Day Sylvia Tylko On

Podstrony

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Będę cię kochać aż do orgazmu, a ty zrobisz dlamnie to samo.Gdyby była w stanie przemówić, powiedziałaby mu, żeto niemożliwe.Ale wówczas natychmiast chciałby jejudowodnić, że się myli.Miarowo wysuwał i chowałjęzyk, drażniąc jej sutek.Najpierw jeden, potem drugi.Jego szorstkie i twarde dłonie gładziły jej ciało, corazbardziej podniecone i coraz bardziej pobudzone w walceo orgazm.Doszła, a on zaraz po niej.Jej cipka mocno ściskałaprącie, z którego tryskało nasienie.Maria jęczaław spazmach, a z jego piersi dobył się gardłowy krzyk.Wyprężyła ciało i zastygła w tej pozie najwyższejrozkoszy.Przytulił ją mocno i przycisnął usta do jej ciała.Zasnął.Jednak nawet przez sen trzymał ją kurczowo i niepozwolił jej odejść.Maria wpadła do swego apartamentu i odetchnęłaz ulgą.To cud, że nikt jej nie zobaczył, gdy przemykałaprzez galerię, chowając się w cieniu drzwi.%7ładna zewścibskich pokojówek.Tam, w dalszej części rezydencji, spał Christopher.Zciągnął groznie brwi, kiedy wyswobodziła się z jegoobjęć, ale się nie obudził.Zaryglowała drzwi, prowadzące do galerii i ruszyłaprzez salon w kierunku sypialni.Nagle z cienia wyłoniłasię wysoka sylwetka.Przeszył ją strach.Zatrzymała się,jakby wrosła w podłogę. Mhuirn�n.Stanął przed nią Simon, w kompletnym ubraniu,w bryczesach i płaszczu.Niedbałą i swobodną poząpróbował zatuszować złość. Przestraszyłeś mnie. Upomniała go i przycisnęłarękę do serca.Zmierzył ją wzrokiem.Niemal tonęła w koszuliChristophera. Spałaś z nim zauważył.Wyprostował się i podszedłdo niej pewnym krokiem.Chwycił jej twarz w dłonie.Nie ufam mu.I dlatego nie podoba mi się, że z nimspółkujesz. Nie myśl o tym. Aatwiej powiedzieć, niż zrobić.Kobiety częstomieszają uczucia z cielesnym aktem. Nie licząc twego przypadku, nigdy nie miałam tegoproblemu.Wykrzywił usta. Schlebiasz mi. Bynajmniej odparła cierpko. Po prostu jesteśarogancki. To też. Uśmiechnął się szerzej.Maria potrząsnęła głową i przeciągle ziewnęła. Potrzebuję snu.Wezmę kąpiel i wyjeżdżamy.Prześpięsię w karecie. Dover.Sarah mnie uprzedziła. Złożył na jej czolekrótki pocałunek. Prawie uporała się z pakowaniem.Moje kufry już są w powozie. Wspaniale.Zapach Christophera przywarł do jej skóry.Poczułaucisk w żołądku.Zabił dla niej, kochał się z nią i przytulałją czule.Zaskoczył ją tą postawą.Nie taki obraz piratamiała w głowie.Simon podszedł do kredensu i nalał sobie szklankęwody. Nie zwlekaj, mhuirn�n.Nie chcemy żadnychnieprzyjemności.Maria ruszyła do swej sypialni, lecz zatrzymała sięjeszcze w progu. Simonie?Spojrzał na nią wyczekująco. Czy dostatecznie często powtarzam, jak bardzo cięcenię? Kochasz mnie odparł, uśmiechając się kwaśno.Nie musisz mi tego powtarzać.Po prostu to wiem.Wychylił szklankę do dna i napełnił raz jeszcze. Zresztą, śmiało! Praw mi komplementy, kiedy tylkozechcesz.Moje ego sobie z tym poradzi.Maria roześmiała się i zatrzasnęła za sobą drzwi.Rozdział 6 Wiedziałeś przecież, że wyjedzie tego ranka stwierdził Thompson z obojętną miną. Tak, tak.Christopher siedział na drewnianym krześle i opierałramię na jego oparciu.Nie miał na sobie kamizelki anipłaszcza, mimo to było mu za gorąco.Jego ciało domagałosię działania, każąc mu rzucić się w pościg za kobietą,która tak sromotnie go porzuciła.Sporo wysiłkukosztowało go to bezczynne siedzenie.Kamerdyner w milczeniu przygotowywał przyborypotrzebne do codziennego golenia i przycięciabokobrodów pana. Posłałeś za nią ludzi, by śledzili jej powóz.Mimo tosię niepokoisz?%7łachnął się.Niepokój.Czyż to właśnie teraz czuł?Dlaczego niby miałby się niepokoić, skoro Maria potrafiłasama o siebie zadbać?Może dlatego że był przy niej Quinn?Christopher zacisnął zęby.Quinn. Angelico, najdroższa. odezwał się cicho.Kobietasiedziała przy oknie i popijała poranną kawę. Niczegosię nie dowiedziałaś?Potrząsnęła głową i uroczo wykrzywiła buzięw podkówkę. Doprawdy próbowałam, ale on.skutecznie mnie odtego odwodził.Christopher uniósł brew. Ile mu powiedziałaś? Mało wiedział o Quinnie, aledomyślał się, że ten człowiek potrafił zrobić użytek zeswej inteligencji.Policzki Angeliki oblał silny rumieniec.Christopherzaklął pod nosem. Niewiele zapewniła szybko. Głównie wypytywało powody twego zainteresowania lady Winter. I co mu powiedziałaś? %7łe pilnie strzeżesz sekretów, ale gdybyś rzeczywiściemiał na nią oko, już byłaby twoja.Odetchnęła z ulgą i rozparła się na krześle.Cienie podoczami zdradzały, że spędziła równie upojną noc jak jejpan.Na wspomnienie Marii w jego żyłach żywiej popłynęłakrew.Zadrapania znaczyły jego plecy, na ramionachwidniały ślady po ugryzieniach.Tę noc spędził z diabłemwcielonym, ukrywającym się pod powabną maską i zostałprzez niego naznaczony.Na wiele różnych sposobów. I co on na to? dopytywał się łagodnie.Angelica skrzywiła się. Napomknął coś o prawie zasiedzenia.Christopher nie dał po sobie poznać, jak poirytowała gobezczelna uwaga rywala.Jednocześnie zdopingowała goniczym świst bata nad uchem.Quinn miał rację.To ondzielił z nią dom, życie i to on miał jej zaufanie.Tymczasem Christopher nie miał nic, nie licząc kilkugodzin uniesienia. Możesz odejść powiedział do byłej kochanki, poczym obserwował, jak wstaje z krzesła i wychodzi. Będziesz ją ścigać? Thompson trzymał w rękubrzytwę i pędzel.Christopher wstał z krzesła i zasiadłw fotelu. Nie.Wyznaczyłem do tego ludzi.Poradzą sobie bezemnie.Tutaj, w Londynie, znajdę to, czego potrzebuję.Imszybciej się do tego zabiorę, tym lepiej.Głośno wypuścił powietrze z płuc, przyznając przedsobą, że znów jej pragnie.Lubił kobiety tak, jak mężczyznizwykli lubić kobiety, ale ona podobała mu się tak bardzojak jeszcze nigdy żadna podziwiał ją i szanował.Widziałw niej bratnią duszę.Dlatego właśnie nie mógł jej zaufać.Zamierzał przecież ratować swe życie.Domyślał się, żenią kierują te same pobudki.Trapiła go jeszcze inna kwestia.Aby odzyskać wolność,musiał poświęcić lady Winter.W takich okolicznościachfizyczna żądza utrudniała wypełnienie zadania, jakiewyznaczyła mu agencja.Oprócz agencji i jego chuci martwiły go też innesprawy.Quinn nie dbał o Marię jak należy.Wysłanie jejsamej na spotkanie z Templetonem i zostawienie napastwę Christophera świadczyły o jego brakuodpowiedzialności.Zacisnął palce na oparciu fotela.Siedział w nimwytrwale jedynie dzięki sile swej woli.Z trudem panowałnad chęcią, by rzucić się w pościg za Zimną Wdową.Maria żyła na krawędzi ryzyka [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

bezglutenowo.pev.pl