Brenner Mayer Alan Zaklecie katastrofy (SCAN dal 7 (2)

Podstrony

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Z rozgrzanych przez pożar murów kanału wznosiły się kłęby pary.Maks z zadowoleniem stwierdził, że w zasięgu wzroku nie ma śladu nieumarłych.Tunel obniżał się łagodnie, zgodnie z nachyleniem zbocza opadającego w stronę rzeki.Mniej więcej sto stóp dalej w stropie znajdował się szyb.Maks zatrzymał się pod włazem.Facet przystanął obok niego.- Kim jesteś? - zapytał.- Na imię mam Maks - Maks zamarł ze wzrokiem skierowanym w górę szybu.W tym facecie było coś dziwnego.Skoncentrował się, zamknął oczy i nagle zrozumiał.Podniósł rękę, przyłożył palec do jego skroni.- Co ty.- A jak ty się nazywasz? - przemówił Maks głębokim i dźwięcznym Głosem Rozkazu.Facet zadygotał i zacharczał.- Ja.– wyjąkał - ja, ech, ja.auuu! - jego głowa przekrzywiła się na bok i zaczęła podrygiwać.- W porządku, zapomnij, odpręż się - rzekł Maks normalnym tonem.- I tak nie ma czasu.Ktoś rzucił na ciebie czar bezimienności.Facet nadal był oszołomiony, ale czuł się już chyba dużo lepiej.Przecząco pokręcił głową.- Jaki czar?- Przecież mówię.Czar, który nie pozwala ci poznać własnego imienia, który sprawia, że nikt nie zauważa, iż go nie posiadasz i nigdy cię o nie nie pyta.Podsadź mnie do tej klapy.Facet splótł dłonie, Maks wsparł na nich stopę, złapał najbliższy uchwyt i ruszył po szczeblach wyciętych w ścianie szybu.- Co mi zrobiłeś? - indagował facet.- Nie ma czasu na wyjaśnienia.Musimy znaleźć mojego przyjaciela, Shaa.- A kto to taki?- Zalzyn Shaa, który uratował ci skórę tam na górze i który, czego jestem pewien, obecnie jest w kiepskim stanie.Musimy zająć się Śmiercią, którą uwolniłeś i musimy zrobić to zanim Śmierć pozbiera się do kupy - Maks dotarł pod pokrywę i pchnął ją.Była ciężka, jak zwykle, ale w przeciwieństwie do zwyczajnych pokryw wibrowała, niemal miotała się w ramie.Przez szczeliny wpadał pył i ogłuszający świst.- Będę potrzebował czarnoksiężnika, zanim to się skończy - mruczał facet, wdrapując się za Maksem.- Słuchaj Maks, czemu nie miałbyś zwać mnie, hmmm, Podstępnym Mieczem, przynajmniej przez.Pokrywa zakolebała się, podniosła ociężale i raptem zniknęła zdmuchnięta z pola widzenia.Na głowę Maksa sypnął się kłąb liści gnanych wyjącą wichurą.Gdzieś nad rzeką zamigotała błyskawica.W nagłym rozbłysku Maks zobaczył chmury kotłujące się na niebie, tworzące ogromny wir, którego centrum znajdowało się nad nabrzeżami.Podniósł się z trudem, walcząc z wichrem.W wylocie szybu pojawiła się głowa Podstępnego Miecza, Maks pochylił się, złapał go za tunikę i wyciągnął na ulicę.- Musisz sam znaleźć Shaa! - ryknął, przekrzykując wycie wiatru.- A co z naszą umową? - odwrzasnął Podstępny Miecz, stając ' własnych siłach.- Nieaktualna, cholera! - Wielka gałąź z szumem przemknęła ulicą, za nią pomknęły drzwi.- Tego się obawiałem! - Maks mrużył oczy i wyciągał rękę jak ślepiec szukający oparcia.Wokół jego palców tańczyły purpurowe zawijasy.Przecznicę czy dwie za nimi, zaraz za grzbietem wzgórza, wznosiła się potężna kolumna ognia, który trawił resztki siedziby Oskina Yahlei.Wichura darła płomienie na strzępy i roznosiła je po okolicy.Jeden z płomienistych proporców wygiął się w stronę domostw stojących na południe od byłej świątyni.W snopie pomarańczowych iskier z dachu pierwszego domu wyleciała spirala płomieni, ale główny jęzor wyprostował się i odgiął w drugą stronę.Maks na ten widok wyszczerzył zęby w szerokim uśmiechu.- Eden, kocham cię! - wrzasnął na wiatr.- Co? - krzyknął Podstępny Miecz wprost w jego ucho.- Znajdź Shaa! Nie możesz go nie poznać! Jest na ulicy niedaleko świątyni!- Chwileczkę! Dokąd idziesz i.- Tam, gdzie jest środek tego czegoś! - Błyskawica rozświetliła niebo nad rzeką.Maks odwrócił się do odejścia.Podstępny Miecz złapał go za ramię.- Skoro ten Shaa jest twoim dobrym kumplem, czemu sam go nie poszukasz?Maks strącił dłoń faceta, złapał go za kark i wykręcił rękę zaciśniętą na mieczu.Poderwał go w powietrze i wrzasnął mu w twarz:- Masz zamiar pomagać, czy jesteś dobry tylko w przeszkadzaniu? Chcesz, żeby z twojego miasta nie został kamień na kamieniu? Chcesz mi powiedzieć, że ciebie ten bałagan nie dotyczy? - Grom strzelił za plecami Maksa.Oczy Miecza, wlepione w błyskawicę, rozwarły się szeroko.Maks puścił go i obrócił się spiesznie.W blasku bijących jeden za drugim piorunów, między wyspą Pałacu Czcigodnego, nad rzeką, wirowała powoli widmowa sylwetka strzelistego zamczyska.Maks zgrzytnął zębami, pochylił się nad Mieczem, poderwał go na nogi i oskarżycielsko potrząsnął mu palcem przed nosem.- Znajdziesz Shaa i pomożesz mu, słyszysz? A jak schrzanisz, to w porównaniu ze mną Gashanatantra wyda ci się najlepszym przyjacielem! Nawarzę ci takiego piwa, że zapamiętasz mnie do grobowej deski.I pamiętaj, znajdę cię wszędzie, dokąd byś się nie udał, rozumiesz? - Maks nie czekał na odpowiedź.Chyląc się w przybierającej na sile wichurze, popędził w kierunku rzeki.Nie chciał zostawiać, Shaa.Ale nie miał wyboru.Śmierć po dobraniu się do zamkowych rezerw mocy miała stać się niepokonana.Jedyną osobą, która mogła temu zapobiec, był on, Maks.Los najlepszego przyjaciela przeciwko cholernemu poczuciu odpowiedzialności, myślał z goryczą.Nie mówiąc o tym, że prawdopodobnie ta sprawa i tak jest przegrana.Z osi wirującego koliska chmur poczęła wyłaniać się trąba powietrzna.Błyskawice tańczyły po niej w górę i w dół, gdy wyciągała pysk w kierunku rzeki [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

bezglutenowo.pev.pl