5�lu i Erskinie? Kiedy tobyło? Jakiś tydzień temu.Nie, więcej, dziesięć dni.Wokół słychać było wycie syren, ale po ostatnich słowach Duranta nie zwracałemna nie uwagi.%7łyczyłem mu wszystkiego dobrego w szpitalu i błyskawicznie się rozłą-czyłem.Przez chwilę zapomniałem, gdzie jadę.Dlaczego Veronica nie powiedziała mi, że roz-mawiała z Durantem? Dlaczego kłamała, że sama znalazła Erskine a, skoro i tak wiedzia-ła, że Durant mi powie? Jedynym wytłumaczeniem było to, że dowiedziała się wszyst-kiego, co możliwe o tym człowieku, by potem wręczyć mi to w prezencie.Ale dlaczegowciąż mieszała się do mojej pracy? Ta noc, którą spędziliśmy razem po tym, jak znala-złem ją przed domem, była zupełnie w porządku, z tą tylko różnicą, że zachowywaliśmysię ostrożniej niż zwykle.Dotykaliśmy się niepewnie i z wahaniem.Nie widziałem jejod tamtego czasu, ale rozmawialiśmy kilka razy przez telefon.Ostrożnie.Ocknąłem się z zamyślenia, gdy minęła mnie karetka i pomknęła do końca bloku.Na środku ulicy stały dwa samochody policyjne z otwartymi drzwiami [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

bezglutenowo.pev.pl