Winston S. Churchill Druga Wojna Swiatowa[Tom 3][Księga 2][1995]

Podstrony

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Aby móc jeutrzymać przez najbliższe 9 miesięcy, tj.do 1 lipca 1942, a także abyutrzymać oddziały dla armii na Bliskim Wschodzie i w Indiach orazdla naszych garnizonów w Islandii, Gibraltarze, Malcie i Hongkongu,trzeba dostarczyć armii 278 tysięcy ludzi, biorąc przy tym pod uwagęśrednie straty, wynoszące 50 tysięcy kwartalnie.Przedsięwzięto środ-ki, aby liczbę tę zapewnić.Armia potrzebuje również przynajmniej142 tysięcy kobiet, oprócz tych 63 tysięcy, które już się zgłosiły.Następnie ukazałem szczegółowo stan naszych sił w krajui za granicą.W konkluzji przedstawiłem siłę i rozmieszczenienaszych zasobów militarnych przed przystąpieniem USA dowojny.Po czym kontynuowałem:10.Jeżeli przedstawimy naszą armię w postaci dywizji lub też ichodpowiedników, to sytuacja przedstawia się, jak następuje:Zjednoczone Królestwo 45Dy wizje przeciwlotnicze 12Armia Nil" 16Armia hinduska w Iraku i Persji 9Armia hinduska w kraju 8Garnizony w twierdzach 7Tubylcze dywizje afrykańskie 2w sumie 9911.Naszym zadaniem jest rozwinięcie, wyposażenie i utrzymaniewszystkich tych jednostek w 1942 r.Poważny problem stanowiły również rozwijające się fabrykiamunicji oraz rozliczne warsztaty.Jeżeli morale kraju ma staćwysoko, to należy dbać o ludność cywilną.Pan Bevin z Mini-sterstwa Pracy używał wszystkich swoich umiejętności i wpły-wów, które posiadał jako doświadczony przywódca związkowy,aby zebrać potrzebne ilości ludzi.Było rzeczą jasną, że problemROSNCA SIAA WI ELKI EJ BRYTANI I 1 3 3ludzi jest sprawą zarówno militarną, jak i ekonomiczną.PanBevin, jako dostawca siły roboczej oraz sir John Anderson, lordprzewodniczący Rady, stworzyli system, który służył nam aż dokońca wojny i pozwolił na zmobilizowanie w kraju większejliczby ludzi, niż to się udało któremukolwiek innemu państwuw czasie tej lub poprzedniej wojny.Zadanie pierwsze stanowiłoprzerzucenie do nowych miejsc pracy ludzi dotychczas wyko-nujących mniej istotne zadania.Lord przewodniczący i jegokomitet nie bez trudności rozsądzali najtrudniejsze problemy.Rezultaty przedstawiano mnie oraz Gabinetowi Wojennemu.Pierwszy przegląd otrzymaliśmy w listopadzie.Podzieliłemsię wówczas z moimi kolegami osobistymi refleksjami na tematgłównych problemów zawartych w piśmie lorda przewodniczą-cego.Koniecznym stało się złożenie ogromnego ciężaru na bar-ki kobiet.STAN LICZEBNY ARMIIMEMORANDUM PREMIERA6 listopada 1941Chciałbym przedstawić tutaj moje poglądy na najistotniejsze kwe-stie, wymagające w dalszym ciągu ustalenia.1.Uważam, że górny limit wiekowy przy obowiązkowym poborzedo służby wojskowej powinien zostać podniesiony o 10, tak aby objąćnim wszystkich mężczyzn poniżej 51 roku życia.Chociaż posunięcietakie nie przysporzy nam dużej liczby ludzi mogących brać aktywnyudział w walkach, to dopomoże ono ministrowi pracy w znalezieniuludzi do spełniania innych zadań.Nie należy również wykluczać możliwości ponownego podniesie-nia górnego limitu wiekowego przy poborze do służby wojskowej,jeżeli zajdzie taka konieczność, lecz obecnie wydaje się, że podniesie-nie go o 10 lat jest zupełnie wystarczające.2.Powoływanie młodych ludzi w wieku 18 i pół zamiast 19 lat jestw pełni uzasadnione.Osobiście byłbym za powoływaniem nawetosiemnastolatków, gdyby to w jakikolwiek sposób zmieniało sytu-ację.3.Nie jestem natomiast zadowolony z trwającego obecnie poborukobiet do służb pomocniczych.Należy cały czas zachęcać do dobro-wolnego zaciągania się do tychże służb.WOJ NA PRZYCHODZI DO AMERYKI1 3 44.Gdyby przypadkiem rząd zdecydował o przymusowym wciela-niu kobiet do służb pomocniczych, to powinien on rozważyć, czynajlepszą metodą nie byłby tutaj dobór naturalny zamiast powoływa-nia grup wiekowych.Ten ostatni system zniechęciłby kobiety, którezgłaszałyby się dopiero wtedy, gdy powoływana byłaby ich grupawiekowa.5.Należy przyśpieszyć kampanię kierowania kobiet do prac przyprodukcji amunicji.6.W odpowiednich wypadkach należy zachęcić pracodawców doczęstszego zatrudniania w przemyśle kobiet zamężnych.Byłaby tooczywiście praca na pół etatu i trzeba znalezć środki, aby ulżyć niecotym kobietom, które gotowe są spełniać podwójną rolę.Ponowne przedyskutowanie całego problemu inwazji stawa-ło się nieuniknione i przystąpiłem do tego zadania z rosnącymprzekonaniem, że do niej nie dojdzie.Jak dotąd wszystko prze-biegało sprawnie i dostępne nam siły były efektywnie wykorzy-stywane.Dowództwo obrony kraju żądało ogromnych ilościbroni i zaczęto dawać coraz większą wiarę opowieściom o kon-struowaniu przez Niemców potężnego sprzętu desantowego.Bez lektury ówczesnych gazet trudno zrozumieć napięcie wte-dy panujące, kiedy to niezwykle łatwo było podjąć decyzjew tragiczny sposób zakwestionowane przez pózniejsze wyda-rzenia.Przypominałem wówczas dozorcę w ZOO, rozdzielają-cego głodowe racje pomiędzy ogromne zwierzęta.Na szczęściezwierzęta te wiedziały, że jestem starym i dobrym dozorcą.Premier do szefa sztabu imperialnego 3 listopada 19411.Doświadczenie uczy, że wszyscy naczelni dowódcy niezmiennieproszą o wszystko, co im tylko przyjdzie na myśl, prezentując równo-cześnie swoje siły jako minimalne.[.] Dopiero kilka miesięcy temudowiedziałem się, że możliwe jest zgromadzenie tysiąca czołgów nie-zbędnych do stawienia czoła jesiennej inwazji [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

bezglutenowo.pev.pl