Marcello Simoni Zaginiona biblioteka alchemika

Podstrony

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Powtarzali bezustannie gorączkowe i drżące gesty.Kupiec starał się nie ulec sugestii.Musiał niemal krzyczeć, żeby hałas nie zagłuszył jegogłosu: Czy to są zbiegowie z Airagne? Tylko maleńka część wyjaśniła przeorysza, również podniesionym głosem. Ci, którzyprzeżyli. Chcecie przez to powiedzieć, że wielu z nich. Zmarło. Głos niewiasty zdradzał gorycz, ale także pewną złość. Z powodu nieznanejchoroby, której nabawili się podczas niewoli w Airagne. Pozwólcie mi zgadnąć: słodkawy oddech, histeria, bezwład kończyn i nienormalnezabarwienie dziąseł. Owszem, wymieniliście główne objawy. Przeorysza zerknęła na niego spod oka. Skądto wiecie? Saturnizm odrzekł po prostu mężczyzna.Nagle odechciało mu się mówić.Stan jegoducha wykraczał poza wszelkie uczucia, które da się wyrazić.Odraza, litość i zdumienietworzyły bezkształtne kłębowisko.Tymczasem kupiec nadal wpatrywał się w półmrok, próbującodgadnąć, nad czym pracują owi porzuceni z takim oddaniem albo szaleństwem i jak udaje im sięrobić aż tyle hałasu. Można wiedzieć, co oni robią? Tkają.Kupiec posłał jej spojrzenie pełne niedowierzania. Dajemy im ciągłe zajęcie objaśniła niewiasta. Ich umysły są zamglone przez chorobę,którą tak dobrze opisaliście.Gdyby siedzieli bezczynnie, przejawialiby gwałtowne zachowaniapodobne do zachowania opętanych. Zatem każąc im pracować, sprawiacie, że pozostają spokojni.Przeorysza przytaknęła. Wielu z tych ludzi, zanim wpadło w szpony Archontes, wykonywało rozmaite rzemiosło,toteż pomyśleliśmy, aby wykorzystać ich zdolności manualne do czegoś, co będzie dla nichodpowiednie.Do mechanicznego tkactwa.Ignacio szukał widocznego potwierdzenia jej słów.Przeorysza mówiła prawdę.Większośćuwięzionych pracowała na mechanicznych krosnach.Oto zródło całego tego rumoru.Urządzenia wyposażone były w dwa wały, na górny nawinięta była osnowa, a na dolny jużgotowa tkanina.Nici wełny przepuszczano przez drewniane nicielnice wprawiane w ruch przezspecjalne pedały.W powstałej pomiędzy rozsuniętymi nitkami przerwie przesuwało się czółenkoz nitką wątku.Nitka dociskana była do utkanej już tkaniny uderzeniami płochy, którymtowarzyszyło skrzypienie.Ignacio słyszał o tkactwie mechanicznym, które choć użyteczne, wydało mu się tak bardzohałaśliwe, że aż nie do zniesienia.Ponadto wiedział, że kler piętnuje tę sztukę jako czynnośćwstydliwą za sprawą rumoru, jaki powodują krosna, i za sprawą podziemi, w których się jąwykonuje.Lecz prawdziwą przyczyną potępienia było coś innego.Owe tajemnicze miejscaczęsto dawały schronienie katarom.Uznawszy, że dość już zobaczył, kupiec ponownie zwrócił się do przeoryszy: Dlaczego trzymacie tych ludzi w ciemności? Po spędzeniu długiego czasu w mrokach Airagne ich oczy nie znoszą już ostrego światładnia.A poza tym nie możemy sobie pozwolić na to, żeby błąkali się na zewnątrz.Prędzej czypózniej ktoś by zauważył ich osobliwe zachowanie.Ignacio przypomniał sobie, jak S�bastien, opętany z Prouille, stronił od światła, co napełniłogo ogromnym żalem. Musieli przeżyć potworne doświadczenia. Nieludzkie.To jest właściwe słowo. Beginka przyjrzała mu się uważnie, by odgadnąćjego uczucia, natrafiła wszakże na pancerz nie do przebicia. Nie traćmy czasu westchnęła.%7łyczyliście sobie rozmawiać z jednym z nich i myślę, że nie zdążyliście zmienić zdania. Istotnie. Zaczekajcie tutaj poleciła, ruszając na środek sali.Ignacio na chwilę stracił ją z oczu, po czym dostrzegł w kącie, rozprawiającą z kimś ukrytymw cieniu.Oczekiwanie trwało krótko.Beginka wróciła w towarzystwie wysokiego i muskularnegomężczyzny.Nie sprawiał on wrażenia bezwolnego i apatycznego jak większość uwięzionych,kroczył wyprostowany, o nienagannej postawie, kiedy jednak kupiec zdołał mu się przyjrzećz bliska, zauważył, że jest straszliwie oszpecony.Cofnął się instynktownie, pozdrawiając gonieznacznie.Mężczyzna zmierzył go wzrokiem bez zbytnich ceregieli, nie bacząc, że budzi odrazę.Nalewej stronie twarzy miał okropne poparzenie.Wyglądało to tak, jakby skóra się rozpuściłai ułożyła na nowo niczym roztopiony wosk.Lewe ramię, wystające z szaty bez rękawów, zostałodoprowadzone do tego samego stanu. Witaj, nieznajomy.Mam na imię Dro�n zawołał. Wielebna matka powiada, że chcecieze mną rozmawiać. Szukam wieści o Airagne przytaknął Ignacio. W jakim celu? Chcę się tam udać.Mężczyzna wybałuszył zdrowe oko. Postradaliście rozum. Możliwe, ale to nie wasza rzecz.Umielibyście mnie tam zaprowadzić? Prędzej bym się zabił. Dro�n przytknął dłonie do piersi, jakby chciał złożyć samegosiebie w ofierze. Poddajcie mnie torturom, jeśli chcecie, lecz moja odpowiedz pozostanie nazawsze taka sama. Dlaczego Airagne tak bardzo was przeraża? Ponieważ przedstawia draco, siedzibę archontów opisaną w księdze Pistis Sophia.Mężczyzna zdawał się pewien tego, co mówi.Oczywiście jego wiedza wynikała z obcowaniaz kręgami heretyków, i rzeczywiście zacytował z pamięci: Jak powiedział Jezus do Marii, kiedysłońce zachodzi i zanurza się pod ziemię, oddech draco przesłania światło, oddech ciemności zaśspowija ziemię, przybierając postać nocnego dymu. Szanuję wasz strach, nie zażądam, byście mi towarzyszyli.Moglibyście mi jednak wskazaćdrogę.Dro�n zamilkł na długo, niepewny co odpowiedzieć.Jego wzrok spoczął wielokrotnie naprzeoryszy, następnie mężczyzna przerwał milczenie. Skoro sobie życzycie. Doskonale.Czujecie się na siłach, żeby opisać Airagne? Co się dzieje w środku?Dro�n parsknął nerwowym śmiechem. Niewiele o niej wiem, podobnie zresztą jak wszyscy tu obecni, i istnieje powód po temu:kiedy więzniowie docierają na zamek Airagne, zostają podzieleni i skierowani w różne miejsca.Większość siły roboczej trafia do podziemi. A reszta? Pozostałych przydziela się do pomieszczeń, w których następuje topienie i sublimacja.%7ładen z więzniów nie wie, do czego służy cała struktura.Człowiek pracuje i tyle, nie zadającpytań.Ten, kto przestaje, zostaje zabity przez dozorców.Skądinąd wielu poddaje się bezdyskusji.To miejsce jest tak potworne, że myślą, iż strącono ich do piekła.Ignacio przysunął się do rozmówcy, teraz już niewrażliwy na jego szpetotę.Górę wzięłaciekawość. Do czego was przydzielono? Jakie obowiązki wykonywaliście?Dro�n podrapał się po prawej stronie twarzy. Pracowałem wraz z innymi w lochu odparł gdzie w metalowym kotle zbierały się jakieśnieznane opary.Nie pytajcie mnie, co to oznacza, bo nie umiałbym odpowiedzieć. To, coście opisali, aż nadto wystarczy.Ale powiedzcie mi, jak wam się udało uciec. Pilnują srogo, ale ja pozostałem więzniem zaledwie przez kilka miesięcy.Było to możliwedzięki nim. Dro�n pokazał z dumą poparzenia na twarzy i na lewym ramieniu. W czasiepracy uderzył mnie wyciek wrzącej pary i zemdlałem.Dozorcy musieli mnie uznać za straconegoi się mnie pozbyli.Takie rzeczy często się zdarzają w Airagne.Kiedy odzyskałem przytomność,znajdowałem się na brzegu zewnętrznej fosy zamku, gdzie wylewa się ścieki.Na szczęście ranynie okazały się śmiertelne i uciekłem. Zcieki? Tak.Podziemia Airagne obfitują w dwie rzeczy: kryształki galenitu i zródła wody.Wodyużywa się do chłodzenia metali i do innych procesów, następnie się ją wylewa na zewnątrz, dofosy [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

bezglutenowo.pev.pl