Crichton Michael Czlowiek terminal

Podstrony

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Zaraz też przypomniały jej się inne zaburzenia psychiczne, jakie obserwowała u sie-bie w przeszłości d�j� vu, czyli wrażenie, że już kiedyś było się w danym miejscu; de-personalizacja, złudzenie postrzegania siebie pośród ludzi jak gdyby z zewnątrz; różneomamy słuchowe, urojenia i fobie.Nie istniała żadna granica pomiędzy zdrowiem psy-chicznym a chorobą, pomiędzy normalnością i odchyleniami.Wszystkie elementy two-rzyły ciągłe spektrum i każdy człowiek zajmował określone miejsce na tej skali.Ze swo-jego punktu widzenia uważało się innych za dziwaków.Dla nich wszystkich Benson byłnienormalny, ale bez wątpienia on ich również traktował jak stukniętych.Kiedy zegar wybił szóstą, zapanowało napięcie wszyscy w milczeniu spoglądali nacyferblat, ale nie wydarzyło się nic szczególnego.132 Może stanie się to dokładnie o szóstej cztery mruknął Gerhard.Czekali dalej.Zegar pokazał w końcu szóstą cztery.Nadal nic się nie działo: nie dzwonił telefon, nieprzybywali posłańcy z wiadomością.Wciąż panował spokój.Ellis powoli zerwał celofanową osłonę z paczki papierosów i zmiął ją w dłoni.Janetten dzwięk omal nie doprowadził do szaleństwa.Ellis bez przerwy to zgniatał opakowa-nie, to rozprostowywał je w palcach, lecz Ross tylko głośno zgrzytnęła zębami.Wskazówki przesunęły się na szóstą dziesięć, pózniej na szóstą piętnaście.Wreszciedo pokoju zajrzał McPherson. Na razie wszystko w porządku rzekł, uśmiechając się niewyraznie, po czymszybko zamknął drzwi.Zgromadzeni w sali TELEKOMP-u popatrzyli na siebie nawzajem.Minęło kolejnych pięć minut. Sam już nie wiem oznajmił Gerhard, wpatrując się w ekran. Może wynikiekstrapolacji są do niczego? W końcu mieliśmy tylko trzy punkty pomiarowe.Spróbujęwyznaczyć inną krzywą.Usiadł przed komputerem i zaczai wciskać klawisze.Na ekranie, jaskrawymi białymiliniami na zielonym tle, ukazywały się krzywe innego typu.Kiedy obliczenia dobiegłykońca, Gerhard oznajmił: Nie, pierwsza krzywa najlepiej pasuje do rozmieszczenia punktów, współczynnikkorelacji jest najwyższy. Zatem wychodzi na to, że komputer się myli odparł Morris. Już prawie wpółdo siódmej, kawiarnia powinna być otwarta.Czy ktoś ma ochotę na śniadanie? Niezły pomysł odezwał się Ellis, wstając z krzesła. Idziesz, Janet?Ross pokręciła głową. Zaczekam jeszcze trochę. Nie sądzę, żeby cokolwiek się wydarzyło powiedział Morris. Lepiej byś cośzjadła. Zaczekam tutaj! syknęła z wściekłością, po części wbrew woli. Dobrze, w porządku mruknął Morris, unosząc obie ręce.Spojrzał porozumiewawczo na Ellisa i obaj wyszli.Janet została sam na sam z Ger-hardem. Czy wyznaczałeś przedział ufności dla tej krzywej? Tak, ale to niczego nie zmienia.Już wyszliśmy poza przedział ufności.Komputerokreślił go na plus minus dwie minuty z prawdopodobieństwem dziewięćdziesięciudziewięciu procent. To znaczy, że załamanie powinno wystąpić między szóstą dwie a szóstą sześć?133 Tak, dokładnie. Wzruszył ramionami. Ale, jak widać, nic takiego się niestało. Możliwe, że jedynie niczego jeszcze nie wykryto. To prawda. Gerhard pokiwał głową, ale sprawiał wrażenie niezbyt przekona-nego.Janet obejrzała się w stronę okna.Słońce stało już dość wysoko, zalewając krajo-braz czerwonawym blaskiem.Dlaczego wschody słońca są zawsze mniej efektowne, jakgdyby przytłumione w porównaniu z zachodami? pomyślała.Przecież powinny byćidentyczne.Za jej plecami rozległ się nieprzyjemny, mechaniczny pisk. Oho mruknął Gerhard.Janet odwróciła się. Co to za sygnał?Wskazał jej niewielką skrzynkę umieszczoną nad półką w rogu pokoju, połączonąkablem z aparatem telefonicznym.Na jej obudowie świeciła zielona lampka. Co to jest? zapytała. Linia specjalna, działająca przez okrągłą dobę.Automat udziela instrukcji pod nu-merem wybitym na wszystkich znaczkach ostrzegawczych.Ross podeszła szybko i zdjęła słuchawkę z widełek.Zasłuchała się w monotonny,dzwięczny głos odtwarzany z taśmy: [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

bezglutenowo.pev.pl