Czasomierze Dav

Podstrony

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Wielotysięczny tłumwypełnia te przejścia i alejki utworzone ze stoisk i kiosków, a dzwięki, które docierają domoich uszu, brzmią jak szum oceanu.Niektórzy goście są ubrani zwyczajnie, ale większośćjest przebrana w kostiumy: Supermani, Batmani, Spidermani; Doktorzy Spock, Doktorzy Who,Doktorzy Evil; trójka C-3PO, para Klingonów, jaszczurczy Silurian; rząd żeńskich HarrychPotterów o skośnych oczach, nastroszona Kobieta-Kot, poprawiająca ramiączko stanika, i paramałp z Planety tychże; oddział agentów Smithów z Matriksa, chodzący statek kosmicznyTardis, rozwalony Schwarzenegger z widocznymi fragmentami endoszkieletu T-800; rozmowy,śmiechy, zażarte dyskusje.A jeśli Aoife wpadła do tego tygla świrów, maniaków i fantastów?Jak się stąd wydostanie? Jak ja się stąd wydostanę? Wybiegam przez wielkie drzwi,oczywiście w drugim końcu sali, pod transparentem KONWENCJA BRIGHTON PLANET2004.Przedzieram się przez powolny strumień ludzi przeglądających mangi, przezTribblesów, przez T-shirty z dumnym napisem Jestem fanem Star Treka.Pocałuj mnie wturboszyb , przez modele USS Enterprise do składania, przez metalowe odlewy Gwiazdybojowej Galaktyka; mijam jakiegoś Daleka, wykrzykującego: Jasna dziewica, kominiarz czarny, wszystko się w popiół obróci marny[9].Robię unik przed Niewidzialnym Człowiekiem, omijam Minga z Flasha Gordona,przeciskam się przez grupkę Uruk-haiów i orientuję się, że zgubiłem wyjście, straciłem Aoife,nie wiem, gdzie północ, południe, wschód i zachód, więc pytam Yodę, droga którędy wiedzie,a on odpowiada: Tamtędy, koło kibli. I wskazuje dłonią, a ja w końcu znajduję się w hotelowym lobby iprzechodzę między jakimś młodocianym reporterem a sędzią Dreddem.Wybiegam na zewnątrz.w popołudnie słone jak popcorn, uskakując między samochodami na jezdni, żeby dostaćsię na promenadę.Trąbią klaksony, ale dzisiaj mnie to nie dotyczy.Aadna pogoda zwabiła nadmorze diabelskie tłumy, rodem z Gdzie jest Wally?.Tłumy rodzin, które nie zgubiłysześcioletniej córeczki przez własną niefrasobliwość, przez zaniedbanie.Oddałbym duszę,żeby móc wrócić do pokoju sprzed godziny i lepiej zająć się Aoife.Powiedziałbym: możerzeczywiście byłem wcześniej trochę niemiły, przepraszam, chodz, pójdziemy razem do panaSilverwinda , i gdybym tylko mógł dostać Aoife z powrotem, oddałbym wudu-skurwielowimoją kartę do bankomatu i podcierał mu tyłek do końca życia.Albo gdybym mógł przeskoczyćgodzinę do przodu, kiedy Aoife już się odnalazła cała i zdrowa, to przede wszystkimzadzwoniłbym do Olive Sun i powiedział: Sorry, Olive, niech na wywiad z Dufresne jedzieHari albo Jen.Boże, Boże, Boże, daj, żeby Aoife wybiegła teraz spomiędzy tłumu i rzuciłami się na szyję.Niech żaden obcy facet nie pakuje jej teraz do furgonetki.Nie myśl o tym, poprostu nie myśl.Napierająca rzeka ludzi płynie na molo i z molo.Biegnę pod prąd, potemzwalniam.Nie wolno mi jej przegapić, jeśli właśnie tędy wraca i szuka tatusia.Cały czasprzyglądaj się twarzom, z każdej strony, skanuj twarze, wypatruj Aoife.Nie myśl o tytułach wprasie: ZAGINAA C�RKA REPORTERA WOJENNEGO ani o wygłaszanych przez łzyapelach w telewizji, ani o oświadczeniach adwokata rodziny Sykesów, tych samych Sykesów,którzy już raz przeżyli ten koszmar, ten sam RODZINA JACKO SYKESA DWUKROTNIEDOZWIADCZA TRAGEDII.Nie myśl o tych całych tygodniach w 1984 roku, kiedy KapitanMarlow był zamknięty z powodów rodzinnych , jak głosiła kartka na drzwiach.Gazety pisałyo paru przypadkach, kiedy rzekomo widziano chłopca podobnego do Jacko, ale to nigdy niebył on.Kath odpowiadała: Przykro mi, Ed, ale ona nie chce się dzisiaj z nikim widzieć.Wkońcu nie pojechałem w podróż pociągiem i całe lato przepracowałem w centrumogrodniczym przy rondzie na A2.Też się czułem odpowiedzialny gdybym wtedy, w sobotę,zamiast otwierać kościelną kłódkę, namówił Holly, żeby wróciła do domu, może Jacko by niewyszedł, ale Holly mi się podobała i miałem nadzieję, że coś się wydarzy [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

bezglutenowo.pev.pl