Boglar Krystyna Dalej sa tylko smoki

Podstrony

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.%7łe musi natychmiast udać się na skrawek PustyniZmierci.Jednego tylko nie wiedziała: jak to zrobić.Wizy pobytowej wymagali zarównoIzraelczycy, jak też Jemeńczycy.Nie wspominając o Saudyjczykach.I na dodatek teogromne koszty! Na swoim koncie w Banku PKO SA miała niespełna dwa tysiące do-larów.Piekielnie mało, by przelecieć samolotem do Dahrajnu.I wynająć przewodników.Bo tylko tak można się było dostać na skraj pustyni.Cuda się nie zdarzają.Chyba że jestsię pod opieką tajemnych sił.Nad głową Agaty rozległ się radosny okrzyk: Tu jesteś! A my cię szukamy!Spojrzała w górę i dostrzegła siwiejącą czuprynę Marka, kolegi ze studiów, dziś do-centa Instytutu Orientalistycznego na Uniwersytecie Warszawskim. Nie widziałam cię całe wieki.Dlaczego mnie szukasz? Usiądz i napij się kawy.Zapadł w fotelik. Byłaś na konferencji w Szwajcarii, prawda? Wszyscy się dziwili, dlaczego zapro-szono właśnie ciebie. Sama się dziwiłam.Ale, przyznaję, poznałam interesujących ludzi.Tłumaczyłamich książki.Spójrz na ten artykuł: mowa w nim o Samancie York.Była w Sankt Moritz.I parę innych osób.Marek mrużył oczy z lubością.Kawa była doskonała. Wszystko to wiem.Wczoraj dostaliśmy telegram z Genewy. Nie kończ! zawołała, ścisnąwszy mocniej wewnętrzną kieszeń wiśniowej spód-nicy. Od profesora Tschudiego? Więc wiesz? To dlaczego nie odbierasz telefonów? Profesor przekazał ci bilet doKairu.Przez Frankfurt.I jakieś pieniądze.Czekają na ciebie w kairskim hotelu Sheraton.Powiedz prawdę: czym ich tak zauroczyłaś?89Pokręciła głową.Czuła szum w uszach i ból tuż nad prawą skronią.Tak zwykła nad-chodzić migrena.Cierpiała na nią, gdy spadało gwałtownie ciśnienie lub kiedy przeży-wała szczególnie silne stresy. Nie wiem, Marek.Mówiłam ci: tłumaczyłam książki Tschudiego, Samanthy, AureliiLevy.może dlatego chcą, bym razem z nimi spojrzała prosto w oczy królowej. Jakiej królowej? O czym ty mówisz? Bilqis.Tak miała na imię.Są o krok od odkrycia jej grobu.Ale nikt z was się prze-cież tym nie zajmuje.Marek podrapał się za uchem. Prawdę mówiąc, nikt z polskich uczonych nie wierzył, że ta kobieta istniała na-prawdę.Sądziliśmy, że jest legendą.Jak cała Biblia.Sama przyznasz, że nie można trak-tować Ksiąg Salomonowych jako historycznego zródła!Agata pokiwała głową. Faktem jest, że nikt w Polsce nie zajmuje się archeologią tych terenów.Zbyt teżmało wiecie o zwojach z Qumran.Kościół katolicki interpretuje je po swojemu, chcącuratować doktrynę.Niektóre fragmenty zwojów zostały ukryte przed naukowcami.AleAurelia dotarła do pewnego hiszpańskiego klasztoru.Mnisi też potrzebują szczególniewysokich.datków.Spojrzał na nią, smakując ostatni łyk.Czarny i gęsty. Zaczynam rozumieć.Ale tak czy owak, powinnaś odebrać bilet.I polecieć tam,gdzie cię chce wysłać profesor z Genewy.To na razie! Opowiesz o wszystkim, jak wró-cisz?Skinęła głową.Lubiła Marka.Może dlatego, że nie okazywał nachalnie swojej zawi-ści.Ale zazdrość na pewno trawiła duszę młodego uczonego.Choć przykrywał ją przy-jaznym uśmiechem.Sytuacja odmieniła się o sto osiemdziesiąt stopni.Teraz miała bilet i pieniądze.Alew dalszym ciągu nie miała wizy.Sekretarka w Instytucie rozwiała i te wątpliwości. Wizę dostanie pani na lotnisku w Kairze.Tu jest odpowiednie pismo. Egipska nie wystarczy, żeby polecieć do Arabii Saudyjskiej wystękała, mięto-sząc bilet. Proszę pani sekretarka wykonała palcami gest, jakim w krajach Orientu okre-śla się bakszysz. Za pieniądze będzie wszystko.Niech tylko pani powie. Dlaczego ja? A nie ktoś pracujący tu etatowo? Właśnie.Uśmiechnęła się do tlenionej blondynki w opiętym sweterku koloru wrzosu. Bo jestem dla nich warta siedemnaście milionów dolarów!90Klasa biznes w zatłoczonym do ostatniego miejsca Boeingu 747 Lu5�hansy pole-gała na szerokich, wygodnych fotelach obitych szarym sztruksem, kanapkach z łoso-siem i kaparami, melonie z prowansalską szynką, świeżych figach i niezliczonych kie-liszkach szampana.Na frankfurckim lotnisku, jednym z największych, jakie znała, Agata poruszała sięnieco chwiejnie.Pamiętała tylko o jednym: szklanej kuli obciążającej wewnętrzną kie-szeń szerokiej marszczonej spódnicy.Kieszeń tę, zapiętą na największą agra4�ę, jaką kie-dykolwiek widziała w pasmanterii, przykrywała z zewnątrz długa kurtka z kapturem.Jak na business class ubrana była.nietypowo.Mieszanina kultury pop plus ekwipunekprzydatny przy zdobywaniu Annapurny.Toteż udawała, że nie widzi rzucanych skryciespojrzeń.Piła szampana dla dodania sobie odwagi.Całe szczęście, że szkło nie powodo-wało alarmów przy przekraczaniu specjalnych bramek kontrolnych na lotniskach.W hali przylotów od razu podeszła do stoiska Egyptian Air. Nazywam się Lubecka Agata Krystyna.Mam tu odebrać.Młoda Arabka błysnęła czarnymi jak węgielki oczyma. Yesss zasepleniła lekko. Miss Lubecka, please.Dalej wszystko potoczyło się jak w bajce o Alladynie i jego cudownej lampie.Podawana z rąk do rąk, pomimo totalnego bałaganu, z jakiego słyną Egipcjanie, wylą-dowała znów w business class Dacoty DC 10. To latająca trumna! wybąkała, zapinając pasy.Stewardesa w błękitnym mun-durku bez namysłu podała jej na tacce kieliszek koniaku.Agata wychyliła go, zdumionatakim obrotem rzeczy.Z doświadczenia wiedziała, że alkohol jest przestępstwem w mu-zułmańskim świecie.A DC 10 był zaczątkiem tego świata. In sz Allach! In sz Allach Błękitna przymknęła powieki. Arab w podróży.Agata zamrugała przyjaznie. Arab w podróży ! Bywa zwolniony z koniecznościpostu na przykład w czasie ramadanu.Ale co to ma wspólnego z prohibicją? Wypiłajeszcze trzy lampki, by zagłuszyć strach, gdy stara maszyna kładła się na skrzydło lubzniżała podejrzanie lot, mając pod kadłubem błękitne fale Morza Zródziemnego.Kair przywitał ją upałem, kurzem i nieprawdopodobną masą ludzką, przemieszcza-jącą się w hali przylotów.Agata, nieco zamroczona szampanem, a następnie koniakiempodejrzanego gatunku, poczuła się jak na suku.Znała ten największy bazar Wschodu.Tak samo duszno, tak samo smrodliwie.I tyleż samo dłoni wyciągających się po bak-szysz.I znów stał się cud.Chrypiący megafon wymamrotał czterokrotnie: miss AgathaLube.ka, miss Agatha Christine.Zlitowała się nad sobą i osobnikiem, któremu kazano odczytywać polskie nazwisko.Wiedziała, że prędzej połamią sobie zęby i zawiążą język w supełek.Ale poprawnie gonie wymówią.91 Jestem Lubecka.Przystojny oficer w czarnym mundurze ze złotymi galonami obrzucił ją nachal-nym spojrzeniem.Nie miał najmniejszego zamiaru z tym się kryć [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

bezglutenowo.pev.pl