Andrzej.Sapkowski. .Krew.Elfow.[www.osiolek.com].1

Podstrony

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.-73Zwiadoma jestem jednak, że wypraszanie stąd kogokolwiek byłoby nietaktem, a zatem.- Mogę wyjść - powiedziała niepewnie Shani.- Nie możesz - mruknął Geralt.- Nikt nie może, dopóki sytuacja nie będzie jasna.Czy nie tak, pani Eilhart?- Dla ciebie Filippa - uśmiechnęła się czarodziejka.- Odrzućmy konwenanse.I nikt nie musi stąd wychodzić,niczyje towarzystwo mi nie przeszkadza.Co najwyżej zaskakuje, ale cóż, życie to nieprzerwane pasmoniespodzianek.jak mawia jedna z moich znajomych.Jak mawia nasza wspólna znajoma, Geralt.Studiujesz medycynę, Shani? Który rok?- Trzeci - burknęła dziewczyna.- Ach - Filippa Eilhart nie patrzyła na nią, lecz na Wiedzmina.- Siedemnaście lat, cóż za piękny wiek.Yennefer wiele by dała, by znowu tyle mieć.Jak sądzisz, Geralt? Zresztą zapytam ją o to przy sposobności.Wiedzmin uśmiechnął się paskudnie.- Nie wątpię, że zapytasz.Nie wątpię, że wzbogacisz pytanie komentarzem.Nie wątpię, że ubawi cię tosetnie.A teraz przejdz do rzeczy, proszę.- Słusznie - kiwnęła głową czarodziejka, poważniejąc.- Najwyższy czas.A czasu za dużo nie masz.Jaskierzapewne już zdążył ci przekazać, że Dijkstra nabrał nagle ochoty na spotkanie z tobą i na rozmowę mającąna celu ustalenie miejsca pobytu pewnego dziewczęcia.Dijkstra ma w tej sprawie rozkazy od króla Vizimira,sądzę więc, że będzie bardzo nalegał, byś mu owo miejsce wyjawił.- Jasne.Dziękuję za ostrzeżenie.Jedno tylko dziwi mnie trochę.Mówisz, że Dijkstra dostał rozkazy od króla.A ty nie otrzymałaś żadnych? W radzie Vizimira zasiadasz wszakże na prominentnym miejscu.- Owszem - czarodziejka nie przejęła się drwiną.- Zasiadam.I poważnie traktuję moje obowiązki,polegające na tym, by ustrzegać króla przed popełnianiem omyłek.Niekiedy, tak jak w tym konkretnymprzypadku, nie wolno mi mówić królowi wprost, że popełnia błąd, i odradzać pochopne działanie.Po prostumuszę mu uniemożliwić popełnienie pomyłki.Rozumiesz mnie?Wiedzmin potwierdził skinieniem głowy.Jaskier zastanawiał się, czy rzeczywiście rozumie.Wiedziałbowiem, że Filippa łgała jak z nut.- Widzę więc - powiedział wolno Geralt, dowodząc, że świetnie rozumie - że Rada Czarodziejów równieżinteresuje się moją podopieczną.Czarodzieje pragną dowiedzieć się, gdzie moja podopieczna jest.I chcą jejdopaść, zanim zrobi to Vizimir lub ktokolwiek inny.Dlaczego, Filippa? Cóż takiego jest w mojejpodopiecznej, czym wzbudza ona aż takie zainteresowanie?Oczy czarodziejki zwęziły się.- Nie wiesz? - syknęła.- Tak mało wiesz o twojej podopiecznej? Nie chciałabym wyciągać pochopnychwniosków, ale taka niewiedza zdaje się wskazywać, że twoje kwalifikacje jako opiekuna są żadne.Zaiste,dziwi mnie, że będąc aż tak nieświadomy i nie doinformowany zdecydowałeś się na opiekę.Mało tego -zdecydowałeś się odebrać prawo do opieki innym, tym, którzy mają zarówno kwalifikacje, jak i prawo.Iprzy tym wszystkim pytasz, dlaczego.Uważaj, Geralt, by arogancja cię nie zgubiła.Strzeż się.I strzeż tegodziecka, do licha! Strzeż dziewczyny jak zrenicy oka! A jeśli sam nie potrafisz, poproś o to innych!Jaskier przez chwilę sądził, że wiedzmin napomknie o roli, której podjęła się Yennefer.Nie ryzykowałniczego, a wybiłby Filippie argumenty.Ale Geralt milczał.Poeta domyślił się powodów.Filippa wiedziała owszystkim.Filippa ostrzegała.A wiedzmin rozumiał ostrzeżenie.Skupił się na obserwacji ich oczu i twarzy, zastanawiając się, czy coś aby nie łączyło tych dwojga wprzeszłości.Jaskier wiedział, że podobne, dowodzące wzajemnej fascynacji pojedynki na słowa i półsłówka,toczone przez Wiedzmina z czarodziejkami, nader często kończyły się w łóżku.Ale obserwacja, jak zwykle,nie dała nic.Na to, by dowiedzieć się, czy Wiedzmina coś z kimś łączyło, był tylko jeden sposób - trzebabyło w odpowiednim momencie wejść przez okno.- Opieka - podjęła po chwili czarodziejka - to wzięcie na siebie odpowiedzialności za bezpieczeństwo istotyniezdolnej do samodzielnego zapewnienia sobie bezpieczeństwa.Jeżeli narazisz twoją podopieczną.Jeżelispotkają nieszczęście, odpowiedzialność spadnie na ciebie, Geralt.Tylko na ciebie.- Wiem.- Obawiam się, że wciąż za mało wiesz.- A zatem oświeć mnie.Co powoduje, że nagle tyle osób chce uwolnić mnie od ciężaru odpowiedzialności,pragnie przejąć moje obowiązki i zaopiekować się moją wychowanką? Czego chce od Ciri RadaCzarodziejów? Czego chcą od niej Dijkstra i król Vizimir, czego chcą od niej Temerczycy? Czego chce odniej niejaki Rience, który w Sodden i Temerii zamordował już trzy osoby, które przed dwoma laty miałykontakt ze mną i z dziewczynką? Który omal nie zamordował Jaskra, próbując zdobyć o niej informacje?Kim jest ten Rience, Filippa?- Nie wiem - powiedziała czarodziejka.- Nie wiem, kim jest ten Rience.Ale podobnie jak ty, bardzochciałabym się dowiedzieć.74- Czy ten Rience - odezwała się niespodzianie Shani - ma na twarzy bliznę po poparzeniu trzeciego stopnia?Jeśli tak, to ja wiem, kim on jest.I wiem, gdzie on jest.Wśród milczenia, które zapadło, o rynnę za oknem zastukały pierwsze krople deszczu.75Zabójstwo jest zawsze zabójstwem, bez względu na motywy i okoliczności.Przeto ci, którzy zabijają lubprzygotowują zabójstwo, to przestępcy i zbrodniarze, bez względu na to, kim są: królami, książętami,marszałkami czy sędziami.Nikt z tych, którzy obmyślają i zadają przemoc, nie ma prawa uważać się zalepszego od zwykłego zbrodniarza.Bo wszelka przemoc z natury swojej nieuchronnie wiedzie do zbrodni.Nicodemus de Boot,Medytacje o życiu, szczęściu i pomyślnościROZDZIAA SZ�STY- Nie popełnijmy błędu - powiedział król Redami, Vizimir, wsuwając upierścienione palce we włosy naskroni.- Nie stać nas na błąd ani na pomyłkę.Zebrani milczeli.Demawend, władca Aedirn, siedział rozparty w fotelu, wpatrzony w kufel piwa ustawionyna brzuchu.Foltest, pan Temerii, Pontaru, Mahakamu i Sodden, a od niedawna senior protektor Brugge,demonstrował wszystkim swój szlachetny profil, odwracając głowę w stronę okna.Po przeciwnej stroniestołu zasiadał Henselt, król Kaedwen, biegając po uczestnikach narady małymi przenikliwymi oczami,błyszczącymi w brodatej jak u rozbójnika fizjonomii.Meve, królowa Lyrii, bawiła się w zadumieogromnymi rubinami naszyjnika, od czasu do czasu krzywiąc piękne pełne wargi w wieloznacznymgrymasie.- Nie popełnijmy błędu - powtórzył Vizimir.- Bo błąd może nas zbyt drogo kosztować.Skorzystajmy zcudzych doświadczeń.Kiedy pięćset lat temu nasi przodkowie wylądowali na plażach, elfy też chowałygłowy w piasek.Wydzieraliśmy im kraj po kawałeczku, a one cofały się, wciąż uważając, że to już ostatniagranica, że dalej nie pójdziemy.Bądzmy mądrzejsi! Bo teraz nasza kolej.Teraz my jesteśmy elfami.Nilfgaard stoi nad Jarugą, a ja tu słyszę: "Niech sobie stoi".Słyszę: "Dalej nie pójdą".Ale oni pójdą,przekonacie się.Powtarzam, nie popełnijmy błędu, który popełniły elfy!O szybki w oknach znowu zastukały krople deszczu, wiatr zawył upiornie.Królowa Meve uniosła głowę [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

bezglutenowo.pev.pl