Karol Marks Walki klasowe we Francji (2)

Podstrony

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Stale mając przed oczyma okrytegobliznami, nieprzejednanego, niezwyciężonego wroga niezwyciężonego, ponieważ istnienie jegojest niezbędnym warunkiem własnego życia burżuazji musiało panowanie burżuazji, uwolnioneod wszelkich pęt, zamienić się natychmiast w burżuazyjny terroryzm.Z chwilą gdy proletariatzostał tymczasowo usunięty z widowni i dyktatura burżuazji została oficjalnie uznana, pośredniewarstwy społeczeństwa burżuazyjnego, drobnomieszczaństwo i chłopstwo w miarę jak ichpołożenie stawało się coraz trudniejsze do zniesienia, a ich antagonizm do burżuazji się zaostrzał,musiały coraz bardziej zbliżać się do proletariatu.Jak przedtem przyczynę swej nędzy widziały wjego wzmocnieniu, tak teraz musiały ją widzieć w jego klęsce.Jeśli powstanie czerwcowe wszędzie na kontynencie podniosło samopoczucie burżuazji iskłoniło ją do zawarcia jawnego przymierza z monarchią feudalną przeciw ludowi, to kto pierw-szy padł ofiarą tego przymierza? Właśnie burżuazja kontynentalna.Klęska czerwcowa nie po-zwoliła jej utrwalić swego panowania i zatrzymać ludu, na wpół zaspokojonego, na wpół znie-chęconego, na najniższym szczeblu rewolucji burżuazyjnej.Wreszcie porażka czerwcowa zdradziła despotycznym mocarstwom Europy tę tajemnicę, żeFrancja musi za wszelką cenę utrzymywać pokój na zewnątrz, aby móc prowadzić wojnę domo-wą w kraju.Wskutek tego narody, które rozpoczęły walkę o swą niepodległość narodową, znowuoddane zostały na pastwę przemocy Rosji, Austrii i Prus.Lecz jednocześnie los tych narodowychrewolucji został uzależniony od losu rewolucji proletariackiej; znikła samodzielność, ich nieza-leżność od wielkiego przewrotu społecznego.Ani Węgier, ani Polak, ani Włoch nie będą wolni,dopóki robotnik pozostanie niewolnikiem!Wreszcie dzięki zwycięstwom świętego przymierza Europa przybrała taką postać, że każdenowe powstanie proletariackie we Francji musi bezpośrednio pociągnąć za sobą wojnę światową.Nowa rewolucja francuska będzie zmuszona natychmiast opuścić grunt narodowy i zdobyć sobieteren europejski, na którym jedynie może się dokonać rewolucja socjalna XIX wieku.31Dopiero więc klęska czerwcowa stworzyła wszystkie warunki, w których Francja może wziąćna siebie inicjatywę rewolucji europejskiej.Dopiero po skąpaniu się we krwi powstańców czerw-cowych trójbarwny sztandar stał się sztandarem europejskiej rewolucji, czerwonym sztandarem.Wołamy więc: Rewolucja umarła! Niech żyje rewolucja!Londyn, styczeń 1850 r.II.13 CZERWCA 1849 r.Dzień 25 lutego 1848 r.dał Francji republikę, dzień 25 czerwca narzucił jej rewolucję.A re-wolucja oznaczała po czerwcu: obalenie społeczeństwa burżuazyjnego, gdy tymczasem przedlutym oznaczała: obalenie formy państwowej.Walką czerwcową kierował republikański odłam burżuazji i jemu też z konieczności przypa-dła w udziale wraz ze zwycięstwem władza państwowa.Stan oblężenia rzucił mu pod nogi spęta-ny, niezdolny do stawiania oporu Paryż, na prowincji zaś panował moralny stan oblężenia, groz-na, brutalna pycha zwycięskiej burżuazji i rozpętany fanatyzm własnościowy chłopów.Od dołuzatem nie groziło żadne niebezpieczeństwo.Wraz z rewolucyjną siła robotników złamany został również wpływ polityczny demokratycz-nych republikanów, tj.republikanów w duchu drobnomieszczańskim, reprezentowanych w komi-sji wykonawczej przez Ledru-Rollina, w Konstytuancie przez partię Góry, w prasie przez pismo R�forme.Wspólnie z burżuazyjnymi republikanami organizowali oni dnia 16 kwietnia spisekprzeciw proletariatowi, wraz z nimi zbrojnie walczyli przeciw proletariatowi w dni czerwcowe.W ten sposób sami zburzyli podstawę, na której opierała się siła ich partii, gdyż drobnomiesz-czaństwo tylko tak długo może zachowywać stanowisko rewolucyjne wobec burżuazji, jak długoza nim stoi proletariat.Demokratyczni republikanie otrzymali dymisję.Burżuazyjni republikanieotwarcie zerwali pozorny sojusz z nimi, który niechętnie i obłudnie zawarli w okresie RząduTymczasowego i komisji wykonawczej.Wzgardzeni i odepchnięci jako sprzymierzeńcy, demo-kratyczni republikanie spadli do roli podrzędnych trójkolorowych republikanów, od których niemogli uzyskać żadnego ustępstwa, których władzę jednak zawsze musieli popierać, gdy tej wła-dzy, a wraz z nią i republice, zdawało się grozić niebezpieczeństwo ze strony antyrepublikań-skich odłamów burżuazji.Wreszcie te ostatnie odłamy orleaniści i legitymiści od samegopoczątku znajdowały się w mniejszości w Konstytuancie.Przed dniami czerwcowymi frakcje tenie ośmielały się nawet występować inaczej, jak tylko pod maską burżuazyjnego republikanizmu.Zwycięstwo czerwcowe kazało na chwilę całej Francji burżuazyjnej powitać Cavaignaca jakoswego zbawiciela.Gdy zaś wkrótce po dniach czerwcowych partia antyrepublikańska znowu sięusamodzielniła, dyktatura wojskowa i stan oblężenia w Paryżu pozwoliły jej tylko bardzo lękli-wie i ostrożnie wysuwać swe macki.32Od 1830 r.frakcja burżuazyjno-republikańska w osobach swych pisarzy, mówców, luminarzyi żądnych sławy jednostek, w osobach swych posłów, generałów, bankierów i adwokatów, zgru-powała się dokoła pisma paryskiego National.Na prowincji posiadała ona swe filie.Klika National była dynastią trójkolorowej republiki.Opanowała ona natychmiast wszystkie godno-ści państwowe, ministerstwa, prefekturę policji, dyrekcję poczty, stanowiska prefektów, opróż-nione wyższe stanowiska oficerskie w armii.Na czele władzy wykonawczej stanął Cavaignac,generał tej kliki; jej redaktor naczelny, Marrast, został stałym prezesem Konstytuanty; w swoichsalonach występował on jako mistrz ceremonii i jednocześnie sprawował obowiązki gospodarzaw imieniu przyzwoitej republiki.Nawet rewolucyjni pisarze francuscy przez pewnego rodzaju szacunek dla tradycji republikań-skich umacniali błędne mniemanie, że w Konstytuancie panują rojaliści.Przeciwnie, od dniczerwcowych Konstytuanta pozostała wyłącznym przedstawicielem burżuazyjnego republikani-zmu i tym dobitniej podkreślała tę swą właściwość, im bardziej załamywał się wpływ trójkoloro-wych republikanów poza Konstytuantą.Gdy szło o obronę formy republiki burżuazyjnej, rozpo-rządzała ona głosami demokratycznych republikanów, gdy szło o treść, to nawet sposób prze-mawiania nie różnił jej od rojalistycznych frakcyj burżuazji, bo interesy burżuazji, materialnewarunki jej klasowego panowania i klasowego wyzysku stanowią właśnie treść burżuazyjnej re-publiki.Nie rojalizm więc, lecz burżuazyjny republikanizm urzeczywistnił się w życiu i czynach tejKonstytuanty, która w końcu nie umarła ani też nie została zabita, lecz po prostu zgniła.W ciągu całego jej panowania, podczas gdy odgrywała ona na proscenium państwowym swewielkie galowe przedstawienie, w głębi dokonywano ciągłych uroczystości ofiarnych sądywojenne skazywały nieustannie pojmanych powstańców czerwcowych lub też władze deporto-wały ich bez wyroku [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

bezglutenowo.pev.pl